Και ξαφνικά, μια μέρα του 2024, έτσι όπως έμπαινε η άνοιξη, η υπουργός πολιτισμού Λίνα Μενδώνη αναρωτήθηκε τι μπορεί να κάνει για να αναδείξει περισσότερο τη μουσική κληρονομιά μας και έφτασε στο συμπέρασμα ότι η καλύτερη λύση είναι να επιβάλει πρόστιμο σε κάθε επιχείρηση που δεν θα παίζει τουλάχιστον 45% ελληνική μουσική. Και όλοι αναφωνήσαμε “Ναι ρε φίλε, αυτό χρειαζόμασταν τόσα χρόνια! Γιατί κανείς άλλος δεν το είχε σκεφτεί;” και η ζωή μας πλέον έχει άλλο νόημα.
Πιο συγκεκριμένα, οι διατάξεις του νομοσχεδίου το οποίο τέθηκε σε διαβούλευση το βράδυ της Πέμπτης και προκαλεί ήδη αντιδράσεις, προβλέπουν μίνιμουμ υποχρεωτικό χρόνο εκτέλεσης του ελληνόφωνου τραγουδιού με ποσοστό μετάδοσης από 45% έως 70% σε αρκετούς κοινόχρηστους χώρους επιχειρήσεων (ασανσέρ, λόμπι κ.α.) σε εμπορικά κέντρα, ξενοδοχεία και ταινίες που χρηματοδοτούνται από το Δημόσιο.
Το νομοσχέδιο έχει τίτλο «Μέτρα για τη διαφύλαξη και την ανάδειξη της άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς, την προστασία και ενίσχυση του ελληνόφωνου τραγουδιού και της ορχηστρικής μουσικής απόδοσης του ελληνόφωνου τραγουδιού και την προστασία και διάχυση της ελληνικής γλώσσας, στο πλαίσιο της διαφύλαξης και ανάδειξης της άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς – Ρυθμίσεις για τον εκσυγχρονισμό της εμπορικής πολιτικής του Οργανισμού Διαχείρισης και Ανάπτυξης Πολιτιστικών Πόρων και λοιπές διατάξεις του Υπουργείου Πολιτισμού». Και αν δεν έχεις κάψει αρκετά εγκεφαλικά κύτταρα διαβάζοντας τις πρώτες λέξεις, σίγουρα μέχρι να φτάσεις στο τέλος του τίτλου νιώθεις να αιωρείται πάνω από το κεφάλι σου η φράση “WTF”;
Θυμάστε κάποτε που όλοι οι ξένοι τίτλοι τραγουδιών αλλά και τα ονόματα των καλλιτεχνών τυπώνονταν σε βινύλια με ελληνικά γράμματα; Οκέι, ίσως δεν το θυμάστε ή δεν το έχετε καν προλάβει αλλά πιστέψτε με, ήταν δυνατή εμπειρία να βλέπεις το It’s a sin των Pet Shop Boys ως: Ιτ’ς ε σιν – Πετ Σοπ Μπόις. Ε, κάτι τέτοιο μου θυμίζει όλο αυτό που συμβαίνει τώρα. Μια εμμονική ελληνικοποίηση άνευ λόγου και ουσίας, που μόνο γέλιο μπορεί να προκαλέσει σε όσους δεν εμπλέκονται άμεσα με το θέμα.
Οι εμπλεκόμενοι προφανώς και δεν το έχουν πάρει τόσο χαλαρά, μιας και όλο αυτό, σε κάποιες περιπτώσεις όπως για παράδειγμα με τα πνευματικά δικαιώματα μουσικής και τραγουδιών σε ταινίες και σειρές, προϋποθέτει και μια άλφα γραφειοκρατική διαδικασία εξωφρενικής ταλαιπωρίας που καμία ανάγκη δεν έχουν. Και αυτό είναι το λιγότερο. Το σημαντικότερο είναι το γεγονός ότι πετσοκόβεται η καλλιτεχνική ελευθερία του κάθε δημιουργού και γενικώς βρε παιδί μου, για να μη μακρηγορώ, πάλι καταφεύγουμε σε μέτρα λογοκριτικά, σε πρόστιμα και απαγορεύσεις που αφορούν το κομμάτι του πολιτισμού στη χώρα μας.
Αλλά επειδή διαθέτουμε και ένα δαιμόνιο ως λαός, για όλα υπάρχει η λύση. Ακόμα και γι’ αυτό. Να ‘ναι καλά οι καλλιτέχνες που “εκτέλεσαν” γνωστές, ξένες επιτυχίες με ελληνικό στίχο. Από τα παλιά τα χρόνια κιόλας. Για να έχουμε σήμερα ένα πλούσιο ρεπερτόριο στα λόμπι και τα ασανσέρ των ξενοδοχείων. Και όταν ο ξένος θα ακούσει τον Εξωγήινο του Σώτη Βολάνη, θα ταυτιστεί, θα νιώσει πιο κοντά στο σπίτι του και θα ξεχάσει την ορίτζιναλ εκτέλεση του Sting. Κι εμείς θα νιώσουμε υπερήφανοι που προάγουμε το ντόπιο, το καλό πράμα, μη σας πω ρεσεψιονίστ και επισκέπτες και θα τραγουδάνε όλοι μαζί αγκαλιά.
Γι’ αυτό σας λέω, μη μου ταράζεστε, έχω λίστα με τα καλύτερα για το φετινό καλοκαίρι. Θα κάνουμε αίσθηση. Θα πολιτιστούμε όλοι μαζί παρέα, με σωστή ποσόστωση.
Αν μια μέρα σε χάσω – Πασχάλης & Olympians
Τον Julio Iglesias (πατέρα του Enrique) πολλοί τον διασκεύασαν στα ’70s και τα ’80s. Αρχικά να θυμίσω ότι ο Γιάννης Πουλόπουλος έκανε τεράστια επιτυχία με το Αγάπα με, που δεν είναι άλλο από το Abrazame. Από εκεί και πέρα, αν κάποιος στήριξε το μεγαλύτερο μέρος της καριέρας του σε διασκευές ξένων τραγουδιών με ελληνικό στίχο, αυτός είναι ο Πασχάλης (και μόνος του και με τους Olympians) και γι’ αυτό επιβάλλεται να είναι ο αρχηγός της λίστας (είναι και η Μπέσσυ Αργυράκη φυσικά, θα τη βρούμε πιο μετά). Από το Κορίτσι του Μάη (Venus-Shocking Blue) μέχρι το Αν μια μέρα σε χάσω φυσικά.
Θα τη σφάξω – Χρήστος Γιαννόπουλος
Το Satisfaction των Rolling Stones στην ελληνική εκδοχή του έχει στίχους που είναι από μόνοι τους για πρόστιμο αλλά αφού η υπουργός πολιτισμού πιστεύει ότι το ελληνικό είναι καλύτερο από το ξένο, τι να πω κι εγώ; Μήπως τελικά ο λόγος που οι Stones έκαναν τόσα χρόνια να ξανάρθουν στην Ελλάδα ήταν αυτή η διασκευή και όχι τα επεισόδια και η διακοπή της πρώτης τους συναυλίας στη χώρα μας;
Είναι σκληρή – Τάκης Αντωνιάδης
Το The look των Roxette έχει αποκτήσει ακόμη περισσότερη δυναμική από τον Τάκη Αντωνιάδη, ο οποίος το διασκεύασε το 1989. Διαβάστε στίχο για να νιώσετε: “Πέτσινα φορά, τα μάτια της βαμμένα είναι σαν του Σατανά, κανένας δεν τη νοιάζει, σε όλους είναι κόντρα, είναι σκληρή”. Συμφωνείτε;
Ντα Ντα Ντα (Σαν τα μικρά παιδιά) – Γιώργος Αλκαίος
Το τραγούδι Da Da Da κυκλοφόρησε από το γερμανικό συγκρότημα Trio, πρώτα μέσα στο πρώτο ομότιτλο άλμπουμ τους το 1981 και την επόμενη χρονιά ως single σε δύο εκδοχές. Τη σύντομη και την extended version. Οι στίχοι του (σε λούπα) στην ουσία λένε “δεν σε αγαπώ, δεν με αγαπάς”. Το 2002 το διασκεύασε ο Γιώργος Αλκαίος και οι στίχοι -θέλω να πιστεύω ότι- είναι σατιρικοί, για παράδειγμα: “Βλέπω φόρεσες φουστίτσα με τη φίλη σου τη Λίτσα και χορεύεις και γελάς και εμένα με ξεχνάς”. Στο βίντεο κλιπ ο καλλιτέχνης υποδύεται τον σκηνοθέτη και ο πραγματικός σκηνοθέτης (που δεν είναι άλλος από τον Γιώργο Γκάβαλο, έναν από τους τοπ σκηνοθέτες βίντεο κλιπ στη χώρα μας) υποδύεται τον Γιώργο Αλκαίο.
Αγοράζω παλιά – Λάκης Τζορντανέλλι
Δεν ξέρω πώς να περιγράψω αυτό που συμβαίνει στους ελληνικούς στίχους αυτού του τραγουδιού, γι’ αυτό δεν θα περιγράψω. Θα αφήσω να το κρίνετε μόνοι σας. Το αυθεντικό είναι το A.I.E. A Mwana των Black Blood (κομματάρα) από το 1975, τραγουδισμένο στα σουαχίλι.
Ποτ Πουρί – Επίκουροι
Οι αδελφοί Αχιλλέας και Ζαχαρίας Μιχαηλίδης, δηλαδή το συγκρότημα Επίκουροι, το 1992 κυκλοφόρησαν έναν προσωπικό δίσκο που περιείχε και κάποιες διασκευές ξένων επιτυχιών. Ένα ποτ πουρί με ξένα τραγούδια που διασκευάστηκαν στα ελληνικά, ένα ποτ πουρί με διασκευές των Beatles αλλά και ένα ποτ πουρί με Latin τραγούδια. Το ελληνικό Ποτ Πουρί είναι ένα διαμάντι: Πώς Μιλάει (Michael Jackson – Off the Wall) , Ραντεβού (ABBA – Voulez Vous), Τι Ζητάμε Κι Εμείς (Animals – Don’t Let Me Be Misunderstood) και από George Harrison το My Sweet Lord. Θέλω ψυχραιμία.
Ακόμα σ’ αγαπώ – Θέμης Αδαμαντίδης
Εντάξει, εδώ τα λόγια είναι περιττά πραγματικά. Ο Θέμης Αδαμαντίδης διασκευάζει τη μεγαλύτερη μπαλάντα όλων των εποχών, το Careless Whisper του George Michael (Wham!) και όταν το κυκλοφόρησε το 1987, έκλαιγαν ακόμα και όσοι δεν ήξεραν αγγλικά. Τέτοιος μπαγάσας είναι.
Πιο δυνατά – Μπέσσυ Αργυράκη
Δεν είναι άλλο από το Stayin’ Alive των Bee Gees. Η Μπέσσυ έχει πολλές διασκευές ξένων τραγουδιών στο ενεργητικό της. Από γιαπωνέζικα, μέχρι το A Far L’ amore της Raffaella Carra, που είχε μεταφραστεί ως Σκόρπια Φιλιά. Βέβαια να μην παραλείψουμε και την επική ελληνική εκδοχή της στο No more tears (enough is enough), από τις θεές Barbra Streisand και Donna Summer το οποίο έγινε Λοιπόν αρκετά και μάλιστα το τραγούδησε όλο μόνη της, έκανε όλες τις φωνές, τι να της πουν τα ντουέτα, δεν τη νοιάζει, ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΙ ΜΟΝΗ ΤΗΣ ΝΑ ΤΟ ΠΕΙ. Καμία Μπάρμπρα και καμία Ντόνα. Εδώ, στο Πιο δυνατά που κυκλοφόρησε το 1979, έχουμε μια πραγματικά καψωμένη προσαρμογή, σε στίχους Σέβη Τηλιακού. “Είσαι ο τύπος που θέλω και θαρρώ δεν θ’ αργήσω να σ’ ερωτευτώ. Σ’ ένα φλερτ μη σταματάς έχεις sex appeal και με τραβάς”. Δεν είναι αυτό ελληνικό στοιχείο για να χορέψουν οι ξένοι;
Πάντα μαζί – Μπέσσυ Αργυράκη, Τάκης Αντωνιάδης
Επειδή είμαστε στα ντουέτα και επειδή πραγματικά η Μπέσσυ έχει τεράστια λίστα διασκευών, θα ρίξω τη χαριστική “Μπολή” με τη διασκευή ενός επίσης εμβληματικού τραγουδιού από την ταινία Dirty Dancing. Ναι, ναι, αναφέρομαι εννοείται στο (I’ve Had) The Time Of My Life των Bill Medley και Jennifer Warnes που ακούγεται στην τελευταία, επική σκηνή της ταινίας, εκεί που ο Τζόνι σηκώνει την Μπέιμπι ψηλά και εννοείται πως αν δεν δω να σηκώνει ο Γερμανός τουρίστας το κορίτσι του ψηλά σε all inclusive ξενοδοχείο στη Ρόδο το καλοκαίρι ακούγοντας τη δική μας εκδοχή, θα κάνω μεγάλη φασαρία. Το λέω.
Θα επιζήσω – Φίλιππος Νικολάου
Φανταζόσουν εσύ όταν αφιέρωνες σε έξαλλη κατάσταση τον ύμνο της Gloria Gaynor, I will survive σε κάποιο πρώην πρόσωπο, ότι θα έφτανε η μέρα που θα το έλεγες και στα ελληνικά; Το φανταζόσουν, δεν το φανταζόσουν; Κι όμως φρόντισε για σένα ο Φίλιππος Νικολάου. Τώρα μπορείς να λες με λυγμό ντόπιο, “Αν δεν ήσουνα εσύ τι θα ήμουνα; Θα ήμουνα ίσως μια φωνή και θα χανόμουνα. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό, είμαι ένας άνθρωπος κι εγώ, είμαι κι εγώ που δεν αντέχω να μου λες για χωρισμό”.
Ποιος είμαι εγώ – Χρήστος Δάντης
Στον δίσκο του Δακτυλικά Αποτυπώματα ο Χρήστος Δάντης διασκεύασε στα ελληνικά το τραγούδι The Logical Song των Supertramp που είχε κυκλοφορήσει το 1979 και ήταν μία από τις μεγαλύτερες επιτυχίες της εποχής παγκοσμίως που ακόμη και σήμερα ακούγεται συχνά. Τους ελληνικούς στίχους υπογράφει ο Γιάννης Καραλής και η αλήθεια είναι ότι έχει μείνει πιστός στο αρχικό νόημα του τραγουδιού που έχει να κάνει με την ενηλικίωση.
Πες κάτι – Φίλιππος Πλιάτσικας
Οι James σίγουρα έχουν άρωμα Ελλάδας τόσες φορές που έχουν επισκεφτεί τη χώρα μας αλλά αυτό σίγουρα δεν ήταν στην ατζέντα τους. Ο Φίλιππος Πλιάτσικας αποφάσισε να τραγουδήσει στα ελληνικά ένα κομμάτι που είχε σημαδέψει πολλά καρδιοχτύπια στα ’90s. Το Say Something έγινε πιο βραχνό το 2005 και η ζωή κύλησε σαν όνειρο -που λέει και ο καλλιτέχνης- και προσπέρασε. Ευτυχώς προσπέρασε.
Εξωγήινος – Σώτης Βολάνης
Ο Εξωγήινος είναι διασκευή του Englishman In New York του Sting και δεν κυκλοφόρησε ποτέ επίσημα σε δίσκο. Βγήκε στο YouTube, στο κανάλι του Σώτη Βολάνη το 2010, και από τότε έχει διαγραφεί. Πάμε όλοι μαζί: “Φεύγω γίνομαι έλιεν εξαφανίζομαι… θα χαθώ απ’ τη γη ξαφνικά… Αμαν έλιεν… αμαν λιντλ έλιεν… Αμαν νινγκλισμαν ιν νι ου γιορκ”.
Ηλία Ρίχτο!
Το μάτι της τίγρης – George Gakis & The Troublemakers
Το Eye of the Tiger των Survivor γράφτηκε το 1982 και μάλιστα ήταν παραγγελιά του Sylvester Stallone, που ήθελε το Another one bites the dust των Queen για την ταινία Rocky ΙΙΙ αλλά δεν μπορούσε να πάρει τα δικαιώματα. Στη διασκευή που έκανε ο George Gakis και η hard rock μπάντα The Troublemakers, οι στίχοι είναι στην κυριολεξία η επιτομή του ελληνικού πολιτισμού: “Βάζω λακ στην περμανάντ και άι λάινερ στα μάτια, παντελόνι από μαύρο δέρμα και από μέσα δεν φοράω βρακί”. Μενδώνη φάε τη σκόνη μας!
Το κουδούνι μου χτυπάς – Αθηνά Χαϊκάλη
Θα σας τρελάνω τώρα ε, ούτε εγώ δεν το θυμόμουν αυτό (να ‘ναι καλά ο φίλος μου ο Gizmo). To Ring my bell της Anita Ward, αυτός ο επικός ντίσκο ύμνος του 1979, έγινε κάτι σαν “Καρδιοχτύπια στο θρανίο” από την Αθηνά Χαϊκάλη και την παρέα της στα ’80s. Καλή διασκέδαση.
Όσα έχω ζήσει τα ‘χει πει η Βίσση και μάλιστα είχε και το θάρρος να πάρει το απόλυτο παγκόσμιο χιτ-μπαλάντα του 2007, το Breathless του Dan Wilson και να το διασκευάσει. Και όχι αρκετά χρόνια μετά, όπως θα έκανε κάθε ανασφαλής άνθρωπος (δηλαδή οι περισσότεροι από εμάς) αλλά στα καπάκια. Λίγους μήνες μετά. Πριν καταλαγιάσει η καψούρα μέσα μας. Και μια χαρά της πήγε. Και δεδομένων των αρχικών στίχων, αξιοπρεπέστατα στάθηκαν οι ελληνικοί της Μυρτώς Κοντοβά: “Υπάρχει πάντα μια απόσταση μικρή από τον έρωτα ως την καταστροφή, υπάρχει κόντρα στο μυαλό και στην ψυχή, μα εμείς πετάμε, γκρεμιζόμαστε ξανά ερωτευόμαστε και πάμε απ’ την αρχή”. Έλα παιδιά, θα το παραδεχτώ, ΕΓΩ ΕΙΧΑ ΤΑΥΤΙΣΤΕΙ ΠΟΛΥ ΜΕ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥΣ ΣΤΙΧΟΥΣ. ΑΦΗΣΤΕ ΜΕ.
Μια φωτιά στην άμμο – Στέλιος Ρόκκος
Θα είμαι ειλικρινής, εμένα αυτή η διασκευή μού αρέσει πολύ. Και ας έχω μεγαλώσει με το πρωτότυπο στα ’80s. Το Moonlight Shadow δηλαδή του Mike Oldfield που ερμηνεύει η Maggie Reilly. Οι ελληνικοί στίχοι του Θάνου Παπανικολάου κατάφεραν να αποδώσουν σωστά αυτό το αίσθημα της μεγάλης φυγής που σε κυριεύει όταν το ακούς.
Μ’ αρέσει – Κώστας Μπίγαλης
Έλα εντάξει και σκηνοθεσία Γιώργος Λάνθιμος, όχι αστεία. Σας έφτιαξα πάλι. Γενικά πάντως από μένα είναι όχι. Ούτε οι ελληνικοί στίχοι του Αντώνη Παππά μού κάθονται, ούτε η φωνή του καλλιτέχνη. Και γενικά αυτή η χλιαρή διασκευή του Aicha που -αν και σε ήπιο τέμπο- έχει έναν τρομερό εξωτισμό και αισθησιασμό μέσα του στην αυθεντική εκτέλεση από τον Khaled, είναι σαν να κάθεται ο Μπίγαλης και κλαίει που του πήραν το σουβλάκι μέσα από τα χέρια (το έχω πάθει, ξέρω) ενώ στην πραγματικότητα υποτίθεται ΤΟΥ ΑΡΕΣΕΙ ΠΟΥ ΤΟΝ ΑΓΑΠΑ. Δεν καταλαβαίνω τίποτα.
Άκου την καρδιά – Σοφία Βόσσου
Οι Roxette πάντως… τεράστια επίδραση στους Έλληνες καλλιτέχνες, να τα λέμε αυτά. Εκτός από το The Look, έχουμε και το Listen to your heart από τη Σοφία Βόσσου, που κυκλοφόρησε το 1990 στο άλμπουμ της, Τα 28 μου χρόνια. Τους στίχους τους έχει γράψει η ίδια: “Άκου την καρδιά, πως χτυπά δυνατά. Άκου την καρδιά, ξέρει αυτή ν’ αγαπά. Πες μου πού ταξιδεύεις, για πες μου πού πας. Άκου την καρδιά προτού να φύγεις μακριά”. Ταμάμ για το business lounge της Aegean στο αεροδρόμιο.
Περασμένα Ξεχασμένα – Καίτη Γαρμπή
Δεν ξέρω αν φταίει ότι δεν καταλαβαίνω λέξη από το πρωτότυπο τραγούδι Wana Amel Eh από τον Hesham Abbas και την Alia ή το γεγονός ότι λατρεύω τον Γιάννη Δόξα που έχει γράψει τους στίχους, πάντως νομίζω ότι δεν θα μπορούσαν να είναι πιο ταιριαστοί με τη μουσική. Και ας πούμε την αλήθεια: μια από τις μεγαλύτερες επιτυχίες της Καιτούλας. Είμαι σίγουρη ότι και ο πιο σκληροπυρηνικός ροκάς κάποια στιγμή στη ζωή του, κάπου, σε μια άκυρη συνθήκη της ζωής του έχει τύχει να ψιθυρίσει: “Ανοίγω τα μάτια, αχ τα μάτια και βλέπω παλάτια, αχ παλάτια, στους ουρανούς που εσύ με στέλνεις μ’ ένα σου φιλί”. Δικό σας…
Φιλάκια – Λευτέρης Πανταζής
Εντάξει, εύκολο τασκ να βάλεις στίχους στο Şımarık (Kiss Kiss) του Tarkan. Φιλάκια δίνει και αυτός. Φιλάκια και ο Λε Πα και έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα. Έλα, όλα τα μωρά στην πίστα. Βασανιστείτεεεεε!
Οι Nickelback είναι μια hard rock, post grunge μπάντα. Η Πρωτοψάλτη πάλι όχι. Αλλά της άρεσε πολύ το How you remind me και ήθελε να το πει στα ελληνικά. Σαν να έβλεπε το μέλλον της υπουργού πολιτισμού ένα πράγμα και να φρόντισε να προνοήσει για το καλό όλων μας. “Όλα αυτά που φοβάμαι” με όλες τις έννοιες της φράσης, από τους στίχους που έγραψε ο Θάνος Παπανικολάου.
Πες της – Σάκης Ρουβάς
O Σάκης Ρουβάς το μακρινό 2003 διασκεύασε το τραγούδι Feelings που ερμήνευσε ο Morris Albert το 1974. Δεν ξέρω αυτή η μπαλάντα ποια στιγμή θα μπορούσε να συνοδεύει σε έναν κοινόχρηστο χώρο επιχείρησης, σίγουρα όχι ένα ρομαντικό δείπνο αν κρίνω από τους ελληνικούς στίχους του Άρη Δαβαράκη: “Φίλε, ο έρωτας της φίλε είναι μια παγίδα, είναι ένας γκρεμός. Φίλε, μέσα της ταξιδεύω, μ’ ανάβει αυτή η πυρκαγιά μα δεν αντέχω πια. Φίλε, δεν τη θέλω πες της, είναι καταιγίδα ο έρωτας αυτός”. Γενικά αν είναι πυρκαγιά ή καταιγίδα η κοπέλα δεν έχω καταλάβει, αλλά αν δείτε τουρίστα να κλαίει κάποιο βράδυ στο μπαρ του ξενοδοχείου, ρίχτε το. Σάμπως θα καταλάβει και τίποτα;
Οι καμπάνες χτυπούν – One
Επειδή έχουμε και τις εορταστικές περιόδους, τι καλύτερο από το πιο αναγνωρίσιμο τραγούδι όλων των εποχών, το Last Christmas φυσικά των Wham! που κυκλοφόρησε λίγο πριν τα Χριστούγεννα του 1984 και έχει γράψει ο George Michael. Και να σας πω και κάτι; Θα μπορούσαν να είναι χειρότερα τα πράγματα, να μας έχουν υποχρεώσει να το ακούμε μόνο από τον Στράτο Τζώρτζογλου. Θεωρείστε εαυτούς υπερ-τυχερούς και αφεθείτε στο χριστουγεννιάτικο χορευτικό μουντ των One. Για την ιστορία η πρώτη διασκευή έγινε το 1989 από την Αλέξια με το Οι καμπάνες χτυπούν και τους ελληνικούς στίχους υπογράφει η Μαίρη Ελευθεριάδου. Οι One το επανέλαβαν το 2003.
Κανονικά η λίστα είναι ακόμα μεγαλύτερη (ψάξτε και τίποτα, έχω πάθει κρίση ταυτότητας όση ώρα γράφω) αλλά την ιδέα την έδωσα. Ρίξτε και τις δικές σας προτάσεις στα σχόλια για να μάθει ο λαός το μεγαλείο. Πάντως, επειδή δεν κρατιέμαι, θα γράψω μερικά ακόμα έτσι μερικά ντιριντάχτα, στα πεταχτά. Έχουμε και Σαρμπέλ με το Σε πήρα σοβαρά που διασκευάζει το Sidi Mansour του Saber Rebai, το Φωτιά με Φωτιά του Πάνου Κιάμου που είναι το Sen Trope του Azis, έχουμε και Γιώργο Τσαλίκη με το Πάρα πολύ που είναι διασκευή του Rap Das Armas (Parapapapa) των Cidinho & Doca, το Καταζητείται της Νατάσας Θεοδωρίδου που δεν είναι άλλο από το Ojos Así της Shakira αλλά και το Στο Θεό με πάει της Ελένης Φουρέιρα, που ουσιαστικά αποτελεί διασκευή στα ελληνικά, του Golden Boy του τραγουδιού που ερμήνευσε ο Nadav Guedj στη Eurovision το 2015 για το Ισραήλ.
