Mετακόμισα στο εικονιζόμενο οίκημα το οποίο δεσπόζει στο μέσον του καναλιού που ενώνει το Broadway Market με το Angel (re: Άνω Ψυχικό με Φιλοθέη).
Πρόκειται για το πιο πολυφωτογραφημένο κτίριο της χρονιάς μετά το το Shard και το Σουσισάμπα.
Βγαίνεις στο μπαλκόνι για καφέ ή για τη σφουγγαρίστρα πάντα με επιμελώς ατημέλητο κότσο κι ένα προσεγμένο πλέκτο μη τυχόν και σ’απαθανατίσει το Wallpaper με πιτζάμα γυμνασίου.
Πρόκειται για μεταμοντέρνο κτίριο αρχιτεκτονικού κισσού ντυμένο με χρυσό. Για την ακρίβεια χρυσό ορείχαλκο ο οποίος ‘παίρνει’ το χρώμα του περιβάλλοντος. Κάθε διαμέρισμα 80τμ κοστίζει όσο μια βίλα στο Λαγονήσι. Με κηποπισίνα.
Εγώ διαμένω στο διαμέρισμα του τρίτου ορόφου που κοιτάει στο κανάλι κι αν εξαιρέσουμε το γεγονός ότι ο ορείχαλκος εμποδίζει το σήμα και έχω ξυλιάσει να μιλάω με το πλεκτό στο μπαλκόνι, είμαι πολύ ευχαριστημένη καθώς:
– Έχει ασανσέρ, κάδο για food waste, παρκέ για γιόγκα και υαλοκαθαριστήρα μπανιέρας.
– Καναπέ για τηλεόραση – ακόμη κι αν δεν έχεις τηλεόραση
– Ενδοδαπέδια θέρμανση – ακόμη κι αν δεν έχεις φλεβίτη… θα αποκτήσεις
Επίσης, το αγόρι μου είναι πολύ ευχαριστημένο καθώς:
– Δεν κουτουλάει πια στο ταβάνι. Υπάρχει πάντα αυτή η αδυναμία της αγγλικής κατασκευής για χαμηλοτάβανα, μοκετούλα-μούχλα και παράθυρο-φωταγωγό
– Δεν ξυπνάει τις Κυριακές στις 7 το πρωί με συνοδεία γκόσπελ church, είδος που ανθεί στο Ντάλστον.
– Από ημίδιπλο αναβαθμιστήκαμε σε ημίτριπλο κρεβάτι. Βολεύει για τέννις αλλά και για τσακωμό. Αντιθέτως δεν βολεύει να περάσεις το νερό, το βιβλίο, το χέρι και άλλα πράγματα στο σύντροφο.
Τέλος, η μαμά μου είναι πολύ ευχαριστημένη καθώς:
– Έχω κατάψυξη να μου χωράει τα τάπερ
– Και ντουλάπα πεντάφυλλη να μου χωράει τα ρούχα – ακόμη κι αυτά που δεν έχω
– Ξέφυγα από την θηλυκή λαίλαπα των τεσσάρων προφέσιοναλ και θα μπω σε μια σειρά.
…
Είναι Σάββατο βράδυ και έχω βράσει μελισσόχορτο – δώρο της Μάγκι πριν φύγω – 8 μικρά σακουλάκια βότανα ευεξίας και αυτοπροσδιορισμού με σαφείς οδηγίες γραμμένες με στάμπιλο.
Έχω αποφασίσει (ακόμα μία φορά) ύστερα από δίωρο αυτοδιάλογο πως δεν θέλω να βγω Σάββατο και έχω συμφιλιωθεί με αυτό.
Κάθομαι στον καναπέ τηλεόρασης (χωρίς τηλεόραση) τρώγοντας προσεκτικά κριτσινάκια με γραβιέρα ώσπου χτυπάει το κουδούνι:
– Έλα Λίτσα (απ’το Τριανταφυλλίτσα), εμείς είμαστεεεε! Ήρθαμε να δούμε το καινούριο σου σπίτι.
– Φέραμε και κρασί
– Και σοκολατάκιααα
– Και ψόφο. Λίτσα, άνοιξε για το Θεό!
Πριν πανικοβληθώ, μαζεύω ευλαβικά τους κόκους απ’ τα κριτσίνια που μου ‘χουν πέσει στο πάτωμα με το δάχτυλο…
ΥΓ. Ρόουζι από Τριανταφυλλιά
