Με σλόγκαν «χάος, ντου, ξυλομπογιά παντού» ο Rabbit Design ανάβει αναρχικές φωτιές με τα σατιρικά σκίτσα του. Το πολιτικό σχόλιο, η ανατρεπτική ματιά της πραγματικότητας κι ένα Όχι, που σκάει σαν γελοίο αλλά ταυτοχρόνως αποτελεσματικό πυροτέχνημα, συνθέτουν το σκιτσογραφικό σύμπαν του Rabbit που εξαπλώνεται με γρήγορους ρυθμούς σε όλα τα social media.
Εμείς του δώσαμε τον λόγο κι εκείνος μας αφιέρωσε αποκλειστικά την «Αναρχία στην Popaganda»
Πώς ξεκίνησες να ασχολείσαι με το σκίτσο; Δεν μπορούσες να σκεφτείς μια κανονική δουλειά; Ξεκίνησα να ζωγραφίζω πολύ μικρός, κυρίως αντιγράφοντας σκίτσα του Garfield και δείχνοντάς τα στην αδερφή μου και στους γονείς μου, οι οποίοι -για καλή μου τύχη- γελούσαν πολύ και με ενθάρρυναν. Μετά για χρόνια δεν ασχολήθηκα ξανά σοβαρά με το σκίτσο, μέχρι αρκετά μεγάλη ηλικία. Περίπου στο τρίτο έτος στο πανεπιστήμιο ξεκίνησα να σκιτσάρω αρκετά συστηματικά, αλλά αρχικά χωρίς κάποιο συγκεκριμένο στόχο. Από εκεί και πέρα η ενασχόλησή μου αυτή εξελίχθηκε βήμα-βήμα, με αρκετές δυσκολίες αλλά και αρκετά φυσικά και αβίαστα, καθώς δεν είναι η βασική μου δουλειά αλλά κάτι που κάνω παράλληλα και διαρκώς.
Παρατηρώντας τη σειρά «Αναρχία» θα έλεγα ότι η λέξη «Όχι» είναι η αγαπημένη σου. Ναι; ΟΧΙ.
Ο καπιταλισμός γιατί είναι υποενότητα στη κατηγορία «Αναρχία»; Δεν του αξίζει κάτι καλύτερο; Μπορεί και να του αξίζει και κάτι χειρότερο. Αλλά για να λέμε και του στραβού το δίκιο, τον πήγα μέχρι τη Μέση Γη. Επίσης, είναι υποκατηγορία μαζί με την προοικονομία, την ανατροφή, τη μαγκιά και άλλα πολύ σημαντικά πράγματα. Οπότε νομίζω του έχω συμπεριφερθεί αρκετά καλά, ειδικά αν σκεφτείς πως μας συμπεριφέρεται που και που αυτός.
Δουλεύεις μια νέα σειρά με τον τίτλο «Little people». Πού, πώς, πότε, γιατί; Οι Little People είναι μια νέα σειρά που ξεκίνησε το προηγούμενο καλοκαίρι και είναι ακόμα σε εξέλιξη. Προέκυψε από την ανάγκη να κάνω κάτι καινούριο, κάτι που δεν είναι απαραίτητα χιουμοριστικό και που προσπαθεί να συνδυάσει την απλότητα του cartoon με στοιχεία πιο εικαστικά και συναισθηματικά. Ασχολείται με την έννοια του ορισμού, και κυρίως του μη μονοσήμαντου ορισμού. Μικροί άνθρωποι σε μεγάλες περιπέτειες που ορίζουν και ορίζονται. Γενικά έχει πολύ δρόμο μπροστά της για να εξελιχθεί, αλλά είναι κάτι που απολαμβάνω πολύ.
Μια σειρά σκίτσων σου ονομάζεται «Αλανιάρα κότα» και μια άλλη “Mice who prefer to fail” ενώ είσαι γνωστός ως Rabbit Design. Τι παίζει με τα ζωάκια; Έλα ντε; Βασικά έχουν πλάκα να τα ζωγραφίζεις και μάλλον έχω κάποιο κόλλημα. Από παλιά με τους Λαγούς, όπου είμασταν και μια παρέα που λέγαμε συνέχεια ανέκδοτα για λαγούς, αλλά και μετά με τα ποντίκια, την κότα. Δεν ξέρω ούτε εγώ τι παίζει!
Πόσο Je suis Charlie νιώθεις; Στεναχωρήθηκα πάρα πολύ με αυτό που συνέβη στη Γαλλία. Το κλίμα εχθρικότητας, τα αντίθετα στρατόπεδα, το ‘εμείς εναντίον αυτών’, είναι κάτι που με φοβίζει πάρα πολύ και μου θυμίζει Οργουελικές καταστάσεις. Με απασχολεί το πώς θα γίνει να συνυπάρξουμε όλοι χωρίς αυτές τις καταστροφικές και βίαιες ανάγκες μας.
Γιατί και στα αγγλικά; Είσαι αποφασισμένος να κάνεις διεθνή καριέρα; Κάποια από τα πρώτα comics που είχα κάνει χρησιμοποιήθηκαν σαν εκπαιδευτικό υλικό σε διεθνείς ανταλλαγές νέων, οπότε βασικά ξεκίνησα κυρίως στα Αγγλικά. Είναι κάποια αστεία που βασίζονται πάρα πολύ στη γλώσσα και μπορούν να γίνουν μόνο στα Ελληνικά αλλά και κάποια που λειτουργούν πολύ πιο ωραία στα Αγγλικά με την αποστασιοποίηση που φέρνει η ξένη γλώσσα. Συνήθως η γλώσσα ακολουθεί και συμπληρώνει το σκίτσο, οπότε βάζω ότι μου φαίνεται πιο ταιριαστό.
Δεν ξέρουμε το όνομά σου, δεν ξέρουμε πόσο χρονών είσαι, δεν ξέρουμε αν σου αρέσει να τρως γεμιστά. Πες μας κάτι για την Popaganda, που δεν το έχεις πει πουθενά αλλού, ούτε του παπά. Νομίζω πως κάτι έπαθε το άλογό σας!
