Τι σου αρέσει στην Αθήνα;
Νομίζω, επειδή απλά ανατέλλει ο ήλιος. Λοιπόν, έχω ξαναβρεθεί στην Αθήνα για δουλειά. Αρχικά το 2011 στις μεγάλες διαδηλώσεις και αργότερα όταν κάναμε το ντοκιμαντέρ για τη σίσα, το ναρκωτικό που παίρνουν οι άστεγοι της Αθήνας- ένα είδος μεθαμφεταμίνης. Το χρησιμοποιήσαμε αυτό για να μιλήσουμε για τις παράπλευρες απώλειες της οικονομικής κατάρρευσης. Και μετά για να κάνουμε ένα ντοκιμαντέρ για την μετανάστευση στην Ελλάδα. Αυτό που βρίσκω ενδιαφέρον στην Αθήνα, είναι πως όταν πηγαίνω σε μαγαζιά π.χ. κάποιο μπάρ, και κάθομαι και μιλάω με τους ανθρώπους, χρησιμοποιούν λέξεις και εκφράσεις που στο Λονδίνο χρησιμοποιούνται με άλλη έννοια. Μιλούν για τον μαρξισμό, μιλούν για την αναρχία και μιλούν για τους φασίστες. Και πραγματικά εννοούν μαρξισμό, αναρχία και φασίστες. Ξέρεις, στην Αγγλία, ο κόσμος αναφέρει την αστυνομία ως φασίστες. Δεν είναι φασίστες. Στην Ελλάδα, ο κόσμος λέει ότι η αστυνομία είναι φασίστες- αλλά μερικοί από αυτούς είναι όντως φασίστες! Κατά κάποιο τρόπο, νιώθεις ότι βρίσκεσαι σε μυθιστόρημα του Joseph Conrad, γιατί οι πολιτικοί όροι αναφέρονται με πολύ σοβαρό τρόπο. Και αυτό το βρίσκω ενδιαφέρον και μεθυστικό, γιατί υπάρχουν πολλοί άνθρωποι στην Αγγλία, που η φωνή τους δεν έχει ουσιαστική προσέγγιση στα πολιτικά θέματα. Δεν είχαμε καμία επανάσταση από τότε που πήραμε το κεφάλι του βασιλιά, πριν από 500 χρόνια περίπου. Επίσης, μ αρέσουν οι άνθρωποι και μ΄αρέσει πολύ το φαγητό. Αλλά βέβαια είναι αρκετά θλιβερό αυτό που συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα.
Έχεις παρατηρήσει διαφορές από τη πρώτη επίσκεψη σου στην Αθήνα σε σχέση με αυτήν;
Την πρώτη φορά, έφυγα θεωρώντας ότι είναι ένα πολύ άγριο μέρος, που θα καταστραφεί και ότι θα χωριστεί ο κόσμος σε κομμάτια. Μετά, όταν ήρθα ξανά δυο χρόνια αργότερα, για να κάνω το ντοκιμαντέρ για τη σίσα, είχαμε την εντύπωση ότι κυριαρχεί η αίσθηση της κατάθλιψης. Ότι οι άνθρωποι είχαν παραιτηθεί ελαφρώς από τα πολιτικά πεπραγμένα. Αλλά σε αυτό προφανώς συνέβαλε το γεγονός ότι ήμουν εκεί τη συγκεκριμένη στιγμή και είχα έναν άσχημο μαζικό καυγά. Οπότε.
Πολλοί λένε ότι η Αθήνα έγινε καλύτερη τη περίοδο της κρίσης, γιατί ο κόσμος κινητοποιήθηκε, συσπειρώθηκε και άρχισε να παράγει περισσότερη τέχνη ας πούμε. Έχουμε ωραίες μπάντες, γίνονται ενδιαφέροντα DIY πολιτιστικά events κλπ.
Είναι γνωστό ότι ακόμα και αν διαλυθεί ένα μέρος, η αντίδραση από τους νέους ανθρώπους θα είναι δημιουργική. Π.χ. ξαφνικά είχαμε το punk, και μετά το post-punk. Μετά είχαμε ένα υπέροχο είδος νεανικής κουλτούρας, το rave και μετά τέλειωσαν όλα αυτά και όλοι ξεκίνησαν να ασχολούνται με τη κοκαΐνη και τα λεφτά- και ξεχάσαμε πώς να αντιμετωπίζουμε τα ωραία πράγματα. Παρόλο που είμαστε χάλια ξανά. Οπότε ναι, καταλαβαίνω ότι αυτό είναι μια αντίληψη. Αλλά ταυτόχρονα το πραγματικό κόστος της διάλυσης της Ελλάδας, είναι τεράστιο.
Ποια είναι η ιστορία πίσω από το ντοκιμαντέρ για τη σίσα;
Βασικά η σίσα είναι μεθαμφεταμίνη, αναμειγμένη με υγρά μπαταρίας και διάφορα άλλα χημικά που έχουν καταστροφικές συνέπειες για τον ανθρώπινο οργανισμό. Πάντως η επίδραση που έχει πάνω σου είναι σαν μεθαμφεταμίνη και μπορείς να βρεις μια δόση με ένα ευρώ ή κάτι τέτοιο. Εκεί βλέπεις και την επίδραση της κρίσης. Το πως ξεκίνησε στα τραπεζικά συστήματα και κατέληξε στο δρόμο. Ακόμα και οι άστεγοι -οικονομικά διαλυμένοι- άνθρωποι αναγκάστηκαν να κάνουν μια μεταστροφή και από τις συνηθισμένες ουσίες όπως το κρακ και τέτοια πράγματα, σε κάτι λιγότερο δοκιμασμένο και περισσότερο επικίνδυνο. Και αυτή είναι ιστορία πίσω από το ντοκιμαντέρ. Ήμασταν εκεί και καταλάβαμε, πως η οικονομική κρίση δεν είναι απλά ένα φαινόμενο που επηρεάζει τις μεσαίες τάξεις. Πραγματικά, μερικοί άνθρωποι πεθαίνουν. Οι άνθρωποι που βρίσκονται χαμηλά στη κοινωνική διαστρωμάτωση οι οποίοι χρειάζονται άλλους ανθρώπους για να τους προσέχουν. Πεθαίνουν γιατί δεν υπάρχει η οικονομική δυνατότητα από άλλους ανθρώπους να τους προσέξουν. Το πιο καταστροφικό κόστος σε μια οικονομικά ασταθή χώρα.
Τι γνώμη έχουν οι Βρετανοί για την Ελλάδα;
Είναι ιδιαίτερα τρομοκρατημένοι από την άνοδο της Χρυσής Αυγής και της άκρα δεξιάς, και δε μπορούν να πιστέψουν ότι γίνεται σε μια εξελιγμένη Ευρωπαϊκή χώρα, το οποίο είναι προσβλητικό για τις υπόλοιπες χώρες που βρίσκονται στην Ευρώπη.
Έχεις ακούσει καθόλου ελληνικά συγκροτήματα;
Τους Keep Shelly In Athens. Α, και ένα άλλο που είδα στο ελληνικό MTV. Ήταν ένας πολύ κοντός τύπος που τραγουδάει ραπ κόντρα στο τοίχο, μαζί με δύο άλλους μεγαλόσωμους με ξεκαρδιστικά κουρέματα και τρελά μπλουζάκια. Λέγονται Knock Out. Στέκονται κοντά σε ένα Mini Cooper και κάνουν ραπ για γέλια. Δε ξέρω, μερικές φορές, ακούω παλιά λυπημένη μουσική που δε ξέρω πως λέγεται αλλά μ αρέσει.
Ποιο είναι το πιο παράξενο πράγμα που σου έχει συμβεί εδώ στην Αθήνα;
Δε ξέρω, γιατί όλες οι φάσεις φαίνονται παράξενες στην Αγγλία. Το λες μετά στους Έλληνες και λένε «Ναι φίλε, σιγά». Δε ξέρω ποιο είναι το πιο παράξενο, αλλά σίγουρα το πιο ενδιαφέρον ήταν όταν πήγαμε στη Μανωλάδα για να επισκεφθούμε τα λιβάδια με τις φράουλες, μετά από τα άσχημα γεγονότα που είχαν συμβεί. Και καταφέραμε να πάμε με το συνεργείο και να βιντεοσκοπήσουμε τις άσχημες συνθήκες διαμονής των ανθρώπων. Ήταν τρομακτικά. Μας έλεγαν συνέχεια ότι τα αφεντικά κουβαλάνε όπλα και τους απειλούν αν δε δουλεύουν και αν ζητάνε να πληρωθούν. Αυτό το ντοκιμαντέρ το μοντάρουμε τώρα και θα βγει στον αέρα του VBS σε ένα μήνα περίπου.
