ΜΟΥΣΙΚΗ: Η μουσική πάντα ήταν συνδεδεμένη με κάθε καλλιτεχνική μου έκφραση και πηγή έμπνευσης και φαντασίας. Έπαιζα ρεμπέτικα την πρώτη φορά που πάτησα θεατρική σκηνή με τον Νίκο Καλογερόπουλο και με ένα μαγικό τρόπο με ακολουθεί έκτοτε. Στις περισσότερες θεατρικές μου παρουσίες έχω κληθεί να παίξω κάποιο μουσικό όργανο. Οργανικά και -ελπίζω- ειλικρινά άρχισα να γράφω τραγούδια τα οποία εμφανίστηκαν σε δύο δίσκους: Παιχνίδια των παιδιών (2015) και Μετά (2018). Εμπνέομαι, ταξιδεύω και επηρεάζομαι ακούγοντας Σαββόπουλο, Χατζιδάκι, Αλκίνοο, Πασχαλίδη, Rodrigo Amarante, Muse, The Lumineers. Ο Μίλτος με τίμησε τραγουδώντας και στους δύο δίσκους μου. Εύχομαι να φανώ αντάξιος αυτής του της μεγαλοψυχίας.
ΒΙΒΛΙΑ: Το τελευταίο διάστημα καταβρόχθισα τα περισσότερα από τα βιβλια του Osho. Προτείνω ανεπιφύλαχτα το Big Magic της Elizabeth Gilbert και το Fear του Osho. Αυτές τις μέρες κρατάω στα χέρια μου το Napalm and silly putty του George Carlin, ενός απο τους κορυφαίους stand up comedians στην ιστορία. Απέτυχα να διαβάσω όσα θεατρικά έργα ήθελα κυρίως γιατί έχω τρομερό πρόβλημα συγκέντρωσης.
ΤΑΙΝΙΕΣ: Θέλω να βάλω σε ένα μπλέντερ το Once, το LA la land, Το ρεμπέτικο και το Βιετναμ (από το Όλα είναι δρόμος) και να δω τί θα βγει.
ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ: Βarry, Narcos, Daredevil, Μaking a murderer και ότι sports documentary πέσει στα μάτια μου.
ΙΝΤΕΡΝΕΤ: Νομίζω ότι χάσαμε το internet. Aυτό που ξεκίνησε ως το μέσο του λαού και έδωσε φωνή σε όσους δεν μπορούσαν να εκφραστούν στα mainstream media έχει παραδοθεί σε όλες τις μεγάλες πλατφόρμες και τις ”μεγάλες εκπομπές”. Συνεχίζω να προσπαθώ να ανακαλύψω νέες υπέροχες φωνές ταλέντου, αισθητικής και αξιοπρέπειας μέσα στον ορυμαγδό της υποκουλτούρας και του τίποτα που έχει κατακτήσει πλέον το internet. Από την άλλη πιστεύω πως ό,τι αξίζει δεν γίνεται να μείνει κρυφό και ότι έχει χώρο έκφρασης και παρουσίασης. Είναι σπουδαίο να έχεις την δυνατότητα να παρουσιάσεις αυτό που δημιουργείς σε όλον τον κόσμο. Και αυτό παραμένει το πιο σημαντικό.
ΣΠΟΡ: Ορεινό τρέξιμο, τρίαθλο, beach volley, ποδόσφαιρο και γενικά ότι με εξαντλεί και με ηρεμεί ταυτόχρονα.
ΤΑΞΙΔΙΑ: Προσπαθώ να οδηγήσω την ζωή μου σε μία διαρκή μετακίνηση· να ταξιδεύω συνεχώς για να αλλάζω απόψεις, να διαμορφώνω νέες ιδεολογίες και να καταπολεμώ τον κακομαθημένο μου εγωισμό που αντιστέκεται σθεναρά με σκοπό να μείνει αμετακίνητος. Τελευταία επισκέφτηκα την Κόστα Ρίκα. Νομίζω θέλω να χαθώ σε ένα τροπικό δάσος.
ΓΕΙΤΟΝΙΑ: Μεγάλωσα στη Βούλα. Έχω αλλάξει τόσες πολλές τα τελευταία χρόνια που πια δεν μπορώ να πω με σιγουρια πια είναι η δική μου γειτονιά. Πρέπει να είναι στα καφέ, στις πλατείες και τις παραλίες που συχνάζουν οι δικοί μου άνθρωποι. Εκεί που με περιμένουν και πάντα αργώ και σταμάτησα πια να απολογούμαι – σε άλλη γλώσσα κάθε φορά.
ΤΩΡΑ: Κυκλοφόρησε στις 15 Νοεμβρίου η ταινία ΑΙΓΑΙΟ SOS του Πιέρου Ανδρακάκου στην οποία έχω την χαρά να παίζω ανάμεσα σε υπέροχους ηθοποιούς όπως ο Θοδωρής Αθερίδης, ο Κωσταντίνος Μπιμπής, η Ευαγγελία Συρριοπούλου κ.ά. Θα εμφανιστώ για 2 παραστάσεις στην Σφίγγα (9 & 16 Δεκεμβρίου) με τραγούδια από τον δίσκο Μετά (Cobalt Music) και κείμενα από τη ζωή μου. Άστοχες μπαλάντες συναντούν το άτεχνο pop σε ένα καλλιτεχνικό υποθέαμα με δυνατό σημείο την μικρή του διάρκεια.
