ΜΟΥΣΙΚΗ: Η μουσική είναι ένα πεδίο έτσι κι αλλιώς τεράστιο, και μιας και ποτέ δεν έπαιζα κάποιο μουσικό όργανο, είναι κάτι ανεξερεύνητο για μένα. Όπως μια λάμπα, που την ξέρεις, αλλά δεν έχεις ιδέα γιατί είναι όπως είναι. Η σταθερή μου playlist μου έχει Jeff Buckley, PJ Harvey, Kimbra, John Fruciante, RHCP, Arctic Monkeys. Αν μου έκανε πρόταση γάμου ο Alex Turner, πιθανότατα θα έλεγα ναι συγκινημένη. Στην εφηβεία μου άκουγα Halford και Fates Warning στη διαπασών. Ανέβασα πυρετό όταν πέθανε η Amy Winehouse– είναι η αγαπημένη μου μαζί με την Ella Fitzgerald. Μου αρέσει πολύ η τζαζ και είμαι ευτυχής όταν απολαμβάνω τζαμαρίσματα ωραίων μουσικών, σαν να τους βλέπω από την κλειδαρότρυπα- είμαι φαν του Μιχάλη Καπηλίδη και του Τάκη Πατερέλη. Mε συγκινεί ιδιαίτερα η παραδοσιακή μουσική και χαίρομαι να τραγουδιέται από νέους ανθρώπους. Αγαπημένη μου είναι η τριάδα των ποιητών της μουσικής μας: Θανάσης Παπακωνσταντίνου– Γιάννης Αγγελάκας– Β. D Foxmoor.
ΒΙΒΛΙΑ: Διαβάζω πολύ, από το σχολείο ακόμη. Με συγκεντρώνει το διάβασμα και νομίζω ότι τελικά είμαι οπτικός τύπος. Αγαπώ τα βιβλία αστροφυσικής και βιολογίας, τη λογοτεχνία και το πάθος μου είναι η ποίηση. Με τους ποιητές που αγαπώ χάνω τον ύπνο μου. Στην εφηβεία ο Καρυωτάκης και μετά ο T. S. Eliot, ο Καβάφης κάθε φορά και πιο βαθύς, ο Εμπειρίκος και η Μάτση, ο Cummings, η Dickinsοn, ο Βαρβέρης σαν να έχουμε γνωριστεί- νομίζω όλοι τους με έχουν κάνει τα κομματάκια που είμαι. Λατρεύω τον Μπρεχτ, τον Πύργο του Κάφκα, τα Σονέτα του Σαίξπηρ, τη Μηχανή Άμλετ του Heiner Muller. Αγαπημένα μου ποιήματα αυτό τον καιρό είναι Η Συμφωνία του Galaxy του Χρήστου Ξανθάκη και Τα bit είναι σιωπηλά του Χρήστου Δημάκη. Όταν διάβασα πρώτη φορά ένα απόσπασμα από το Σύσσημον του Παναγιωτόπουλου σκέφτηκα την Έρημη Χώρα της Ελλάδας. Ο Διονύσης Καψάλης και ο Μιχάλης Γκανάς είναι οι αγαπημένοι μου σύγχρονοι Έλληνες ποιητές, ενώ από τους νεότερους τάσσομαι κοντά στον Χρήστο Καρασαββίδη και τις λεξιοπλασίες του. Πιστεύω στους εν ζωή ποιητές, και θα ήθελα να το ξέρουν ότι εγώ τους αγαπώ, και δεν περιμένω να πεθάνουν για να τους θαυμάσω, όπως συνηθίζεται. Το επόμενο βιβλίο που θα διαβάσω είναι το Ιllska- το Κακό και αναμένεται να τελειώσω τον Χαρούκι Μουρακάμι που με περιμένει. Από τους θεατρικούς, συγκινούμαι με τον Τσέχοφ και εκπλήσσομαι με τον Μπέκετ. Τώρα μόλις σκέφτηκα ότι πρέπει να διαβάσω ξανά το Τέφρα και Σκιά, του Πίντερ.
ΤΑΙΝΙΕΣ: Ταινίες βλέπω πολλές και μου λείπουν εσκεμμένα κάποιες βασικές. Αυτό συμβαίνει γιατί είμαι αρκετά προσεκτική σε σχέση με το πότε θα δω τι (και με ποιον). Κρατάω ας πούμε δύο τρεις για ειδική στιγμή. Γενικά, αγαπώ να βλέπω Ταραντίνο στο σινεμά και είναι και οι μόνες φορές που πίνω κοκακόλα. Δε μου άρεσε ποτέ το Notebook, αλλά λατρεύω το Blue Valentine. Λατρεύω τους αδελφούς Κοέν, το Big Fish του Τιμ Μπάρτον, τα Batman όλα, την ταινία The Master και τον Ντάνιελ Ντέι Λιουις παντού και πάντα. Ερωτεύτηκα τον Μπραντ Πιτ στο Assassination of J. James, και από τότε η μουσική του Νικ Κέιβ παίζει σαν soundtrack στη ζωή μου. Έχω καδραρισμένους στο σαλόνι τον Φίλιπ Σέιμουρ Χόφμαν στο Truman Capote και τον Γιοακίν Φίνιξ στην ταινιάρα Inherent Vice. Πιστεύω ότι κάθε ηθοποιός πρέπει να βλέπει τα Godfather και το The Woman under the Influence μια φορά στα δύο χρόνια απαραιτήτως. Η καλύτερη ταινία που είδα φέτος στο σινεμά ήταν Η Ψυχή και Το Σώμα. Θα μου μείνει αξέχαστο το The Cakemaker, που είδα μόνη στο Cine Alex, στη Θεσσαλονίκη, και από πάνω μας πετούσαν πουλιά. Δεν τρελαίνομαι για το ελληνικό σινεμά γενικά, αλλά ο Λάνθιμος μου αρέσει πολύ. Θα ήθελα να δω στην επόμενη σκηνοθεσία του Λάνθιμου πρωταγωνίστριες την Μαριόν Κοτιγιάρ και τη Σοφία Κόκκαλη.
ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ: Έχω παίξει στην τηλεόραση και δε μπορώ να πω ότι βρήκα την υγειά μου. Κάτι σε σχέση με τους ρυθμούς της με δυσκόλεψε. Νομίζω πως δεν είμαι αρκετά καλή σε αυτόν τον τρόπο, αλλά έμαθα πολλά και συνεργάστηκα με πολύ ωραίους ανθρώπους. Σπάνια ανοίγει η τηλεόραση στο σπίτι μου- επιλέγω συνήθως ξενόφερτες σειρές. Από την άλλη μεριά, έβλεπα Survivor σε σπίτια φίλων και αγωνιούσα για την απόδοση του Ντάνου. Επίσης βλέπω στο youtube Shopping Star, όλες τις επαναλήψεις. Θεωρώ ότι ο πιο τίμιος ρόλος της τηλεόρασης αυτή τη στιγμή είναι να κρατάει συντροφιά, μιας και διανύουμε μια εποχή απομόνωσης. Σιχαίνομαι την παραπληροφόρηση, την τρομολαγνεία και τον κανιβαλισμό της αλήθειας. Ακόμη νομίζω πως το να μιλάει κανείς για πράγματα ανάξια λόγου, στερεί από τα σημαντικά πράγματα τον χώρο που τους αναλογεί, και σε αυτό το σημείο η τηλεόραση εγκληματεί. Ένα τόσο ισχυρό μέσο θα ήταν σπουδαίο αν είχε περιεχόμενο φιλελεύθερο και ουσιώδες, αλλά δυστυχώς κάτι τέτοιο δε μπορεί να διασφαλιστεί.
ΙΝΤΕΡΝΕΤ: Πολύ ίντερνετ. Προσπαθώ να αντισταθώ σε αυτό το τάχα χαλαρωτικό scroll down, αλλά δεν είναι και εύκολο. Το messenger μου παίρνει φωτιά, και φτιάχνω γκρουπ για κάθε περίσταση. Όσο και να με προβληματίζει ο εθισμός στο γρήγορο και στο αποστασιοποιημένο, δε μπορώ να μην παραδεχτώ ότι είμαι παιδί του Facebook και του Viber και του Instagram. Στο Facebook, παίζω με τον χαρακτήρα της Δασκάλας. Λίγο για πλάκα, λίγο για εκτονώσω και τη δική μου ανάγκη να τα πω χοντροκομμένα, προέκυψε αυτός ο χαρακτήρας. Φοβάμαι τώρα λίγο ότι το ζήτημα ”viral” μπορεί να την τσαντίζει και να μας φύγει, αλλά ποιος ξέρει. Για την ώρα απολαμβάνω την ελευθεροστομία της. Επίσης είμαι από τους «καμένους» του YouTube- το έχω τερματίσει. Τα βράδια στο δωμάτιο, γλυκοπαίζουν οι φωνές του Κοντοπίδη.
ΣΠΟΡ: Όχι, δεν υπάρχει τίποτα αξιοσημείωτο. Μπορώ να βαρεθώ πολύ εύκολα κάτι αν έχει σαν στόχο την εκγύμναση- νιώθω σαν να πάω να με εξαπατήσω. Κάνω δραστηριότητες με άλλο κίνητρο. Περπατάω πολύ, τρέχω, κολυμπάω και ρίχνω αρκετό ιδρώτα στη δουλειά μου απαραιτήτως.
ΤΑΞΙΔΙΑ: Είμαι ο άνθρωπος που φεύγει με την πρώτη ευκαιρία. Όταν είμαι στην Αθήνα λογικά δουλεύω, και όταν δεν δουλεύω θα έχω πάρει τα βουνά και τις θάλασσες. Νιώθω ευλογημένη που ζω σε έναν τόπο που μπορεί κανείς εύκολα να δει πράσινο, να κολυμπήσει, να απομονωθεί σε ένα νησί. Βρίσκω τα ταξίδια απαραίτητα όσο και τα βιβλία. Αγαπημένο ταξίδι μου από την προηγούμενη χρονιά ήταν στην Πορτογαλία- είναι σαν ανοιχτός λογαριασμός, θα πάμε ξανά σίγουρα (Ράνια, ακούς;). Φέτος προγραμματίζω να είναι μια πολυταξιδεμένη χρονιά. Θα μπορούσα να ξοδεύω όλα μου τα χρήματα σε ταξίδια, πράγμα επικίνδυνο γιατί δε θα πάρω ποτέ καινούριο καναπέ.
ΓΕΙΤΟΝΙΑ: Μεγάλωσα, και μένω ακόμη, το Περιστέρι, σε μια από αυτές τις γειτονιές που ξέρεις τα ονόματα των ανθρώπων και των σκύλων τους.
ΤΩΡΑ: Γύρισα πλέον από τη Θεσσαλονίκη, έπειτα από τέσσερις πολύ όμορφους μήνες στο Κρατικό Θέατρο. Είναι μια περίοδος ενηλικίωσης αυτή που διανύω, και απολαμβάνω τις δυσκολίες της. Θεατρικά, δουλεύουμε πάνω στο Περιμένοντας τον Γκοντό του Μπέκετ. Είμαι στην ευτυχή θέση να δουλεύω με μια ομάδα νέων ανθρώπων και σπάνιων καλλιτεχνών. Την σκηνοθεσία έχει αναλάβει η Έλενα Μαυρίδου, η οποία τα τελευταία χρόνια είναι και δασκάλα μου. Για εμένα η Έλενα είναι έτσι κι αλλιώς κάτι παραπάνω από σκηνοθέτιδα- είναι από τους ανθρώπους που έχουν τόσο ξεχωριστή αίσθηση για τη σκηνή, που είναι πιο πολύ μάγοι. Εδώ οι πρόβες έχουν τόση ζωή, που στα αλήθεια δεν ξέρω τι θα δείτε από τις 15 Οκτωβρίου στο θέατρο Χώρος, αλλά υπόσχομαι να έχει κάτι από παιδικά γενέθλια.
