ΜΟΥΣΙΚΗ: Στην εφηβεία άκουγα με τον πατέρα μου Beatles, Rolling Stones, Doors αλλά και Παπάζογλου, Σαββόπουλο, Λοΐζο, Τσιτσάνη, Βαμβακάρη. Δοκίμασα για πρώτη φορά φραπέ, τσιγάρο και ούζο ακούγοντας μαζί του κάτι από όλα αυτά. Οι γεύσεις και από τα τρία μου φάνηκαν απαίσιες τότε, κάτι το οποίο διαψεύδεται σήμερα που εκτός από όλα αυτά έχω συμπεριλάβει στις καθημερινές μου συνήθειες μεταξύ άλλων Cave, Waits, Dylan, Lou Reed, Bowie και πάει λέγοντας. Αγαπημένο άλμπουμ το κονσέρτο της Κολωνίας από Keith Jarret. Επίσης επιστρέφω συχνά σε όλη τη δισκογραφία των Bohren and der club of gore.
ΒΙΒΛΙΑ: Τι να πει κανείς για αυτά, είναι μικρόβιο. Θα μπορούσα να τους αφιερώνω όλο το χρόνο μου και πάλι να μην είναι αυτό αρκετό. Τελικά μεγαλώνοντας απλώς συμβιβάζομαι με την ιδέα ότι θα παραμείνω εφόρου ζωής ανεπαρκής αναγνώστης. Παρακολουθώ συστηματικά τη σύγχρονη λογοτεχνική παραγωγή στην Ελλάδα. Τα τελευταία χρόνια έχω εστιάσει λίγο περισσότερο στην αμερικάνικη πεζογραφία με τους Φράνζεν, Γουάλας, Πύντσον, Ροθ και Όστερ αλλά και στην ισπανόφωνη από Χιλή, Αργεντινή, Κούβα, Κολομβία, με τους Μπολάνιο, Κορτάζαρ, Μπόρχες, Γκουτιέρες, Μάρκες, Γκαλεάνο κλπ. Επίσης διαβάζω βιβλία που μου προτείνουν άνθρωποι που εμπιστεύομαι και καλλιεργώ έτσι μαζί τους αυτόν τον μυστικό δεσμό που σφυρηλατείται ανάμεσα στους καθ’ έξη εγκληματίες-αναγνώστες.
ΤΑΙΝΙΕΣ: Αυτός ο πανικός με το Lalaland πόσο με εκνεύρισε! Την είδα σε fast forward την ταινία, όπως είχα κάνει άλλωστε και με το περιβόητο The Revenant. Μου αρέσουν οι κλασικοί σκηνοθέτες τους οποίους φαντάζομαι υποδέχεται με θέρμη και το ευρύ κοινό που αγαπά το καλό σινεμά, όπως ο Λιντς, ο Γουέλς, ο Κιούμπρικ, ο Φίντσερ, ο Μπέργκμαν, ο Φρίαρς, ο Βέντερς κλπ. Και ναι πάω ακόμη σινεμά. Συνήθως μόνη για να αποφύγω την άσκοπη φλυαρία που προκύπτει καμιά φορά από αφελείς ερωτήσεις όπως «πως σου φάνηκε η ταινία;» ενώ δεν έχεις προλάβει να πάρεις ούτε μία ανάσα από τους τίτλους τέλους. Α και πηγαίνω μόνο σε σινεμά που έχουν διάλειμμα και έτσι μου επιτρέπουν μια σύντομη ευκαιρία να συνειδητοποιήσω που βρίσκομαι, τι βλέπω, τι σκέφτομαι και φυσικά να πάω τουαλέτα.
ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ: Τον πρώτο καιρό δεν είχα καν τηλεόραση στο σπίτι, αλλά τώρα που έχω μια τεράστια και με καλή ανάλυση, ανακάλυψα τί ωραία που νιώθω κάθε φορά που το σπίτι μου μετατρέπεται σε στέκι σινεφίλ. Δε βλέπω ποτέ δελτία ειδήσεων και εκπομπές, με εκνευρίζει η εμμονή τους στην καθημερινή πολιτικάντικη και κουτσομπολίστικη τιποτολογία. Ούτε ελληνικές σειρές βλέπω, γιατί μου φαίνονται ως επί το πλείστον βαρετές. Από την άλλη, λατρεύω τα ντοκιμαντέρ με ζώα και τις ξένες σειρές. Αγαπημένη σειρά το Deadwood με τον λατρεμένο Ίαν Μακ Σέιν.
ΙΝΤΕΡΝΕΤ: Το χρησιμοποιώ πολύ στη δουλειά και το αποφεύγω τις υπόλοιπες ώρες. Είναι χρήσιμο εργαλείο και με βοηθά στην επικοινωνία μου με ανθρώπους που θα ήθελα να βλέπω πιο συχνά, αλλά, δε μας το επιτρέπουν οι συγκυρίες. Όμως, διάολε, έχω χάσει το αίσθημα της ικανοποίησης που προέκυπτε από την πράξη της ανακάλυψης, όταν το απλό, γρήγορο και ασυνείδητο γκουγκλάρισμα, δεν ήταν ακόμη επιλογή και σχεδόν αυτόματη αντίδραση σε κάθε μου απορία.
ΓΕΙΤΟΝΙΑ: Μένω στο σύνορο Βύρωνα- Παγκράτι. Χαιρετώ το φούρναρη, τον περιπτερά, το λαϊκατζή, το γείτονα, το διαχειριστή της πολυκατοικίας, και όλους αυτούς που συνθέτουν την ανθρωπογεωγραφία μιας γειτονιάς. Βγαίνω αρκετά σε μαγαζιά που βρίσκονται στη γειτονιά μου, αν και τώρα τελευταία με έχουν τραβήξει διάφοροι φίλοι σε αγαπημένα στέκια στα Εξάρχεια.
ΣΠΟΡ: Κυρίως αυτό της ανάγνωσης. Δεν είναι κακή η γυμναστική που συνίσταται σε αργό περπάτημα από την κουζίνα μέχρι το σαλόνι μ’ ένα βιβλίο ανά χείρας.
ΤΑΞΙΔΙ: Το πιο πρόσφατο στο Βελιγράδι όπου πέρασα καταπληκτικά. Αγαπημένες αναμνήσεις από Γιορκ, Εδιμβούργο, Βερολίνο, Βρυξέλλες, Παρίσι και άλλες παρόμοιες πόλεις όπου συναντώ φίλους που σπουδάζουν, δουλεύουν ή απλώς ζουν σαν χομπίστες, επιτρέποντας στο χρόνο να περνάει χωρίς να αφήνει πάνω τους σημάδια.
ΤΩΡΑ: Με τρομάζει λίγο η ερώτηση «και τώρα τι;» καθότι κατεξοχήν αναβλητικός τύπος, εκτός αν πάρω τα πάνω μου ξαφνικά και εξαντλήσω προς πάσα κατεύθυνση όλη μου την ενέργεια. Τώρα, αυτό που γινόταν πάντα: διάβασμα και φίλοι κι αγαπημένα πρόσωπα κι αγαπημένα στέκια κι αγαπημένα ταξίδια, μάλλον προς Σύρο αυτό το καλοκαίρι.
Η Καλλιρόη Παρούση τιμήθηκε με το βραβείο Πρωτοεμφανιζόμενης στην Πεζογραφία από το ηλεκτρονικό περιοδικό Αναγνώστης για το βιβλίο της «Κανείς δε μιλάει για τα πεύκα» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κέδρος .
