Ο Γιάννης Κουκουράκης πετάει πρόβειο γιαούρτι -αυτό με την πέτσα- στους μαϊντανούς της τηλεόρασης

ΜΟΥΣΙΚΗ: Είναι ο τρόπος που δίνει χρώμα στα πράγματα, που φέρνει δάκρυα στα μάτια, που αλλάζει (ή και υποκινεί) διαθέσεις, που εκφράζει συναισθήματα, πολιτικές πεποιθήσεις, εθνικές ταυτότητες, ελπίδες και 1.000.000.000 άλλα τόσα. Είναι μαγικό αυτό εάν το σκεφθεί κανείς. Θυμάμαι όταν πήγαινα δημοτικό να έχει ο πατέρας μου δίσκους του Rod Steward και Tina Turner στο πικάπ. Aγάπες μεγάλες. Πέμπτη Δημοτικού: Έχω φάει τρελό κόλλημα με το άλμπουμ Happy Nation των Ace Of Base και μάλιστα μου το έκανε δώρο ο φάδερ σε κασέτα. Φυλακτό η κασέτα ακόμα και σήμερα. Πέρασα επίσης έναν έντονο έρωτα με την Καίτη Γαρμπή και πολύ πικράθηκα όταν παντρεύτηκε τον Διονύση Σχοινά -το ξεπέρασα όμως πριν τελειώσω την έκτη. Πέρασα από πολλά ακούσματα- εκτός heavy metal,metal και έντεχνα ελληνικά. Αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητας μου και κατά την διάρκεια της και ακούω διάφορα είδη. Κατά την προπόνηση μου εννοείται ακούω χορευτικά κομμάτια και ανεβαστική μουσική. Όταν ξυπνάω, ανάλογα την διάθεσή μου.  Τελευταία βάζω Katy Perry–Last Friday. To γουστάρω πάρα πολύ και σαν βιντεοκλίπ(επικό) και σαν τραγούδι. Μου ξεκινάει η μέρα με χαρούμενη διάθεση.  Περνάω μια περίοδο που γενικά θα ακούσω soul, jazz, pop και RnB. Eπίσης τα soundtrack του Rachel Portman τα βρίσκω εξαιρετικές ιστορίες χωρίς λόγια, με εμπνέουν και με αγγίζουν πολύ. Αγαπημένες φωνές Εtta James και Nina Simone. 

BIBΛΙΑ: Δεν θα το παίξω έξυπνος. Διαβάζω θεατρικά κυρίως. Είμαι των ταινιών περισσότερο, για να μην πω τελείως.  Οπότε με ελκύει αυτή η ποιότητας γραφή. Μου αρέσει όταν διαβάζω να είναι σαν να βλέπω ταινία.  Μου αρέσει πολύ η γραφή του Martin Mcdonagh γιατί την βρίσκω κινηματογραφική. Αλλά και τα έργα του Shakespear γιατί έχουν μια ωμότητα και μια ευαισθησία την ίδια στιγμή. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τις εικόνες που είδα και αυτά που ένοιωσα διαβάζοντας Το Λυκόφως των Ανθρώπων του Άγγελου Τερζάκη. Επίσης μόλις τελείωσα το βιβλίο 13 Μπαλώματα της Πηνελόπη Κουρντζή, ένα εκπληκτικό μυθιστόρημα με υπέροχες εικόνες και πλοκή. Το συστήνω ανεπιφύλακτα.

ΤΑΙΝΙΕΣ: Είναι το απόλυτο. Έχω δει άπειρες. Μπορεί να βλέπω και 5 την εβδομάδα. Ταξιδεύω, χάνομαι και δεν έχω χειρότερο από το να σταματήσω μια ταινία στην μέση,για οποιονδήποτε λόγο. Flipped, Mental, My Sister’s Keeper, The secret life of Bees, 12 Years a slave, Νocturnal Animals,Rabbit Hole, Never Let me go, άπαντα από Tim Burton. Είναι αυτά που μου έρχονται έτσι πρόχειρα. Αν σκεφτώ 10 δευτερόλεπτα ακόμα θα γεμίσω σελίδες. Σπάνια να δω δεύτερη φορά την ίδια ταινία. Μόνο τα animation βλέπω ξανά και ξανά. Ο Justin Kurzel είναι σκηνοθέτης που τελευταία θεωρώ πολύ ανερχόμενο.

ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ: Δεν έχω την λεγόμενη συσκευή, από πεποίθηση. (Και ναι, θα το πω. Και για έναν άλλο λόγο. Γιατί θέλω να πάρω μια plasma 50άρα και δεν συμβιβάζομαι με τίποτα λιγότερο). Όλα τα βλέπω μέσω ίντερνετ. Οι ξένες σειρές πλέον έχουν φτάσει σε επίπεδο τον κινηματογράφο. Αναφερόμενος στα δικά μας χαίρομαι πολύ όταν βλέπω αξιόλογες σειρές να βγαίνουν, λυπάμαι και συγχύζομαι όταν κόβονται και μένουν ξεκρέμαστοι συνάδελφοι και συνεργεία. Δεν κρύβω ότι με έχει ανησυχήσει η ηρωοποίηση και celebritoποίηση που προκύπτει μέσω reality. Μάλλον με προβληματίζει είναι το σωστό.  Προφανώς υπάρχει η ανάγκη δημιουργίας νέων προτύπων, πιο ανθρώπινων και γειωμένων. Αυτό μου αρέσει πολύ και το επικροτώ. Πετάω το γιαούρτι στην μαϊντανοποίηση όμως, και μάλιστα αυτό με την τσίπα για να κολλάει κιόλας(πρόβειο). Δεν παρακολουθώ ειδήσεις, τις αφηγούνται καταστροφολογικά-οπότε τις διαβάζω από site. Εάν είχα τηλεόραση θα την άνοιγα για ταινίες, άρα και ο υπολογιστής με καλύπτει απόλυτα και καλύτερα.  Αντιλαμβάνομαι ότι κρατάει σε πάρα πολύ κόσμο παρέα. Νομίζω όλο και περισσότεροι την έχουν για μια συντροφιά που αναβοσβήνει μέσα στο σπίτι. Εγώ έχω την μουσική και τα σκυλιά μου. Νομίζω υπερκαλύπτομαι.

ΣΠΟΡ: Στην μπάλα (οποιαδήποτε μπάλα) είμαι άμπαλος. Κολύμβηση και γυμναστήριο είναι ο τρόπος ζωής και εκτόνωσης μου. Και το τρέξιμο, έξω (μόνο με μουσική). Το νερό, ο underwater ήχος, οι φυσαλίδες, η ενέργεια στο σώμα εκείνη την στιγμή με καθαρίζει ψυχολογικά κι εγκεφαλικά. Είναι η ντόπα μου. Και επειδή το χρώμα μου είναι το γαλάζιο με ηρεμεί και με κάνει να τα ξεχνάω όλα όταν κολυμπάω. Είναι η μόνη στιγμή της μέρας που δεν σκέφτομαι τίποτα.

ΙΝΤΕΡΝΕΤ: Μεγάλη ανακάλυψη. Λύνει χέρια, κλείνει σπίτια, ανοίγει νέους ορίζοντες, αδρανοποιεί, ενεργοποιεί κτλ κτλ. Από εκεί ενημερώνομαι για ό,τι θέλω, από εκεί ψυχαγωγούμαι, από εκεί επικοινωνώ. Είμαι από τους θερμούς υποστηρικτές του. Είναι αναπόσπαστο κομμάτι του τρόπου ζωής μου. Αλλά και όλων πλέον νομίζω. Είναι κάτι που το ελέγχω όμως, δεν με ελέγχει. Σημαντικό αυτό.

ΤΑΞΙΔΙΑ: Όσα μπορώ τα κάνω, ο κόσμος να χαλάσει. Τα θεωρώ την μεγαλύτερη επένδυση. 25 χρονών πήγα στην Κορέα και έμεινα 2 μήνες. Ειδοποίησα τους δικούς μου ότι φεύγω 1 λεπτό πριν την απογείωση. Μαρόκο, Honk Kong, Νέα Υόρκη, Παρίσι, Ρώμη, Μιλάνο, Λονδίνο, Μαδρίτη, Βουδαπέστη, Μπάνσκο. Ήμουν και εγώ εκεί, όχι μόνο εκεί ωστόσο. Έχω πολλούς φίλους που μένουν έξω οπότε βρίσκω αφορμές και φεύγω. Ταξιδεύω μόνος μου. Αυστραλία, Μπαλί, Ταϊλάνδη, Άγιος Δομίνικος, Μαδαγασκάρη είναι μέρη που τα έχω στο νου μου έντονα. Είναι προορισμοί που μου ταιριάζουν νομίζω απόλυτα. Κάποια στιγμή θέλω να δω το βόρειο σέλας ιδίοις όμασι.

ΓΕΙΤΟΝΙΑ: Χανιά. Δέντρα. Ηρεμία. Μυρωδιές από φαγητά. Σκυλιά που γαβγίζουν. Κάποιος που μιλάει στο τηλέφωνο. Κάποιος που κάθεται στην βεράντα του. Ήχοι επαρχίας. Ουρανός.  Αυτά είναι τα βιώματα μου. Δεν είναι ακριβώς γειτονιά με την έννοια των διαφημίσεων – ο φούρνος, ο μπακάλης, ο ψαράς κτλ. Η ζεστασιά όμως της δικής μου γειτονιάς δεν απέχει από την διαφημιστική. Αθήνα: Η καλύτερη και πιο όμορφη γειτονιά από την οποία πέρασα και ακόμα η καρδιά μου εκεί είναι, βρίσκεται στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής-έμοιαζε με Χανιά.  Η τωρινή εξίσου καλή-μοιάζει όμως λιγότερο. Η ιδανικότερη γειτονιά θα είναι αυτή από την οποία θα βλέπω την θάλασσα, η αμέσως επόμενη αυτή που θα βλέπω βουνό ή δέντρα.

ΤΩΡΑ: Τώρα είναι μια πάρα πολύ καλή ώρα που έχω τον καφέ μου και τα σκυλιά μου δίπλα μου και γράφω. Μόλις τελείωσα το 3ο μου θεατρικό έργο συγγραφικά, κωμωδία, και το ρετουσάρω.  Με την πιο ευρεία έννοια του τώρα, αυτήν της περιόδου: Κάθε Δευτέρα και Τρίτη είμαι στην παράσταση DEATHTRAP στο Αγγέλων Βήμα, σε σκηνοθεσία του Γιάννη Λασπιά με τους: Αντώνη Λουδάρο, Τζένη Μπότση, Αλεξάνδρα Παντελάκη και Αργύρη Γκαγκάνη. Από την Παρασκευή 12-1 κάθε Τετάρτη-Κυριακή θα βρίσκομαι στην παράσταση BOLIVAR στο θέατρο του Νέου Κόσμου, σε σκηνοθεσία Γιάννη Σκουρλέτη με τους: Αντώνη Γκρίτση και Χαρά Τσαλπαρά. Επτά μέρες/ βδομάδα λοιπόν. Παράλληλα και άλλα μη ανακοινώσιμα ακόμα. Το τώρα λοιπόν με βρίσκει εργατικότατο, χαρούμενο, ήρεμο και απόλυτα #goodvibesonly.