Ποια είναι η πρώτη ανάμνηση της ζωής σου; Στο κομμάτι των αναμνήσεων χάνουμε όλοι και κυρίως εγώ. Δεν τα θυμάμαι όλα. Μάλλον εργοστασιακή βλάβη που την ανακάλυψα πολύ αργότερα και η αλήθεια είναι ότι με βόλευε και με βολεύει ακόμη. Βέβαια, οι αναμνήσεις που έχει το μοντέλο να κρατήσει είναι και οι πιο δυνατές. Μια από αυτές είναι το ξυλουργείο του παππού του Χρήστου (δεν ήταν πραγματικός παππούς μου, αλλά αυτόν βρήκα εύκαιρο στη Μυτιλήνη που γεννήθηκα, αυτόν έχρισα). Οι ιστορίες που μου έλεγε και ο χώρος να μυρίζει πριονίδι, από ξύλο. Να τον βλέπω να φτιάχνει την πρώτη μου βιβλιοθήκη και να πηγαίνω με ανυπομονησία να την δω τελειωμένη. Ακόμα στολίζει το δωμάτιο μου στο πατρικό σπίτι.
Ποιο ήταν το αγαπημένο σου παιχνίδι; Είμαι από τους τυχερούς που μεγάλωσα σε αλάνες και με άλλα παιδιά τριγύρω να παίζουμε ομαδικά παιχνίδια. Λάτρευα να παίζουμε κρυφτό στα Τσαμάκια με τα άλλα παιδιά. Βέβαια, το πολύ αγαπημένο μου ήταν να βρίσκομαι στο αρχοντικό της καλής μου της Λένας, να ανακαλύπτω κρυφές καταπακτές και πράγματα ξεχασμένα σε πατάρια κι αυτή να μου τραγουδάει τούρκικα τραγούδια αγάπης. Είχε μοναδική φωνή η Λένα. Η Τζένη Καρέζη όταν την άκουσε να τραγουδάει στην χορωδία της Μυτιλήνης ήθελε να την κατεβάσει Αθήνα. Κάποια βράδια του χειμώνα βάζω το μπομπινόφωνο με τα τραγούδια που είχε γράψει για μένα, κλείνω τα μάτια κι ανακαλύπτω θησαυρούς στο αρχοντικό εκεί στην Μυτιλήνη.
Τι θυμάσαι από την πρώτη ημέρα στο σχολείο; Εδώ χάσατε. Έλα που δεν θυμάμαι.
Μοιράσου μια αστεία οικογενειακή ιστορία (με τον μπαμπά, την μαμά ή τα αδέρφια) Θυμάμαι μια φορά βρισκόμασταν σε μια μεγάλη μάζωξη. Από αυτές που ήταν πάνω από 30 άτομα. Η αδερφή μου ήταν σκάρτα 2-3 ετών κι έπαιζε με τα άλλα παιδάκια εκεί γύρω. Κάποια στιγμή, την φωνάζει ο πατέρας μου για να της δώσει ένα φιλί. Την καθίζει στα γόνατα του και της σκάει το φιλί. Τότε γυρνάει η μικρή όλο αθωότητα και τον ρωτάει γιατί όταν φιλάει αυτή την καθίζει στα γόνατά του, ενώ όταν φιλάει την μαμά ξαπλώνει πάνω της; Μπορείτε να φανταστείτε την καζούρα που έπεσε μετά.
Ποιο ήταν το αγαπημένο σου φαγητό; Ήταν, είναι και θα μείνει το φαγητό της πουτάνας, δηλαδή τα μακαρόνια με κιμά. Κι όπως έλεγε κι η γιαγιά η Λιολιώ είναι νόστιμο, αρέσει σε όλους, φτιάχνεται σε μισή ώρα κι η νοικοκυρά είναι ελεύθερη να κάνει ό, τι θέλει τα πρωινά της … εδώ έπεφτε και κλείσιμο ματιού, πονηρό.
Είχες συμμετάσχει ποτέ σε σχολική παράσταση; Τι θυμάσαι;
Δεν έπαιζαν σχολικές παραστάσεις όταν πήγαινα σχολείο. Άντε να λέγαμε κανένα ποίημα στις σχολικές εορτές και that’s it. Οι σχολικές παραστάσεις ανακαλύφθηκαν όταν μπαζώθηκαν οι αλάνες. Κι εγώ μεγάλωσα σε αλάνες.
Ποιο ήταν το αγαπημένο σου τραγούδι; Των Carpenters το Sing. Κάπου μέσα έλεγε “Don’t worry that is no good enough for anyone else to hear, Just sing, sing a song” κι ως κλασικός φάλτσος ήταν ύμνος για μένα που πάντα τραγούδαγα και πάντα μου έλεγαν να σταματήσω να τους βασανίζω! Οπότε τους κοίταζα πονηρά και Just Sing!!!
Ποια ήταν το αγαπημένο σου βιβλίο; «Οι Μεγάλοι Μύσται» του Ed. Sehure. Το πρωτοδιάβασα στα 9 μου. Τότε δεν είχα καταλάβει και πολλά. Το ξαναδιάβασα ένα καλοκαίρι μετά από 3-4 χρόνια και πάντα ανέτρεχα στις σελίδες του.
Ποιο ήταν η αγαπημένη σου τηλεοπτική σειρά; Δεν υπήρχε τηλεόραση στα παιδικά μου χρόνια. Τραντζιστοράκι υπήρχε στο μαξιλάρι από κάτω με τις φωνές του Γιώργου Παπαστεφάνου, του Γιάννη Πετρίδη και της εκπομπής «Το Θέατρο στο ραδιόφωνο».
Ποια ήταν η αγαπημένη σου ταινία; «Μια τρελή, τρελή οικογένεια». Την είχα πρωτοδεί σε θερινό σινεμά. Να μυρίζει ο τόπος γιασεμιά κι η Πάστα Φλώρα να ρωτάει τον Στέλιο αν ήρθε. Όποτε την πετυχαίνω την ταινία στην τηλεόραση πάντα την βλέπω κι ως μαγείας μυρίζει ο κόσμος γιασεμί.
Πώς θυμάσαι τη γειτονιά που μεγάλωσες; Πλακόστρωτες ανηφοριές, αρχοντικά, το «Λενέλ’ μ» να μας φωνάζει για κολατσιό. Φωνές, παιδιά, παιχνίδια και φωτιές στα κάψαλα! Οι Σμυρνιές ανακούρκουδα μπροστά στα σπίτια τους να κάνουν «γειτονιά» και παιχνίδι, παιχνίδι, παιχνίδι.
Ποιο ήταν το αγαπημένο σου παγωτό; All time classic, parfait au chocolat.
Ποιες ήταν οι καλύτερες καλοκαιρινές διακοπές που πέρασες ως παιδί; Πάντα στο χωριό. Στον παππού και στην γιαγιά που ποτέ δεν μου χάλαγαν χατίρι. Θάλασσα, μπάνιο, παιχνίδι, σκανταλιές, βόλτες με τον αραμπά, ιππασία στο γαϊδουράκι. Και τα βράδια στο θερινό σινεμά με τα άλλα παιδιά, μετά για σουβλάκια, βόλτες στην παραλία του χωριού κι αν μας έπιαναν οι διαολιές νυχτερινές βουτιές με φωτιές στην παραλία για να στεγνώσουμε και να μην μας πάρουν είδηση.
Λάτρευα τα καλοκαίρια να γυρνάω από την θάλασσα να βγάζω νερό από το πηγάδι στην αυλή και να ξεβγάζω την αρμύρα της θάλασσας.
Μοιράσου μια ιστορία με τον καλύτερο σου φίλο. Ο καλύτερος μου φίλος είναι γυναίκα. Η Νατάσα. Γνωριστήκαμε κάπου στα 15 εγώ, 13 αυτή κι η κολόνια κρατάει ακόμα. Οι ιστορίες πάμπολλες. Άλλες με πολύ γέλιο, άλλες με πολύ κλάμα, αλλά έτσι είναι οι ιστορίες μας. Είναι ιστορίες ζωής και, ευτυχώς, είναι δύσκολο να αγαπάς.
