O ηθοποιός και σκηνοθέτης Κώστας Κουτσολέλος θυμάται ότι έβλεπε την «Αστροφεγγιά» όταν χτύπησε ο σεισμός του ’81 αλλά τίποτε από την πρώτη ημέρα στο σχολείο.
Ποια είναι η πρώτη ανάμνηση της ζωής σου; Μέσα στο δωμάτιο μου, ήμουν μέσα στο κρεβατάκι μου, πρέπει να είχαμε κόσμο στο σπίτι λόγω κάποιας γιορτής και κάποιος έπαιζε με ένα αεροπλανάκι πάνω από το κεφάλι μου.
Ποιο ήταν το αγαπημένο σου παιχνίδι; Ένας απλός αυτοκινητόδρομος σε σχήμα 8άρι, με αυτοκίνητα που έτρεχαν. Ο μπαμπάς μου επειδή φοβόταν ότι θα κολλήσω και δε θα ασχολούμαι με τα μαθήματά μου το εξαφάνισε. Tη μια ημέρα υπήρχε και την επόμενη δεν.
Τι θυμάσαι από την πρώτη ημέρα στο σχολείο; Τίποτε απολύτως.
Μοιράσου μια αστεία οικογενειακή ιστορία (με τον μπαμπά, την μαμά ή τα αδέρφια) Όταν έκανε το σεισμό τον μεγάλο του ’81, θυμάμαι βλέπαμε την «Αστροφεγγιά», κουνιόντουσαν τα πάντα, βγήκε όλη η γειτονιά έξω, δεν κοιμηθήκαμε καν στο σπίτι μας αλλά όλοι μαζί στην πλατεία. Παρά τον πανικό ήταν σαν γιορτή. Περάσαμε πολύ ωραία.
Ποιο ήταν το αγαπημένο σου φαγητό; Επειδή διάβαζα Ποπάι και έβλεπα ότι γινόταν δυνατός με το σπανάκι έτρωγα κι εγώ με τις χούφτες το σπανακόρυζο γιατί πίστευα ότι έτσι δυνατός γινόμουν κι εγώ. Στην πραγματικότητα δηλαδή δεν μου άρεσε η γεύση του αλλά η όλη ιδέα. Ήμουν από τότε εγκεφαλικός τύπος.
Είχες συμμετάσχει ποτέ σε σχολική παράσταση; Τι θυμάσαι; Όχι παράσταση κανονική. Έλεγα κι εγώ ντυμένος τσολιάς ποιήματα στις εθνικές γιορτές. Μεγάλος τρόμος για να λέμε και την αλήθεια.
Ποιο ήταν το αγαπημένο σου τραγούδι; Το «Κορίτσι με τα παντελόνια» του Μανώλη Μητσιά.
Ποιο ήταν το αγαπημένο σου βιβλίο; Κανένα γιατί δε διάβαζα βιβλία.
Ποιο ήταν η αγαπημένη σου τηλεοπτική σειρά; «Η Μάχη» μια αμερικάνικη τηλεοπτική σειρά για τον Β’ παγκόσμιο πόλεμο. Αλλά οι μεγάλοι ήθελαν να βλέπουν την ίδια ώρα το «Λούνα Παρκ» και τσακωνόμασταν
Ποια ήταν η αγαπημένη σου ταινία; «ΘΒ, Φαλακρός Πράκτορας 000» Όταν έπαιζε στην τηλεόραση ήταν γιορτή.
Πώς θυμάσαι τη γειτονιά που μεγάλωσες; Στην Καλλιθέα μεγάλωσα. Παίζαμε πολύ μπάλα στη γειτονιά, καθόμασταν στο ψιλικατζίδικο της πλατείας. Όλοι γνωριζόμασταν, κουτσομπολεύαμε, υπήρχε μεγάλη εξωστρέφεια. Θυμάμαι κάποιος στην πολυκατοικία πήρε έγχρωμη τηλεόραση και κάλεσε όλα τα παιδιά της πολυκατοικίας στο σαλόνι του για να δούμε, νομίζω έναν ποδοσφαιρικό αγώνα. Τώρα η Καλλιθέα είναι νέκρα. Έχω χρόνια ανθρώπους να βγάζουν την τηλεόραση στη βεράντα τα καλοκαιρινά βράδια.
Ποιο ήταν το αγαπημένο σου παγωτό; Ένα με μια μικρή μπάλα, που αφού το έτρωγες γέμιζες τη μπάλα με νερό.
Ποιες ήταν οι καλύτερες καλοκαιρινές διακοπές που πέρασες ως παιδί; Θυμάμαι εκεί γύρω στα 10-11 που πήγα σε μια κατασκήνωση μόνο με αγόρια, παιδιά αστυνομικών κι ενώ υπέφερα με όλη την πειθαρχία και με όλη αυτή την πολυκοσμία θυμάμαι ότι όταν γύρισα έκλαιγα κι έλεγα «πότε θα ξαναγίνει;». Περίεργο, ε;
Μοιράσου μια ιστορία με τον καλύτερο σου φίλο. Με τον Φανούρη ήμασταν από 3-4 χρονών μέχρι 12 συνέχεια μαζί, παίζαμε συνέχεια παρέα. Μετά μπήκαμε στην εφηβεία, με το που άρχισε να αλλάζει το μυαλό και το σώμα, αυτός έγινε κιουράς ενώ εγώ άκουγα Beatles. Σταματήσαμε πια να κάνουμε παρέα γιατί πια δεν είχαμε τι να πούμε. Με το που αρχίσαμε να ακούμε ροκ μουσική τελείωσε η φάση.
