Ποια είναι η πρώτη ανάμνηση της ζωής σου; Όταν έφτιαξα τα πρώτα μου χειροποίητα παπούτσια στον Κορυδαλλό και τα δώρισα.
Ποιο ήταν το αγαπημένο σου παιχνίδι; Να πειράζω τον κόσμο, φυσικά. Ήταν και παραμένει εξόχως διασκεδαστικό. Επίσης, παιχνίδια όπως η σβούρα, και γενικώς οτιδήποτε θορυβώδες ήταν αδυναμίες μου. Θυμάμαι, όμως, και την προτίμησή μου σε αυτό το υπέροχο μπουκαλάκι με τις σαπουνόφουσκες.
Τι θυμάσαι από την πρώτη ημέρα στο σχολείο; Ότι ήθελα να ξεχωρίσω από την πρώτη μέρα. Εμείς τότε φορούσαμε ομοιόμορφα ρούχα, για να μην πω πανομοιότυπα. Είχα ζητήσει από τη μητέρα μου να έχω μεγαλύτερο κολάρο από των άλλων παιδιών.
Μοιράσου μια αστεία οικογενειακή ιστορία (με τον μπαμπά, την μαμά ή τα αδέρφια) Όταν είχαν βγει αυτές οι γόβες οι μυτερές, η δασκάλα μου στο δημοτικό τις εκτιμούσε ιδιαίτερα και τις φορούσε συχνά, κάνοντας θόρυβο στο περπάτημά της. Εννιά χρονών, λοιπόν, κάτω από μια έκθεση έγραψα-για τη δασκάλα, βεβαίως- από κάτω την εξής φράση: τικ τακ το τακουνάκι. Μου έβαλε 10 με τόνο κι όταν ο μπαμπάς πήγε διερωτώμενος για τον υπερβολικά καλό βαθμό, η κυρία του απάντησε πως, αν είχε παραπάνω, θα μου το έβαζε.
Ποιο ήταν το αγαπημένο σου φαγητό; Οτιδήποτε μπορείς να φανταστείς σε λαδερό και όσπριο: φασολάκια, αγκινάρες, αρακάς, φασολάδα και δε συμμαζεύεται.
Είχες συμμετάσχει ποτέ σε σχολική παράσταση; Τι θυμάσαι; Ναι, συμμετείχα αρκετά συχνά. Είχα κάνει μια φορά τον Ερμή στο δημοτικό. Αυτός ο ρόλος μου άρεσε λόγω των υπέροχων παπουτσιών του θεού Ερμή, με τα φτερά και τα τοιαύτα. Μου ταίριαζε γάντι.
Ποιο ήταν το αγαπημένο σου τραγούδι; Ένα τραγούδι-δεν θυμάμαι ποιο ακριβώς- του Καζαντζίδη που μιλούσε για την ξενιτειά. Γενικώς, ο Καζαντίδης έπαιζε πολύ στο πειραιώτικο σπίτι μας. Στα 18 μου, ξενιτεύτηκα κι εγώ, πήγα στη Ρώμη, όπου δούλευα στα σόου της Ραφέλα Καρά. Οκτάωρο καθημερινό, μεγάλη πίεση, σα φάμπρικα ήταν, αλλά θυμάμαι εκείνη την περίοδο με νοσταλγία.
Ποιο ήταν το αγαπημένο σου βιβλίο; Είχα διαβάσει όλα τα κλασικά παραμύθια κι είχα μεγάλη αδυναμία σε αυτά που μας δίδασκαν στο σχολείο, αυτά τα εύθυμα τραγουδάκια και ποιήματα.
Ποια ήταν η αγαπημένη σου τηλεοπτική σειρά; Δεν έβλεπα, η αλήθεια είναι, πολλή τηλεόραση. Υπήρξα παιδί που έτρεχα με τα διαβάσματα και με τις ξένες γλώσσες. Δεν με έβλεπε και πολύ το σπίτι μου. Θυμάμαι, όμως, μια εκπομπή της δεκαετίας του 70 με τίτλο «Για σας, κυρία», την οποία παρακολουθούσα σχετικά συχνά.
Ποια ήταν η αγαπημένη σου ταινία; Όπου σινεμά, βάζω την ερωτική και ποιητική Ιταλία. Οι ταινίες από τις οποίες πέρασαν ο Αλμπάνο, η Ρομίνα και οι άλλοι σπουδαίοι Ιταλοί σταρ. Μαγευόμουν.
Πώς θυμάσαι τη γειτονιά που μεγάλωσες; Στον Κορυδαλλό μεγάλωσα και τον δρόμο μας τον έλεγαν Βασιλίσσης Σοφίας. Ε, κι εγώ, βασιλικά φερόμουν, καθώς το πρώτο μου βασίλειο ήταν εκεί, ουσιαστικά ήταν η πρώτη πασαρέλα της ζωής μου. Αγαπιόμασταν πολύ με τους γείτονες, οι σχέσεις είχαν άλλη ποιότητα και ευθύτητα τότε.
Ποιο ήταν το αγαπημένο σου παγωτό; Το κορνέ, το κλασικό, βελούδινο κρέμα-κακάο σε χωνάκι.
Ποιες ήταν οι καλύτερες καλοκαιρινές διακοπές που πέρασες ως παιδί; Πηγαίναμε οικογενειακώς στην Αίγινα, στην Αγία Μαρίνα. Είχαν φίλους πολλούς οι γονείς μου εκεί πέρα και νοικιάζαμε κι εμείς ένα σπίτι. Η οικογένειά μου είχε αδυναμία στον Σαρωνικό. Και μεγάλος, πια, ξαναπήγα-υπό άλλες συνθήκες, τύπου κότερο- και με θυμήθηκε μια κυρία με ταβέρνα που καθόμασταν. Συγκινήθηκα πολύ.
Μοιράσου μια ιστορία με τον καλύτερο σου φίλο. Λίγο πιο πάνω από τη δική μου γειτονιά, στον Άγιο Στυλιανό δηλαδή, έμενε η Μοσχούλα και είχανε σπίτι της ένα μποστάνι με μαρούλια, κρεμμυδάκια και λοιπές πρασινάδες. Πήγαινα, λοιπόν, εγώ και τα ξερίζωνα, μετά τα έδινα στη θεία μου να τα μαγειρέψει, γιατί με τη μάνα μου δεν είχε τέτοια αστεία, ήταν πολύ αυστηρή. Στη Μοσχούλα έλεγα πως πέρασε ένας σκύλος και τα ξερίζωσε κι αυτή με πίστευε.
