Η οδός Απόλλωνος είναι το Τόκιο της Αθήνας

Rolls από το Koi Sushi bar

Στην πολυπολιτισμική πρωτεύουσα της Αθήνας, η χώρα του ανατέλλοντος ηλίου φαίνεται να έχει την τιμητική της τα τελευταία χρόνια. Οι σινεφίλ ανακάλυψαν τα αριστουργήματα του Μιζογκούτσι στις παραδοσιακές κινηματογραφικές αίθουσες, στις καφετέριες των σχολών στήνονται τουρνουά tichu που καταστρέφουν φιλίες χρόνων, ενώ στα εναλλακτικά βιβλιοπωλεία νέρντς ψάχνουν για τις τελευταίες κυκλοφορίες manga. Oι αθλητικοί χτίζουν σώμα σε σχολές ζιου ζίτσου, οι καλοφαγάδες απαρνήθηκαν τα πιτόγυρα και άρχισαν να δοκιμάζουν φύκια και ωμό σολομό, οι φιλότεχνοι κατασκευάζουν origami που καταρρίπτουν το ρεκόρ γκίνες, οι στιλάτες φορούν το καλοκαιρινό τους σι θρου κιμονό σεταρισμένο με τζιν σορτσάκι (στάνταρ, ούτε στο στοίχημα δεν παίζεται). Ο δρόμος του κέντρου που οδηγεί προς Ανατολική Ασία μεριά είναι η οδός Απόλλωνος, από την αρχή της στην Μητρόπολη μέχρι το αδιέξοδό της που βρίσκει πάνω στην οδό Νίκης του Συντάγματος. Με αφορμή το σημερινό ματς/χαρακίρι που θα οδηγήσει στην πρόκριση μίας εκ των δύο εθνικών ομάδων στο παγκόσμιο κύπελλο, γνωρίσαμε τους ιδιοκτήτες δύο μαγαζιών της περιοχής που ζουν το «Big in Japan» αλά ελληνικά.

Η Hiroko Yoshida διατηρεί το γεμάτο θησαυρούς της Ιαπωνικής κουλτούρας κατάστημα Soya Athens

Μερικά από τα ιαπωνικά προιόντα του Soya Athens

Η Hiroko Yoshida έχει γράψει βιβλίο για την ελληνική κουζίνα που κυκλοφορεί στην Ιαπωνία και αγαπημένο της φαγητό είναι τα ντολμαδάκια. Προσγειώθηκε εδώ πριν εικοσιδύο χρόνια, μένει στην περιοχή της Πλάκας και τα τελευταία δέκα διατηρεί το μικροσκοπικό, αλλά γεμάτο θησαυρούς της Ιαπωνικής κουλτούρας, Soya Athens, στην οδό Απόλλωνος. Εύχεται να κερδίσει η εθνική μας γιατί θέλει να μας δει να χαιρόμαστε και να παίρνουμε τα πάνω μας. «Υπάρχει πλέον στην Αθήνα πολύ μεγάλο ενδιαφέρον για την Ιαπωνική κουλτούρα και οι πελάτες μου τον τελευταίο καιρό ζητάνε αντικείμενα που με εκπλήσσουν και δεν είχα φανταστεί πως θα έπρεπε να έχω ήδη φέρει στο μαγαζί. Τα βλέπουν στο ίντερνετ προφανώς και όλο μου κάνουν παραγγελίες αλλά είμαι πάντα πρόθυμη να τους βοηθήσω γιατί μου αρέσει που ψάχνονται. Οι Έλληνες ωστόσο είναι δύσκολοι πελάτες και καλά κάνουν, θέλουν να ξέρουν τι αγοράζουν και πώς θα τους χρησιμεύσει, δεν πιστεύω δηλαδή ότι είναι θύματα κάποιας μόδας. Το καλό που έχετε σαν λαός είναι πως δεν είσαστε συντηρητικοί σαν εμάς και αποδεχόσαστε το διαφορετικό, αλλά δεν μπορώ να μην πω ότι είσαστε απείθαρχοι και δεν τα πάτε καλά με την τελετουργία. Συμμετείχα πρόσφατα σε μια διάλεξη του Πανεπιστημίου Αθηνών και παρατηρούσα ότι δεν έχει οργανωθεί τίποτα σωστά, αλλά με το που άνοιξε ο μπουφές όλοι έτρεξαν να φάνε. Δεν θα ήθελα να ανοίξω άλλο ένα εστιατόριο, τα επισκέπτομαι συχνά αλλά αυτό που πάντα ήθελα είναι να εισάγω αυθεντικά Ιαπωνικά προϊόντα που δεν φέρνει κανείς άλλος. Έτσι και αλλιώς, ακόμη και στα καλύτερα από αυτά τα εστιατόρια, οι συνταγές έχουν προσαρμοστεί ώστε να ταιριάζουν με τις γεύσεις που έχουν συνηθίσει οι ντόπιοι. Μπορεί δηλαδή να είναι νόστιμες αλλά δεν είναι εκατό τα εκατό αυθεντικές. Το μυστικό για να καταλάβεις αν ένα εστιατόριο είναι καλό είναι να παραγγείλεις λίγα ορεκτικά και να δοκιμάσεις, αν σε μια ταβέρνα έχει ωραίο τζατζίκι τότε και τα κυρίως θα είναι κατά πάσα πιθανότητα ωραία, στην Ιαπωνία τουλάχιστον αυτή την τακτική ακολουθούμε. Η Ιαπωνική κουζίνα είναι εποχιακή, κάθε σεζόν έχει τα δικά της πιάτα ενώ στην Ελλάδα μπορείτε να τρώτε όλο τον χρόνο μουσακά και παστίτσιο. Αγοράζουν υλικά μόνο για να φτιάξουν sushi ενώ υπάρχουν και τόσα άλλα φαγητά, απλά δεν ξέρουν πού να βρουν τις αυθεντικές συνταγές. Παραδίδω δωρεάν μαθήματα Ιαπωνικής κουζίνας ανά διαστήματα είτε στο μαγαζί είτε στην πρεσβεία, δεν είμαι βέβαια καμιά διακεκριμένη μαγείρισσα αλλά μου είναι πολύ ευχάριστο να διδάσκω ανθρώπους που ενδιαφέρονται να ασχοληθούν με άλλους πολιτισμούς έστω και μέσω της μαγειρικής γιατί βλέπω να αγοράζουν από μένα υλικά για να φτιάξουν sushi ενώ υπάρχουν και τόσα άλλα φαγητά, απλά δεν ξέρουν που να βρουν τις συνταγές. Αγαπώ τη γειτονιά που μένω και το δρόμο που δουλεύω γιατί οι υπόλοιποι καταστηματάρχες είναι φιλικοί μαζί μου και πάντα έχουν μια καλήμερα να μου πουν. Αυτό όμως που με στενοχωρεί είναι ότι πολλά μαγαζιά που υπήρχαν ήδη εδώ όταν ήρθα, τώρα πια έχουν κλείσει. Οι πολιτικοί σας πρέπει να επενδύσουν στο κέντρο της Αθήνας για να ξαναζωντανέψουν δρόμοι, όπως η Σταδίου, γιατί αν τα μαγαζιά δουλεύουν σε καλύτερες συνθήκες θα έρθουν και λεφτά στην χώρα».

Η είσοδος του Soya Athens στην οδό Απόλλωνος.

Soya Athens, Απόλλωνος 33 Σύνταγμα 2103236324

Ο μάγειρας του Koi sushi bar…

..και οι δημιουργίες του

Ο Χρήστος Σουρλιγκάς άνοιξε τον περασμένο Οκτώβρη το πρώτο Koi sushi bar εμπνευσμένος από το αγαπημένο του εστιατόριο, Furin Kazan, που βρίσκεται λίγα βήματα παρακάτω. Mε το όνομα του μαγαζιού που σημαίνει «έλα αν τολμάς», σε προκαλεί να δοκιμάσεις shashimi με τόνο ή rolls ρυζιού με αβοκάντο βουτηγμένα σε σάλτσα σόγιας, δίνοντας το πολύ πέντε ευρώ. Κρίνοντας από την πελατεία του, πιστεύει πως η διαμόρφωση μιας ασιατικής γωνιάς στο κέντρο της πόλης θα κεντρίσει το ενδιαφέρον Αθηναίων όλων των ηλικιών. «Αρχικά νόμιζα πως θα δουλεύω με τουρίστες, αλλά έπεσα έξω. Ο Έλληνας πλέον, από ένα δεκαεφτάχρονο με skateboard μέχρι έναν υπουργό, θα βγει έξω ψάχνοντας να φάει μια τέτοιου είδους κουζίνα. Δούλεψα για έξι μήνες τον προηγούμενο χρόνο στην Αυστραλία και είδα πως το concept του street shushi ήταν πολύ διαδεδομένο και φτηνό, έτρωγαν δηλαδή με μόνο πέντε δολάρια. Με έχουν επισκεφτεί Ιάπωνες για να φάνε, αλλά είναι λίγο αυστηροί σαν άνθρωποι και δεν μου σχολίασε ποτέ κανείς τους αν του άρεσαν τα πιάτα ή όχι. Το αισιόδοξο όμως είναι ότι ξαναέρχονται, άρα μάλλον κάτι κάνω καλά. Σε δύο μήνες θα επισκεφτώ την χώρα και με την ευκαιρία θα συλλέξω πληροφορίες για να βελτιώσω το μενού του εστιατορίου. Το καλύτερο σχόλιο που μου έχουν κάνει μέχρι στιγμής ήταν από μια πολύ ωραία γυναίκα που μου είπε πως το φαγητό μου της έχει αλλάξει την καθημερινότητά της. Από τον κατάλογο φεύγει πάρα πολύ ό,τι έχει γλυκόξινη σάλτσα και επίσης δοκιμάζουν αρκετοί την ιαπωνική lager μπύρα. Η αλήθεια είναι όμως ότι δυσκολεύονται να φάνε με ξυλάκια και ενώ στην αρχή δεν είχα καθόλου πιρούνια, τώρα έχω φροντίσει να υπάρχουν γιατί είναι κρίμα να φεύγουν μόνο και μόνο γι’ αυτό τον λόγο. Θα παρακολουθήσω σίγουρα το παιχνίδι της Πέμπτης αλλά δεν μπορώ να πάρω το μέρος καμίας από τις δύο ομάδες, είμαι πλέον διχασμένος συναισθηματικά ανάμεσα σε αυτές τις δύο χώρες».