O Robert Lepage επιστρέφει στη Στέγη με το πιο αυτοβιογραφικό one-man-show της ζωής του
«Αλχημιστής του βλέμματος» και «σκηνοθέτης της χίμαιρας», όπως έχει χαρακτηριστεί, μεταξύ πολλών άλλων, ο σπουδαίος Καναδός multimedia δημιουργός Ρομπέρ Λεπάζ επιστρέφει στη Στέγη με το πιο αυτοβιογραφικό one-man-show της ζωής του.
Επτά χρόνια μετά το “The Far Side of the Moon”, την ημι-αυτοβιογραφική sci-fi ελεγεία του, με την οποία η Στέγη σύστησε στο ελληνικό κοινό τον Ρομπέρ Λεπάζ (γενν. 1957), ο μέγας Καναδός δημιουργός επιστρέφει από τις 24 έως τις 27 Οκτωβρίου στην Κεντρική Σκηνή στς 20:30. Αυτή τη φορά, αυτοπροσώπως, με το πιο αυτοβιογραφικό σόλο του, 887, σε συμπαραγωγή της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση.
Η μυθιστορηματική ζωή, η παράξενη οικογένεια και η δύσκολη νιότη του Λεπάζ συνιστούν τη βασική δεξαμενή ιδεών για την αυτοβιογραφική δραματουργία-μυθοπλασία του, αυτό που ο ίδιος ονομάζει autofiction. Γιατί κανείς στη γενέτειρά του, το γαλλοαμερικανικό Κεμπέκ, δεν φανταζόταν ότι αυτό το ντροπαλό και μανιοκαταθλιπτικό αγόρι θα μεταμορφωνόταν σε έναν από τους σημαντικότερους καλλιτέχνες των τελευταίων ετών, «πρέσβη» της καναδικής πρωτοπορίας σε όλον τον κόσμο.
Κυρίαρχο σκηνικό του έργου είναι ένα πολυμορφικό περιστρεφόμενο κουκλόσπιτο, ομοίωμα της πολυκατοικίας στην οποία μεγάλωσε o Λεπάζ, στον αριθμό 887 της Murray Avenue, στην Πόλη του Κεμπέκ, γεμάτο από μινιατούρες οικιακών συσκευών, αλλά και από τις φιγούρες της οικογένειάς του και των άλλων ενοίκων. Σαν ένα μαγικό σεντούκι, ανοίγοντάς το, ο Λεπάζ, ως μέγας παραμυθάς-στοχαστής και μοναδικός περφόρμερ-αφηγητής, καταδύεται στα μεγάλα μυστήρια της ύπαρξης: από την παιδική ηλικία μέχρι την τέχνη του θεάτρου και από τις πολιτικοκοινωνικές αναταραχές στον Καναδά της δεκαετίας του ’60 έως τους περίεργους μηχανισμούς της μνήμης – ατομικής και συλλογικής. Τα σκηνικά αντικείμενα αποκτούν ξαφνικά τη δική τους «ζωή» και η θεατρική μυσταγωγία συντίθεται από την απροσδόκητη μείξη των νέων μέσων με το κουκλοθέατρο.
Λυρικό και στοχαστικό, ενίοτε παιγνιώδες και άλλοτε πάλι μελαγχολικό, το “887” είναι ένα υπαρξιακό σκηνικό ταξίδι που μοιάζει να αποτίνει φόρο τιμής σε μια διάσημη ρήση του Γάλλου φιλοσόφου Roland Barthes: «Η μόνη μας πατρίδα είναι η παιδική μας ηλικία».
Το “887” του Ρομπέρ Λεπάζ και της ομάδας Ex Machina προκάλεσε μεγάλη αίσθηση ήδη από την παγκόσμια πρεμιέρα του στο Τορόντο, το 2015. Την ίδια χρονιά, η ευρωπαϊκή πρεμιέρα του, στο πλαίσιο του Διεθνούς Φεστιβάλ του Εδιμβούργου, χαιρετίστηκε ως ένα από τα κορυφαία γεγονότα της διοργάνωσης και έλαβε εγκωμιαστικές κριτικές. «Συγκινητικό, προσωπικό, παντοδύναμο» περιέγραψε το “887” στην εφημερίδα The Guardian η Clare Brennan, βαθμολογώντας την παράσταση με πέντε αστέρια, ενώ για τον κριτικό του Independent, David Pollock, ο οποίος επίσης το βαθμολόγησε με πέντε αστέρια, ήταν «ένα αριστούργημα σε άπειρα επίπεδα».
