Το καλοκαίρι του 2012 βρέθηκα να κάνω τις διακοπές μου στον Άγιο Ευστράτιο. Εκεί, λοιπόν ένα απόγευμα στην παραλία του ‘Αη Δημήτρη, ένας φίλος που κατάγεται από το νησί και ξέρει τα μέρη, μου πρότεινε να πάρουμε ένα φουσκωτό κανό που υπήρχε στην παρέα, και να κάνουμε κουπί μέχρι την τρύπια σπηλιά, ένα μέρος μεταξύ του χωριού και του Άη Δημήτρη.
Το όνομα της, το έχει πάρει χάρη σε δύο ανοίγματα που υπάρχουν στο βράχο, τα οποία σε βάζουν μέσα στη σπηλιά. Το μαγικό στην υπόθεση ήταν η ώρα που φτάσαμε εκεί, λίγο πριν το ηλιοβασίλεμα, που τα χρώματα, η θέα από το εσωτερικό της σπηλιάς αλλά και το που βρισκόμασταν- με λίγα λόγια στη μέση του πουθενά – έκαναν αυτή την καλοκαιρινή εμπειρία μια απο τις πιο όμορφες που έχω ζήσει μέχρι στιγμής.
