Ερευνητές από Πανεπιστήμια του Πίτσμπουργκ και του Μόντρεαλ προειδοποιούν πως οι πλατφόρμες κοινωνικής δικτύωσης όπως το Facebook και το Twitter, δεν θα πρέπει να χρησιμοποιούνται προκειμένου να μετρηθούν τάσεις, αφού οι απόψεις των μελών τους δεν αντικατοπτρίζουν το κοινωνικό σύνολο. Παράδειγμα το Twitter με τους χρήστες ηλικίας άνω των 65 να αποτελούν το 5% του συνόλου, την ώρα που εκείνοι στο γκρουπ 18-29 αγγίζουν το 35%. Η άνιση κατανομή των χρηστών βάσει δημογραφικών στοιχείων είναι κάτι που χαρακτηρίζει κάθε social δίκτυο, άλλο λιγότερο κι άλλο περισσότερο, κάτι απόλυτα λογικό μιας που κάθε πλατφόρμα είναι δημοφιλής σε συγκεκριμένα πληθυσμιακά γκρουπ. Πάνω σε αυτό βασίζονται οι μελετητές που συνιστούν σύνεση και ψυχραιμία σε ό,τι αφορά τη σκιαγράφηση τάσεων μέσα από τα κοινωνικά δίκτυα.
Η αλήθεια είναι πως πράγματι, τα social media χρησιμοποιούνται ως επί το πλείστον από άτομα νεαρής ηλικίας, κάποια απ’ αυτά άνδρες και άλλα γυναίκες. Ακόμα κι έτσι όμως, το κοινό που έχουν συγκεντρώσει και το οποίο εξακολουθεί να μεγαλώνει, είναι μεγάλο, τόσο που τους δίνει το δικαίωμα ακόμα και τάσεις να βγάλουν. Όταν ένα δίκτυο όπως το Twitter αριθμεί 284 εκατ. ενεργούς χρήστες, το LinkedIn έχει φτάσει τους 332 εκατ. ενεργούς χρήστες, για να μη μιλήσουμε για το Facebook που παίζει στο 1,35 δισ. τον μήνα, τότε θεωρώ πως τα δίκτυα αυτά έχουν και την ποιότητα αλλά και την ποσότητα ώστε να βγάλουν τάσεις, κοινές γνώμες, απόψεις και γενικές κατευθύνσεις.
Τα social media έχουν αποκτήσει πλέον τόση δύναμη που όταν κάποιος παρατηρεί σε αυτά τάσεις να δημιουργούνται και ρεύματα να ξεχωρίζουν, θα είναι κουτός αν δεν τα λάβει υπ’ όψιν του. Ο κόσμος εξ’ άλλου μπαίνει στα κοινωνικά δίκτυα και δραστηριοποιείται σε αυτά διότι πρωτίστως θέλει να περνά καλά: βρίσκοντας τους φίλους του, δεχόμενος ενδιαφέρον περιεχόμενο, μοιραζόμενος και ο ίδιος πράγματα που του αρέσουν, αλληλεπιδρώντας κατ’ αυτόν τον τρόπο με φίλους, γνωστούς και αγνώστους, ο μέσος χρήστης απελευθερωμένος πλέον είναι σε θέση να βγάζει προς τα έξω τον πραγματικό του εαυτό, έναν εαυτό που ο κάθε μελετητής ή αναλυτής οφείλει να λάβει σοβαρά υπ’ όψιν. Αν θεωρήσουμε ότι οι απόψεις που διατυπώνονται σε πλατφόρμες όπως το Facebook ή το Twitter, εκεί όπου ο χρήστης δρα απελευθερωμένος από ταμπού και λοιπούς περιορισμούς, κοινωνικούς, οικονομικούς ή άλλης φύσεως, δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα, τότε δεν κάνουμε τίποτε παραπάνω από το να στρουθοκαμηλίζουμε.
Και ως συνήθως, όλα αυτά, μπροστά μας θα τα βρούμε.
