Πως βρέθηκα σε άλλη χώρα και δημιούργησα ένα ντοκιμαντέρ σε μία εβδομάδα

Σ’ ένα παράλληλο σύμπαν από αυτό που άνθρωποι χάνουν την ζωή τους καθημερινά, που άνθρωποι υπόκεινται βία, σωματική και ψυχολογική, όπου αναρωτιέσαι που χάθηκε ο σεβασμός και η αξιοπρέπεια, υπάρχει ένας μικρόκοσμος που προωθεί την αλληλοκατανόηση, την αποδοχή του διαφορετικού, την συμπεριληψιμότητα και την συνεργασία. Αυτός ο μικρόκοσμος γεννήθηκε στο πλαίσι0 της Ε.Ε. και είναι ίσως ό,τι πιο όμορφο έχει δημιουργήσει η «Ένωση». Ο λόγος για τα Youth Exchanges και τα Training Courses (TC), παιδάκια του Erasmus+ που δίνουν την ευκαιρία αλλά και την επιδότηση σε νέους ανθρώπους να γνωρίσουν άλλες κουλτούρες, να μάθουν κάτι που πάντα ήθελαν και να περάσουν τόσο καλά που δεν θα θέλουν να τελειώσει.

Υπάρχει ένα γλυκόξινο συναίσθημα που μισείς να αγαπάς κι αγαπάς να μισείς κάθε φορά που κάτι όμορφο φτάνει στο τέλος του. Αυτό ακριβώς το συναίσθημα θα σε κυριεύει κάθε φορά που μια ανταλλαγή ολοκληρώνεται. Η τελευταία φορά που ένιωσα κάτι τέτοιο ήταν πριν λίγες μέρες, όταν γύρισα από την Αρμενία και το TC “Movie Doc”, όπου στόχος ήταν μέσα σε μία εβδομάδα να παρακολουθήσουμε workshops και να γυρίσουμε ντοκιμαντέρ για τα ανθρώπινα δικαιώματα. 

«Ο σύγχρονος κόσμος είναι γεμάτος προκλήσεις για την δημοκρατία, όπως η προσφυγική κρίση, οι συγκρούσεις, τα ζητήματα ασφαλείας και η ρητορική μίσους. Οι νέοι είναι πολύ ευάλωτοι στον κοινωνικό αποκλεισμό, την αστάθεια και την επιθετικότητα. Η δημοκρατία δεν είναι εφικτή χωρίς την ισότητα και την ίση πρόσβαση στα δικαιώματα, όπως στην περίπτωση των ατόμων που έχουν κάποια αναπηρία ή ανήκουν σε μειονοτικές ομάδες.» Η εισαγωγή στην περιγραφή του project ήταν αρκετή για να κινητοποιήσει τέσσερα άτομα από επτά διαφορετικές χώρες (Αρμενία, Γαλλία, Γεωργία, Ελλάδα, Λευκορωσία, Λουξεμβούργο, Πορτογαλία) να λάβουν μέρος στο συγκεκριμένο πρόγραμμα.

Η πολυπολιτισμική ομάδα του “Movie Doc” έκανε εξόρμηση στο το Χαγκαρτσίν, ένα από τα πιο δημοφιλή μοναστήρια της Αρμενίας.

Ένα από παιχνίδια για να «σπάσει ο πάγος» μεταξύ των μελών της ομάδας.

Σε κάθε project, οι χώρες, ο αριθμός συμμετεχόντων και η δομή του προγράμματος αλλάζει. Στην προκειμένη, ξεκινήσαμε από την εκπαίδευση αναφορικά με τα ανθρώπινα δικαιώματα, περάσαμε στις θεωρίες και τεχνικές για το πως γυρίζεις μια ταινία και εν τέλει, πιάσαμε τις κάμερες στα χέρια μας, ανακαλύπτοντας στην πράξη την τέχνη του ντοκιμαντέρ.

Recording…

Το μοντάζ θέλει αφοσίωση μπροστά σε μια οθόνη για ώρες.

Το δημιουργικό κομμάτι των γυρισμάτων τελείωσε γρήγορα και έμενε η χρονοβόρα δουλειά του μοντάζ, έτσι ώστε να δούμε τις τελικές δημιουργίες μας στην μεγάλη οθόνη, κάτι το οποίο έγινε στο “Tumo”, το Κέντρο Δημιουργικών Τεχνολογιών του Dilijan, της «Μικρής Ελβετίας» της Αρμενίας, όπως αποκαλείται.

Είναι δυνατόν να κάνεις ένα ντοκιμαντέρ μικρού μήκους σε τόσο λίγο διάστημα; Κι όμως είναι! Θέληση να υπάρχει και όρεξη για δουλειά! Eπί επτά ημέρες, μαθαίναμε, ζούσαμε και διασκεδάζαμε μαζί. 

Οι διοργανωτές από το Doctor Cinema στο “Tumo”, το Κέντρο Δημιουργικών Τεχνολογιών του Dilijan.

Κατά την διάρκεια της προβολής των ντοκιμαντέρ μικρού μήκους που δημιουργήσαμε.

Ενώ μοιραζόμαστε τις σκέψεις και τους προβληματισμούς μας για την δημιουργική διαδικασία.

Το informal education ίσως είναι ο καλύτερος τρόπος για να μάθεις ουσιαστικά αλλά και ευχάριστα. Σε όλα τα προγράμματα τέτοιου είδους οι συμμετέχοντες κάθονται κυκλικά και οι trainers είναι μέρος του κύκλου. Ενθαρρύνεται η συμμετοχή από όλα τα μέλη και γίνονται team-building activities και διάφορα ice-breaking games για να γνωριστούν όλοι μεταξύ τους.

Στην αρχή κάθε project οι συμμετέχοντες αναφέρουν τις προσδοκίες που έχουν από το πρόγραμμα, τι περιμένουν να μάθουν, τι μπορούν να συνεισφέρουν, καθώς και τι φοβούνται, ενώ στο τέλος γίνεται αξιολόγηση όλων των παραμέτρων (μάθηση, συνεργασία, εκπαιδευτές, χώρος μάθησης, συνολική ικανοποίηση κ.ά.). 

Το πιο σημαντικό κομμάτι του συγκεκριμένου training course ήταν ότι συμμετείχαν και άτομα με αυτισμό, καθώς ένας από τους στόχους του προγράμματος ήταν η ενσωμάτωση ατόμων με ειδικές ανάγκες. Κάτι που ακούσαμε πολλές φορές εκεί είναι πως τα άτομα με ειδικές ανάγκες θέλουν να τα αντιμετωπίζεις ως ίσα με εσένα. «Ευχαριστώ, αλλά δεν θέλω την βοήθειά σου», ήταν το μήνυμα του Artak, ενός 20χρονου Αρμένιου που είχε μάθει να ζει μόνος του. Είναι πολύ λεπτές οι διαχωριστικές γραμμές αλλά τα άτομα με ειδικές ανάγκες που είναι σχετικά ανεξάρτητα και αυτόνομα μας καλούν να δούμε πιο προσεκτικά αν ο άλλος έχει όντως ανάγκη την βοήθειά μας ή όχι.

Η κυκλική διαρρύθμιση…

…βοηθάει στο να ακούγονται και να συμμετέχουν όλοι εξίσου.

Η ανεπίσημη εκπαίδευση δεν αφαιρεί την χαρά από την εξίσωση της μαθησιακής διαδικασίας.

Η συνεργασία και η συμβίωση σε ένα πολυπολιτισμικό περιβάλλον, με ανθρώπους που έχουν αρκετά διαφορετικό background από το δικό μας αρχικά ανοίγει ένα νέο παράθυρο στον κόσμο, αλλά κυρίως μας δίνει να καταλάβουμε επί της ουσίας πόσο ίδιοι είμαστε όλοι οι άνθρωποι μέσα στην διαφορετικότητά μας. Τα intercultural nights που διοργανώνονται κάθε φορά είναι ένα από τα highlights, γιατί ο καθένας φέρνει φαγητά, πιοτά και πράγματα από την χώρα του για να τα μοιραστεί με τους υπόλοιπους, δείχνοντας ένα κομμάτι της κουλτούρας του.

Καρτ ποστάλ από την Οξιτανία, την «χώρα του Οκ», που μας έφερε μια Γαλλίδα συμμετέχουσα.

Η αξιολόγηση είναι από τα πιο σημαντικά κομμάτια τέτοιων project.

Όσο πιο κοντά μαρκάραμε στο κέντρο του κύκλου, τόσο πιο ευχαριστημένοι ήμασταν.

Αξιολόγηση και μέρα με τη μέρα.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ

Αξιολογώντας τα albums των Kasabian παρέα με τον τραγουδιστή τους

Πού μπορείτε να βρείτε όμως τέτοια προγράμματα; Διάφοροι φορείς στην Ελλάδα (ΜΚΟ, οργανισμοί ή και άτυπες ομάδες) μπορεί να τα διοργανώνουν ή να συνεργάζονται με αντίστοιχους φορείς του εξωτερικού, οπότε θα πρέπει να βρείτε αυτούς τους φορείς. Μία καλή αρχή είναι μέσω της ιστοσελίδας Erasmus+ Youth (όπου ωστόσο δεν περιλαμβάνει ολόκληρη την λίστα, καθώς φορείς μπορεί να συμμετέχουν ως partners σε ένα project και όχι ως διοργανωτές). Επίσης, το Facebook μπορεί να φανεί πολύ χρήσιμο εργαλείο στην αναζήτησή σας, καθώς εμφανίζει σχετικές προτεινόμενες σελίδες οργανισμών. Το μόνο που έχετε να κάνετε είναι να τις ακολουθήσετε και να ενεργοποιήσετε τις ειδοποιήσεις, ώστε να μην χάνετε τις ανακοινώσεις των προγραμμάτων. Ή απλά κάντε μια αναζήτηση στο διαδίκτυο, Google is your friend.

Ναι η εκπαίδευση μπορεί και πρέπει να είναι διασκεδαστική. Δεν είναι λίγες οι φορές που νιώθει κανείς ότι έμαθε πολύ περισσότερα σε μία τέτοια ανταλλαγή, παρά σε ένα αμφιθέατρο. Τα ταξίδια από μόνα τους μας κάνουν πλουσιότερους και πιο γεμάτους και οι φίλοι που κάνουμε μπορεί να γίνουν οικογένειά μας. Τέτοιες ευκαιρίες δεν πρέπει να χάνονται! Όπως είπε και ο συγγραφέας Harun Yahya, «Πάντα αναρωτιέμαι γιατί τα πουλιά επιλέγουν να μένουν στο ίδιο σημείο, ενώ μπορούν να πετάξουν οπουδήποτε στη γη. Μετά κάνω την ίδια ερώτηση στον εαυτό μου.»