Μελίνα Μελικίδου,
Press officer, συντονίστρια εθελοντών στην ΑΝΤΗΡΙΔΑ
H Θεσσαλονίκη με δυο,τρεις λέξεις: Δεν έχω λόγια.
Όπως λέει αυτό το αστείο κλισέ «είναι η πόλη που αγαπάω να μισώ γιατί»: Παίζει να είναι η παγκόσμια πρωτεύουσα της μιζέριας.
Μια κρυφή βόλτα που δεν θα μπει στον τουριστικό οδηγό: Το δάσος στο Κρυονέρι, πάνω και κάτω από τον περιφερειακό.
Το πρόβλημα που θα λυθεί και θα γίνει η Θεσσαλονίκη καλύτερη: Το πάρκινγκ φυσικά.
Το μαγαζί που θέλω να πίνω τον καφέ μου τώρα: Θερμαϊκός.
Αν ήμουν δήμαρχος για μια μέρα σίγουρα θα: Εξαφάνιζα όλους τους καρεκλοκένταυρους.
Για τσουρέκι να πας στον: Μελί Μελί στην Πυλαία.
Για μπουγάτσα στον: Σαρρή, στην Νεάπολη.
Και για σουβλάκι: Στο Ντερλικατέσεν.
Κατά την ταπεινή μου γνώμη η μορφή της πόλης είναι: Οι δίδυμοι που χαιρετούν.
Το μπαρ που πάνε όλοι είναι: Ολύμπιον.
Αλλά εγώ προτιμώ: La Doze.
Χατζηπαναγής, ο άνθρωπος που έκανε όλη την Ελλάδα να γίνei Ηρακλής.
Έχω βαρεθεί να βλέπω στη Θεσσαλονίκη: Γυναίκες με το ίδιο χτένισμα.
Η Θεσσαλονίκη είναι καλύτερη από την Αθήνα γιατί: Βρίσκεις παντού φίλους.
Πότε θα πάρει ο ΠΑΟΚ πρωτάθλημα; Στο βόλεϊ το πήρε πέρσι και είναι φαβορί και φέτος.
Πού μπορεί να πετύχει κανείς τον Νίκο Γκάλη; Το καλοκαίρι στο Αγκίστρι.
Γιατί όλοι οι Αθηνέζοι είμαστε με τον Ηρακλή; Λόγω Χατζηπαναγή, υποθέτω.
Ένα μυστικό για να ρίξεις τις Θεσσαλονικιές; Να τους μιλήσεις – αλλά να έχεις κάτι να πεις.
Τους Θεσσαλονικιούς; Να φορέσεις μίνι και τακούνια.
Ποια είναι τα αυθεντικότερα μπουζούκια της πόλης; Όπου παίζει ο Μητρέντζης.
Τελικά, έχει αλλού σαν την Χαλκιδική; Όχι λλλέμε.
