Σκέψεις και συμπεράσματα από την 8η Πανελλαδική Ποδηλατοπορεία

Τι ειπώθηκε στη συνάντηση με την περιφέρειάρχη Ρένα Δούρου, ποια είναι η παρακαταθήκη για την επόμενη μέρα και βίντεο από διάφορες πόλεις. Του Άγι Κολύβα.

Φωτογραφίες: Γιάννης Καλύβας

ΤηνΚυριακή 10 Μαΐου πραγματοποιήθηκε η καθιερωμένη ανοιξιάτικη Πανελλαδική Ποδηλατοπορεία. Η Πανελλαδική Ποδηλατοπορεία είναι η ημέρα που τα ποδήλατα είναι περισσότερα από τα αυτοκίνητα. Δε συμβαίνει συχνά στην Αθήνα. H φετινή πρωτοτυπία ήταν η προγραμματισμένη συνάντηση μετην περιφερειάρχη Ρένα Δούρου, αντί για τη συνηθισμένη (με προηγούμενες κυβερνήσεις) διαμαρτυρία έξω από το υπουργείο Μεταφορών απέναντι στα παραταγμένα ΜΑΤ. Κάτι είναι κι αυτό…

ΣτηνΑθήνα μαζεύτηκαν περίπου 4000 ποδηλάτες, εντυπωσιακός αριθμός, αλλά σαφέστατα μικρότερος από πέρυσι και σίγουρα από το 2013 (κατά το ήμισυ), ενώ υπήρχαν προσυγκεντρώσεις σε 21 σημεία της πόλης. Η υπόλοιπη Ελλάδα συμμετείχε δυναμικά με πορείες σε Θεσσαλονίκη, Πάτρα, Πρέβεζα, Μυτιλήνη, Κομοτηνή, Κατερίνη και σχεδόν όλες τις πόλεις της χώρας.

Τα αιτήματα του κινήματος όπως έχει εξελιχθεί τα τελευταία χρόνια περιστρέφονται γύρω από τη δημιουργία του Μητροπολιτικού Δικτύου Ποδηλατικών Διαδρομών (ΜΔΠΔ), μια πρόταση η οποία συμπεριλαμβάνεται στο Ρυθμιστικό Σχέδιο Αθηνών (ΡΣΑ). Στοποδηλατικό κίνημα υπάρχει μια συγκρατημένη αισιοδοξία, η οποία πηγάζει από τον ήδη κατασκευασμένο και χρήσιμοποιημένο άξονα Γκαζιού- Φαλήρου, αν κι αυτός ακόμα αντιμετωπίζει τα συνηθισμένα προβλήματα (πεζοί, τραπεζοκαθίσματα, ηλικιωμένοι/καροτσάκια, παπάκια, παράνομη στάθμευση).

Στη συνάντηση που ακολούθησε τηνπορεία, η Περιφερειάρχης έδωσε έμφαση στην «ανάπτυξη ενός πλαισίου συνεργασίας ανάμεσα στην Περιφέρεια και τους ποδηλατικούς φορείς, βασισμένο στην αξιοπιστία κι αποφεύγοντας τα μεγαλεπήβολα σχέδια που θα είναι δύσκολο να υλοποιηθούν». Τόνισε ότι συμμερίζεται την ανάγκη δημιουργίας ενός κεντρικού δικτύου ποδηλατικών αξόνων, το οποίο θα διευκολύνει την καθημερινή χρήση του ποδηλάτου ως μέσο μετακίνησης στηνπόλη, αναθέτοντας την αρμοδιότητα για κάθε σχετικό σχεδιασμό στις υπηρεσίες Μεταφορώντης Περιφέρειας, χωρίς να αναφερθεί καθόλου στο πως θα διατηρηθεί λειτουργικό το δίκτυο μετά την κατασκευή του. Η εμπειρία από τα διάφορα projects χωροταξίας τέτοιου τύπου (λεωφορειόδρομοι, Ζώνες Ελεγχόμενης Στάθμευσης), έχει δείξει ότι αυτό είναι και το αδύνατο σημείο τους.

Πέρα από το όργιο των θα-θα-θα και μπλα-μπλα-μπλα που συμβαίνουν σε τέτοιε ςπεριστάσεις συναντήσεων φορέων με πολιτικούς, νομίζω ότι σημαντικό είναι να υπάρχει αίσθηση ρεαλισμού. Όπως θα δείτε και στο βίντεο παρακάτω την ώρα ακριβώς της ποδηλατοπορείας στην οδό Πανεπιστημίου έγινε ατύχημα. Παπάκι (χωρίς κράνος/καθρέφτες) και αυτοκίνητο, τα οποία αμφότερα εκτελούσαν παρανομία του ΚΟΚ (ο ένας παραβίαση κόκκινου και ο άλλος stop) συγκρούστηκανμεταξύτους !!! Οπότε, πρώτο θέμα είναι η ασφάλεια όχι μόνο για το ποδήλατο αλλά και για τους πεζούς. Δεύτερο θέμα είναι η εφαρμογή των αποφάσεων. Ποιος ο λόγος να γίνονται νομοθεσίες και πόσο μάλλον τεχνικά έργα όταν οι πολίτες και το κράτος δεν μπορουν και δε θέλουν να τα εφαρμόσουν και να τα διατηρήσουν σε βάθος χρόνου. Ίσως, θα πρέπει πρώτα να δουλέψουμε σε αυτά τα σημεία.

Πολύ θετικό κατά την γνώμη μου είναι το νέο αίτημα για εισαγωγή του ποδηλάτου στην εκπαίδευση, η πρόταση αυτή έγινε με τη μορφή σεμιναρίων (νομίζω τουλάχιστον προς στιγμήν). Επιτέλους, και μια πρόταση, η οποία βασίζεται στην παιδεία και όχι σε τεχνικά έργα και τσιμέντα και διαπλεκόμενους εργολάβους και δήμους.

Σημαντική πάντως είναι η μεγάλη συμμετοχή και η πρόθεση να συνεχιστεί να εκφράζεται η απαίτηση για κάποιου είδους υποδομή πανελλαδικά. Πόλεις όπως η Πρέβεζα είδαν ποδηλατοπορεία 1000 ατόμων σε μια πόλη με 20.000 κατοίκους. Αυτή είναι η σίγουρα η παρακαταθήκη για την επόμενη χρονιά.