«Τα μπαρ είναι χώροι κοινωνικοί, ο κόσμος πρέπει να έρχεται για να περνάει καλά, να χαμογελάει, να γνωρίζεται», λέει η Μαρία Σκαφτούρα και αυτό καταφέρνει τα τελευταία εννέα χρόνια στο Τραλαλά, ένα μαγαζί που έχει αφήσει εποχή με τα πάρτι του και τις αξέχαστες βραδιές που όλοι γίνονται μία παρέα υπό τους ήχους της μουσικής.
Η ιστορία του Τραλαλά ξεκινά το 2005, όταν η Μαρία μαζί με το Γεράσιμο Μαύρο, έχοντας ήδη πολύχρονη εμπειρία στο χώρο, θέλησαν να φτιάξουν το δικό τους στέκι. Έψαξαν σε πολλές περιοχές της πόλης, όμως η Μυρτώ Αλικάκη που τότε είχε μαζί με τον Πέτρο Λαγούτη τους «Κόκκους Καφέ» στην Ασκληπίου, τους προέτρεψε να κοιτάξουν ένα μαγαζί με ηλεκτρολογικά που πρόσφατα είχε κολλήσει το ενοικιαστήριο στην πόρτα. Τότε, η Ασκληπιού δεν ήταν σε καμία περίπτωση «πιάτσα» και η προτροπή της Αλικάκη βασιζόταν στο επιχείρημα «να κάνουμε μία δικιά μας, παρεΐστικη πιάτσα». Κάπως έτσι λοιπόν, και μετά από πολλή δουλειά, το Τραλαλά ανοίγει τις πόρτες του στις 8 Ιουλίου του 2005 στο νούμερο 45.
Η μέρα ξεκινά με καφέ
Και μπορεί να συνοδευτεί με κάποια τορτίγια.
Λόγω της σχέσης τους με το θέατρο, η Μαρία και τώρα συμμετέχει στην παράσταση Πλατόνοφ του πρώτου έργου του Τσέχωφ στο θέατρο Καρτέλ σε σκηνοθεσία Ένκε Φεζολλάρι, το μαγαζί είχε γρήγορα την υποστήριξη των ανθρώπων του χώρου και έτσι δίπλα από τη λέξη «στέκι», μπήκε το «καλλιτεχνικό» χωρίς όμως να φέρει τον σνομπισμό που ενδεχομένως να συνεπάγεται στη συνείδηση των περισσότερων. Η ατμόσφαιρα του Τραλαλά άλλωστε δεν σου αφήνει περιθώριο να νιώσεις περίεργα ή αφιλόξενα. Τα τρία επίπεδα και η ζεστή, οικεία διακόσμηση δημιουργούν την αίσθηση δωματίων σπιτιού, φιλοξενούν τον κόσμο από τις 12 το μεσημέρι που ανοίγει και όσο τα φώτα πέφτουν και η μουσική δυναμώνει, οι καρέκλες φαντάζουν περιττές. Αυτή είναι και η «ψυχή» του μαγαζιού, που το έχει βοηθήσει να σταθεί στην κρίση και να μην κατεβάσει μέσα σε μία βραδιά τα ρολά.
«Οι άνθρωποι εδώ δεν ψάχνονται, η κοινωνικοποίηση είναι μία φυσική διαδικασία», μου επισημαίνει η Μαρία ενώ δεν είναι διόλου απίθανο να πετύχεις ανθρώπους να έρχονται μόνοι τους καθώς ξέρουν ότι όλο και κάποιο φίλο θα πετύχουν. Εξάλλου φίλοι είναι και οι djs του μαγαζιού που φέτος οι περισσότεροι παίζουν μόνο στο Τραλαλά. Κάθε Κυριακή ο Ένκε καταφέρνει να στήσει ένα αυτοσχέδιο πάρτυ ενώ τις υπόλοιπες μέρες την freestyle διάθεση συνεχίζουν ο Παναγιώτης Παναγόπουλος, ο Κυριάκος Ρωμιός, η Ξένια Τσιλοχρήστου με υπεύθυνες μουσικές επιλογές που δεν αφήνουν κανένα αδιάφορο.
Η προσοχή στη λεπτομέρεια και στα χειροποίητα φωτιστικά
Αυτό που ενοχλεί τη Μαρία ίσως περισσότερο –όπως και κάθε κάτοικο της ευρύτερης περιοχής των Εξαρχείων- είναι ο μιντιακός φόβος που έχει περίτεχνα καλλιεργηθεί. «Μετά το 2008, ο κόσμος άρχισε να φοβάται και να περιορίζεται σε “ασφαλέστερες” περιοχές. Εμείς το 2008 και ενώ τα επεισόδια εξελίσσονταν λίγα στενά πιο πέρα, σχεδόν σε όλη την Αθήνα, δεν είχαμε κλείσει ακριβώς για να μην εγκαταλείψουμε τη γειτονιά, εκτός από την ημέρα της κηδείας. Χαρακτηριστικά θυμάμαι κουκουλοφόρους να φτάνουν έξω από το μαγαζί, να περιμένουν να βγάλουμε έξω τον κόσμο, να κλείσουμε για να κάψουν μετά τους μπροστινούς κάδους», εξηγεί, ενώ πλέον οι θαμώνες είναι κυρίως άνθρωποι του κέντρου ή του θεάτρου.
Κάθε βράδυ, ενώ σερβίρει τα ποτά στην μπάρα παρατηρεί την ανάγκη του κόσμου να διασκεδάσει και γι’ αυτό δεν μπορεί να φανταστεί το Τραλαλά χωρίς τα καθιερωμένα του πάρτυ. Στα προσεχώς είναι τα δύο ρεβεγιόν για Χριστούγεννα και Πρωτοχρονιά –με κάποιο πρωτότυπο dresscode όπως πάντα- ενώ αλησμόνητα είναι και εκείνα των Αποκριών και τα γενέθλια τους, στις 8 Ιουλίου. Φέτος μάλιστα για πρώτη φορά τον Δεκαπενταύγουστο έκαναν ένα πανηγύρι αφιερωμένο στην «Παναγιά την Ασκληπιώτισσα» σε συνεργασία με το διπλανό Υποβρύχιο, σερβίροντας στο δρόμο ψημένη ρακή και γαμοπίλαφο.
Εκτός όμως από τα πάρτυ, τις δύο Κυριακές 7 και 14 Δεκέμβρη από τις 3 το μεσημέρι έως τις 9, χειροποίητα προΐοντα (καλλυντικά, γλυκά, αξεσουάρ, τσάντες, σαπούνια, λικέρ) θα στηθούν περίτεχνα στον χώρο σε ένα before Christmas handmade bazaar.
Το σχέδιο είναι επιμελημένο από το Δημήτρη Σταμούλη
Συχνά ρωτώ τους ανθρώπους πώς επέλεξαν το όνομα για το «δεύτερο τους σπίτι». «Το Τραλαλά σου βγάζει μια χαρά, δε θέλουμε να στενοχωριόμαστε, δεν είναι γι’ αυτό τα μπαρ. Σε συνδυασμό και με το ωδείο απέναντι ήρθε και έδεσε». Και σε αυτό το μικρό σπίτι που έχει τον δικό του χαρακτήρα, ζεις, βγαίνεις το πρώτο ραντεβού, ερωτεύεσαι, χωρίζεις, ξαναερωτεύεσαι. Ό, τι και αν επιλέξεις, ένα χαμόγελο θα σε περιμένει καρτερικά στην μπάρα για να σου βάλει «ακόμα ένα ποτό».
Τραλαλά, Ασκληπιού 45, 21ο 362 8066
Ανοιχτά καθημερινά από τις 12.
