Ένα μωσαϊκό από κοκτέιλ

Το υπόγειο του Mosaic, με τους πέτρινους τοίχους, τον μεγάλο διάδρομο και τα δωμάτια που σε οδηγούν απ’ το ένα στο άλλο σαν λαβύρινθος, φιλοξενεί εκθέσεις φωτογραφίας, ζωγραφικής αλλά και live μουσικές. Η διάρκεια των εκθέσεων είναι δεκαπέντε ημέρες οπότε συχνά πυκνά το υπόγειο σε καλεί να το περπατήσεις. Οι καλλιτεχνικές τους ανησυχίες όμως δεν σταματούν εκεί. Η μουσική είναι ένα πολύ βασικό κομμάτι του μαγαζιού και ο Μάριος μου περιγράφει τις πειραματικές βραδιές όπου ένα σαξόφωνο ή ένα ηλεκτρικό βιολί παίζει ζωντανά μαζί με τον d.j και το αποτέλεσμα είναι μαγευτικό και απρόβλεπτο. « Οι μουσικές μας αναφορές είναι σε ήχους jazz, funky και rock. Ελληνικά δεν θα ακούσεις με τίποτα εδώ μέσα».

Κοιτάζοντας τον κατάλογο των cocktail δεν αναγνωρίζω κανένα όνομα από τα δώδεκα που βρίσκονται μπροστά μου. «Όλα τα cocktails είναι δικές μας συνταγές και κάθε μέρα έχουμε happy hour για να είναι πιο προσιτά στον κόσμο που θέλει να τα δοκιμάσει. Το αγαπημένο μου είναι το White Mosaic. Ένα τόσο ιδιαίτερο γευστικά cocktail που δεν είναι εύκολο να στο περιγράψω», λέει ο Παναγιώτης και μου προσφέρει ένα για να βγάλω τα συμπεράσματά μου και να κάνω την δύσκολη δουλειά της περιγραφής. Έχει Gin, μοσχολέμονο, καραμέλα, κρέμα γάλακτος, μαστίχα, βανίλια, βασιλικό και διάφορα μυστικά που δεν μου αποκαλύπτουν. Όσοι αγαπάνε τα γλυκά ποτά θα το λατρέψουν, σκέφτομαι, αλλά στην δεύτερη γουλιά δεν μπορώ να καταλάβω τι είναι αυτό που υπερισχύει απ’ όλα τα συστατικά. Τη μια στιγμή είναι η μαστίχα, την άλλη η καραμέλα και ούτω καθεξής.

Ο κατάλογος συνεχίζεται και βρίσκομαι με ένα Οdy Space στο χέρι. Καυτερή πιπεριά, μαστίχα και πολλά άλλα. Μέσα στα διάφορα ονόματα του καταλόγου διαβάζω ότι υπάρχει μια πολύ ενδιαφέρουσα παιχνιδιάρικη επιλογή. Η επιλογή του bartender. Χωρίς να ξέρεις τίποτα και χωρίς να ρωτήσεις τίποτα απλά αφήνεσαι στις διαθέσεις του bartender και πίνεις ό,τι πιστεύει ότι θα σε ικανοποιήσει. Τέλειο.

Στις 9 Νοέμβρη θα γίνουν τα εγκαίνια της έκθεσης φωτογραφίας Σκοτεινό χωριό του Λευτέρη Παρασκευαΐδη.