Η έκπληξη δίπλα σου. Θα μπορούσε να είναι τίτλος κάποιας ρομαντικής κομεντί, ενός τηλεοπτικού σλόγκαν, ακόμα και μια διαφημιστική καμπάνια. Τίποτε απ’ όλα αυτά. Η έκπληξη δίπλα σου είναι η πρόταση που περιγράφει την πρόσφατη απογευματινή μου περιπέτεια. Τρίτη, λίγο πριν κλείσουν τα μαγαζιά, και ένα από τα πέντε πράσινα αυτοκίνητα της Heineken με περιμένει στην αρχή της οδού Κολοκοτρώνη, εκεί που είναι και τα γραφεία της Popaganda.
Στο αμάξι με υποδέχτηκε ο Γιάννης, παιδί από τα δυτικά προάστια, που δουλεύει τα τελευταία δέκα χρόνια ταξιτζής και τώρα συνεργάζεται με το Taxibeat. Ο Γιάννης δεν είναι τυχαίος, έχει 4.9 βαθμολογία στο Taxibeat, που είναι το ανώτερο μετά το 5 που μπορεί να έχει ο “Άγιος της Κίτρινης Φυλής”. Το 4,9 σημαίνει ότι ο Γιάννης, όπως και αποδείχτηκε είναι μέσα στους δέκα πιο ευγενικούς ανθρώπους της πρωτεύουσας. Επιβιβάστηκα και ξεκίνησε το παιχνίδι.
Ανεβαίνοντας την Κολοκοτρώνη δέχτηκα κάποιες… αδιάκριτες ερωτήσεις. Η πρώτη ήταν για την ηλικία μου και μετά σε τι διάθεση βρισκόμουνα εκείνη τη στιγμή. Νεότατος από τη μία αλλά μπουχτισμένος από τη δουλειά ήθελα να κάνω μια δραστηριότητα που να μου προσφέρει μια κάποια χαλάρωση. Kάτι για μια φορά στη ζωή μου που θα ήταν διαφορετικό, κάτι το περίφημο. Αλλά για σταθείτε μια στιγμή. Τι κάνω εγώ μέσα σε ένα πράσινο αυτοκίνητο; Τι θέλει από τη ζωή μου ο Γιάννης;
Γιάννης κερνάει, Γιάννης δεν πίνει και Γιάννης εξηγεί. Από ένα μυστήριο πράσινο τσαντάκι βγάζει μια Heineken. Έχουμε φτάσει Σύνταγμα. Η κατάσταση που είμαι μπλεγμένος ονομάζεται City Ride.. Στην ουσία τα πράσινα αυτοκίνητα είναι οι απρόσμενοι ξεναγοί σου για πολλούς διαφορετικούς μυστικούς προορισμούς μέσα στην πόλη και εμπειρίες-έκπληξη ειδικά σχεδιασμένες από το Daily Secret.. Η εμπερία που θα ζήσεις είναι προσαρμοσμένη στην προσωπικότητά σου και προκύπτει από κάποιες απαντήσεις που θα δώσεις στον οδηγό σχετικά με αυτήν. Επιστροφή στη διαδρομή που κάνει ένα παράξενο κύκλο. Κατεβαίνουμε τη Μητροπόλεως, βγαίνουμε Αθηνάς και μετά πίσω Κολοκοτρώνη. Τι διάολο! Πάλι στο γραφείο με φέρνουνε;
Καμιά φορά, αργά το απόγευμα όταν έπιανε η δροσιά, ακούγαμε το καλοκαίρι κάτι παράξενους ήχους που θύμιζαν πολεμικές τέχνες. Μέσα στην πολλή σκοτούρα δεν δίναμε και σημασία. Η σχολή ΖEN έχει λίγο καιρό που λειτουργεί στο δίπλα κτίριο. Από κάτω στην Αγία Ειρήνης κεφτέδες, φραπέδες και φασαρία, πάνω ζεν, Τάε Κβον Ντο και Τάι Τσι. Ο Γιάννης με παραδίδει σε μια κοπέλα που μου ζητά να βγάλω τα παπούτσια μου και να χαιρετήσω αλά ιαπωνικά. Μέσα μια ομάδα κάνει Τάι Τσι. Ο Κωνσταντίνος, (κάτοχος ευρωπαϊκών διακρίσεων στο Τάε Κβον Ντο) σταματάει για λίγο την προπόνηση του και προσπαθεί να με πείσει να καθίσω σε στάση ζεν κάτω από έναν τεράστιο Βούδα. Μου εξηγεί την αξία του βουδισμού σαν φιλοσοφία, όχι σαν θρησκεία, και πως θα νιώσω καλύτερα ενεργειακά και σωματικά αν βάλω τις πατούσες μου στα μπούτια μου, και λίγο παραπάνω. Ο Κωνσταντίνος ήθελε έντεκα μήνες να τα καταφέρει, εγώ απλά έμεινα να τον κοιτάζω και την κρίσιμη στιγμή, πριν γίνω σαολίν, έστειλα μήνυμα στο Γιάννη να έρθει να με πάρει.
Ο σωτήρας ήρθε, με παρέδωσε στο σπίτι μου. Τον ρώτησα αν γίνεται να ξανακάνουμε μια κούρσα και να μας «κληρώσει» κάποιο άλλο μυστικό της πόλης «Ποτέ δεν ξέρεις.. σκέψου Γίνεται και όλα μπορεί να συμβούν…» μου απάντησε. Αλλά για όποιον δεν το έχει δοκιμάσει, συνιστώ να το τολμήσει. Είναι σαν να ανακαλύπτεις ξανά την πόλη σου μέσα σε αυτό το πράσινο «μαγικό» αυτοκίνητο.
