Βασικά στο νούμερο εννιά, είδαμε ενδιαφέρουσες δουλειές όπως αυτή της Molly Nilsson, του Dirty Beaches και των Gliss. Τώρα πως βρέθηκε και η Dido, μέσα σε όλο αυτό, είναι απορίας άξιο. Η συνέχεια στο spotify της Popaganda.
John Grant
Vista Chino – Peace
” Κρατώντας αναλλοίωτο τον trademark ήχο τους, η συνέχεια του act Kyuss Lives! μας έδωσε το 2013 ένα δίσκο, ο οποίος ξεχωρίζει από τη μάζα των stoner συγκροτημάτων εκεί έξω για τη σκληράδα των riffs, στιβαρά rhythm sections και αξιομνημόνευτα σόλο επενδεδυμένα με τη χαρακτηριστική φωνή του Garcia.”
Molly Nilsson – The Travels
“She will always be my Molly”
Dirty Beaches – Drifters/Love Is The Devil
“Aυτά τα δυο λογάκια είχαν καιρό που έκοβαν βόλτες στο μυαλό μου και μου προκαλούσαν μια μυστήρια ταραχή.θυσιάστηκα για την τέχνη και μπήκα στον κόπο να τα γράψω σε φάση μαζεύω τα κομμάτια μου . Kάπου εδώ γύρω είχα αφήσει ένα .αλλά μου προέκυψαν πολύ προσωπικά και αυτοαναφορικά και ο κόσμος μας είναι πολύ μικρός και η γειτονιά μας πολύ μεγάλη και θα μπορούσα να είμαι ο γείτονάς σου και εσύ ο δικός μου και οι τοίχοι μας είναι γεμάτοι αυτιά και τα αυτιά μας γεμάτα τοίχους και είπα να μη σε χάσω και σένα και τα έσβησα.yeap.”
Chelsea Wolfe – Pain Is Beauty
“Run from the light. Your eyes black like an animal. Deep in the wander and care for no one but the offspring of your mind. Run from the one who comes to find you. Wait for the night that comes to hide.”
Little Green Cars – Absolute Zero
” Ένα πολύ όμορφο άλμπουμ με ωραία μουσική αλλά και στίχο. Κυρίως στίχο. Ειδικά αυτό το The Consequences of Not Sleeping είναι να ανατριχιάζεις κάθε φορά που το ακούς. Συγχαρητήρια.”
Local Natives – Hummingbird
“Και κλάμα.”
The Thermals – Desperate Ground
“Οι The Thermals ιδρύθηκαν το 2002 στο Portland του Oregon και όλα αυτά τα 11 χρόνια κυκλοφόρησαν 6 δίσκους σε 3 labels. Τελευταίο τους πόνημα είναι το “Desperate Ground” με στιβαρό ροκ ήχο και πολιτικοθρησκευτική χροιά.”
Gliss – Langsom Dans
“Η νύχτα τον βρήκε σε ένα μπαρ σε όροφο να πίνει το ποτό του. Κόσμος σχεδόν ασφυκτικά πολύς γύρω και μια απαίσια μουσική στα ηχεία να τον πνίγει σε κάθε κλάσμα του δευτερολέπτου. Το ξημέρωμα τον βρήκε φιλοξενούμενο σε ένα πρόσωπο δικό του, φίλο από τις παλιές καλές εποχές. Το πρωινό τους βρήκε με ζεστό καφέ, κουβέντες περί ανέμων και ένα ιδιαίτερο τραγούδι στα ηχεία. Σαν χαρταετός στον ουρανό. ”
John Grant – Pale Green Ghosts
“[…] Τρία χρόνια αργότερα, επανέρχεται με το Pale Green Ghosts, πιο καυστικός και βλοσυρός (ένεκεν μουσίου) από πριν με το ηλεκτρονικό στοιχείο να καταφέρεται έντονα σε εκείνον που τον πλήγωσε. Με έντεκα τραγούδια αγκαλιάζει όλο το συναισθηματικό του φάσμα για να μην καταλήξει πουθενά, παρά στο πόσο πολύ έχει ανάγκη την αγάπη του (why don’t you love me anymore). Στην ένατη θέση της φετινής λίστας μου, γιατί θέλω να του φωνάξω δυνατά: «είμαι μαζί σου John και if it doesn’t matter to him, it does matter to me!». “
Dido – Girl Who Got Away
“Αγαπημένη μου γλυκούλα Dido. Τα τραγούδια της πάντα μου μιλάνε, δεν ξέρω αν είναι η φωνή της, οι στίχοι, η μουσική, αλλά κάθε φορά θα μου τραβήξουν την προσοχή. 4 άλμπουμ από το 1999 μέχρι σήμερα, και τα 4 διαμαντάκια. Να πω επίσης ότι είναι ελεκτροπόπ και βρετανίδα. Γιατί μετά το ποπ δεν έχει στοπ. Τώρα που το σκέφτομαι μάλλον στην Dido οφείλεται η τρέλα μου με το ελεκτροπόπ.”
