Για τον Vagina Lips, ο Morrissey όχι, ίσως, ναι, όχι, ίσως, ναι, όχι, ίσως είναι ο Μεγαλοδύναμος

To shoegaze είναι αθάνατο. Όχι, δεν κάνουμε πλάκα, ούτε βρισκόμαστε στην Αγγλία, ούτε ξεθάψαμε την αποθήκη της Creation Records. Ο Vagina Lips, πάλι, ίσως την ξέθαψε και από «τη γενιά του χάους» πέρασε στην Athanasia. Kι όλα αυτά στη Θεσσαλονική. Γιατί εδώ είναι ωραία, μίστερ. Τώρα, ας κρεμαστούμε από τα χείλη του -όπως το πάρει κανείς…

Ποιος είναι ο πρώτος δίσκος που αγόρασες; Πότε; Πού βρήκες τα λεφτά;
Sonic Youth, Bad Moon Rising από το τότε δισκάδικο ”Sixties” στα Γιαννιτσά όπου μεγάλωσα. Σε ηλικία 14 χρονών. Tα λεφτά μάλλον τα βούτηξα από το πορτοφόλι της μητέρας μου.

Ποιος είναι ο τελευταίος;
Bazooka, Άχρηστη Γενιά

<a href="http://vaginalips.bandcamp.com/track/city-of-death">CITY OF DEATH by VAGINA LIPS</a>

Ποιοι είναι οι 3 δίσκοι που έχεις στη δισκοθήκη σου αλλά ντρέπεσαι γι’αυτό; Και ποιοι οι 3 που δεν έχεις και ντρέπεσαι ακόμη περισσότερο γι’ αυτό;
Δεν ντρέπομαι για κάποιον που έχω, ντρέπομαι που δεν έχω, για πάρα, πάρα, πάρα πολλους.

Ποιους δίσκους έχεις δανειστεί από φίλους σου και δεν τους επέστρεψες ποτέ;
Το Βleach των Nirvana και το Βlue One των Make Believe.

Ποια είναι η καλύτερη συναυλία που έχεις δει στη ζωή σου μέχρι σήμερα;
Οι DIIV πέρυσι στο Release festival για τον πολύ απλό λόγο ότι είδα μια αμερικάνικη σύγχρονη μπάντα στο peak της να τα δίνει όλα και να περνάει καλά στη σκηνή και να θέλει να κάνει και τον κόσμο από κάτω να περάσει εξίσου καλά. Ενέργεια, φρεσκάδα, τραγουδάρες και πολύ καλό δέσιμο μεταξύ τους με μέλη που θα μπορούσαν όλοι να είναι ταυτόχρονα frontmen.

Ποιο είναι το πρώτο τραγούδι που σου έρχεται στο μυαλό όταν σκέφτεσαι sex, drugs και rock ‘n’ roll (το καθένα από αυτά ξεχωριστά)?
Sex: Sebastien Tellier-Look/ drugs: Brian Jonestown Massacre-Crushed/ rock ‘n’roll: Iggy & the Stooges – Gimme Danger.

Είναι πρωί Κυριακής. Το κεφάλι σου κοντεύει να σπάσει από τον πονοκέφαλο και το στομάχι σου είναι σαν πλυντήριο στη λειτουργία του στυψίματος. Δυσκολεύεσαι να θυμηθείς όλα όσα συνέβησαν το προηγούμενο βράδυ. Τι μουσική θα βάλεις να παίζει για να έρθεις στα ίσια σου;
Belle and Sebastian, If you’re feeling sinister.. Pop αισιοδοξία πως όλα θα πάνε καλά.

Είσαι backstage, έτοιμος να ανέβεις στη σκηνή για μία συναυλία. Ξαφνικά σε ενημερώνουν ότι στο venue έχει έρθει ο David Bowie. Ποιο είναι το πρώτο πράγμα που περνάει από το μυαλό σου;
Aποκλείεται….

Μιας και τον έφερε η κουβέντα: David Bowie ή Iggy Pop;
Οι ζωντανοί με τους ζωντανούς και οι νεκροί με τους νεκρούς, οπότε Iggy.

Πόσες φορές στη ζωή σου μέχρι σήμερα έχεις μετανιώσει που παίζεις μουσική και δεν ζεις μία «κανονική» ζωή;
Kαμία, φυσικά.

Βάλε τον εαυτό σου στη θέση του Rob Gordon στο High Fidelity. Το έτερόν σου ήμισυ σε έχει μόλις αφήσει σύξυλο, της σέρνεις τον εξάψαλμο από το παράθυρο και όταν το κλείνεις, βάζεις τέρμα τη μουσική. Ποιο τραγούδι ακούγεταιq
Neil Young – Down By The River

Τι μουσική άκουγες την τελευταία φορά που σου έκαναν παρατήρηση οι γείτονες για να χαμηλώσεις την ένταση;
Ελληνικό πανκ.

https://www.youtube.com/watch?v=Jkl2mxq5KL8

Κρατάς στα χέρια σου το τιμόνι ενός Delorean. Ποιες τρεις από τις παρακάτω χωροχρονικές περιόδους θα ήθελες να επισκεφτείς και γιατί; 1) To 1962 στην Ύδρα, με τον Leonard Cohen, 2) Το 1968 στην Καλιφόρνια, με τον Neil Young, 3) To 1960 στην Ινδία με τους Beatles, 4) Το 1973 στη Νέα Υόρκη με τους New York Dolls, 5) Το 1977 στο Λονδίνο με τον Joe Strumme, 6) Το 1979 στο Manchester με τους Joy Division, 7) Το 1987 στη Θεσσαλονίκη με τον Γιάννη Αγγελάκα, 8) Το 1990 στο Seattle με τον Kurt Cobain, 9) Το 1993 στο Περιστέρι με τους Στέρεο Νόβα.
Θα ξεκινούσα με Καλιφόρνια και το «θείο» Neil, που είναι ίσως ο πιο αγαπημένος μου κιθαρίστας, για να ζήσω την KΑΛΗ χίπικη φάση, όσο κλισέ και να διαβάζεται αυτό και γενικά, όλη αυτή τη διάθεση για επανάσταση και αλλαγή στα τέλη των ’60s. Θα ήθελα να με ταίσουν αυτό το τεράστιο ψέμα με μουσική υπόκρουση, τα “Everybody knows this is nowhere” και “Ηarvest”. Μετά, στάση Μάντσεστερ -Joy Division και βουτιά στη γλυκιά μαυρίλα κι απαισιοδοξία, στο τέλειο πάντρεμα ποίησης και μουσικής έξαψης, στο επιδραστικότερο συγκρότημα της Αγγλίας μετά τους Βeatles. Τέλος, στάση Seattle-Kurt Cobain. O τελευταίος αυτοκράτορας του ροκ, στο τελευταίο αληθινά καταλυτικό μουσικό «κίνημα», που το ροκ επανεφηύρε τον εαυτό του.