Ένα «μελόδραμα γέλιου» που ακροβατεί ανάμεσα στο αστικό δράμα, το μελό και τη φάρσα. Οι ήρωές του είναι διαταραγμένοι και ακραίοι, αλλά εντέλει απολύτως οικείοι στον θεατή, αφού φέρουν τους δικούς του προβληματισμούς, τα απωθημένα, τα κόμπλεξ, τις πληγές και τις ήττες του. Ο σκηνοθέτης της παράστασης Παντελής Δεντάκης απαντά στις ερωτήσεις της Popaganda.
Γιατί επιλέξατε να παρουσιάσετε το έργο Τα Μάτια; Κάποιες φορές, διαβάζοντας ένα έργο σού δημιουργείται η (ψευδ-)αίσθηση ότι γράφτηκε για να το ανεβάσεις εσύ. Θέλεις να το «καβατζώσει», να το προλάβεις.
Ποια η σκηνοθετική προσέγγιση και πώς την αναπτύξατε στις πρόβες; Δοκίμασα – για πρώτη φορά – να δουλέψω με τους ηθοποιούς με βασικό εργαλείο το Επίκεντρο του κάθε ρόλου, της κάθε σκηνής και συνολικά του έργου. Ήταν κάτι που μας έλεγε πολύ συχνά ο Λευτέρης Βογιατζής και ήθελα να το δοκιμάσω ως κυρίαρχο μέσο προσέγγισης ενός έργου: όλα περιστρέφονται γύρω από έναν πυρήνα που μπορεί να είναι μια λέξη, μια σκέψη, μια πρόταση. Δουλεύεις, λοιπόν, το έργο, την κάθε σκηνή και τη λειτουργία κάθε ρόλου, σε συνάρτηση μ’ αυτόν το πυρήνα. Όλη η διαδικασία ήταν ένας πειραματισμός. Ένα συνεχόμενο πέρασμα από τη θεωρία στην πράξη: «αν το επίκεντρο είναι αυτό ή το άλλο, τότε πως θα εξελιχθεί η σκηνή;;;». Μου άρεσε. Μου φάνηκε πως γίναμε λίγο περισσότερο «τεχνίτες» και λίγο λιγότερο «καλλιτέχνες».
Ποιο είναι το πιο δυνατό σημείο της παράστασης για εσάς; Η Άννα Καλαϊτζίδου και ο Σάκης Μπιρμπίλης.
Η Άννα Καλαϊτζίδου και ο Σάκης Μπιρμπίλης επί σκηνής.
Αν θέλατε σε πέντε γραμμές να πείσετε έναν θεατή να επιλέξει τη δική σας παράσταση -ανάμεσα στην πληθώρα έργων που ανεβαίνουν στις θεατρικές σκηνές- τι θα του λέγατε; Ένας θεατής επιβάλλεται να δει Τα Μάτια για τους εξής 5 λόγους: Παίζει η Ελένη Ουζουνίδου, μια μεγάλη Ντίβα του ελληνικού θεάτρου. 2. Γράφει μουσική ο Σταύρος Γασπαράτος, γαμώ τους μουσικούς. 3. Είναι το μοναδικό «γήινο μελόδραμα» που παίζεται φέτος στην Αθήνα. 4. Την γενική πρόβα στις 16 Ιανουαρίου, θα την παρακολουθήσει ο Μάκης Παπαδημητρίου και θα μου πει τη γνώμη του. 5. Στο ρόλο της Cesaria Evora εμφανίζεται η Άννα Καλαϊτζίδου.
Είναι εύκολο για μια θεατρική ομάδα ή έναν σκηνοθέτη να βρει στέγη και να παρουσιάσει τη δουλειά της/του; Εσείς ποιες δυσκολίες τυχόν αντιμετωπίσατε στο παρελθόν; Υπάρχουν πάρα πολλές θεατρικές σκηνές στην Αθήνα, υπερβολικά πολλές παραστάσεις, πολλοί ηθοποιοί και σκηνοθέτες. Δυστυχώς δεν υπάρχουν τα αντίστοιχα χρήματα. Το θέμα δεν είναι μόνο να καταφέρνεις να παρουσιάζεις τη δουλειά σου, αλλά να είναι «δουλειά». Να αμείβονται οι άνθρωποι γι αυτή τη δουλειά. Αλλιώς παύει να είναι δουλειά. Είμαι από τους τυχερούς, ζω δουλεύοντας στο θέατρο. Τουλάχιστον, για την ώρα.
