Ο Πάνος Τσερόλας παρ’ ολίγον να γίνει παλαιοντολόγος χάρη σ’ ένα βιβλίο αλλά θα καταλήξει θεατρολόγος εξ αιτίας ενός άλλου

Ποιο ήταν το αγαπημένο σας βιβλίο όταν μεγαλώνατε; Νομίζω πως το πρώτο βιβλίο που  με αιχμαλώτισε ήταν το «Τέλος των Τεράτων» της Κίρας Σίνου. Μερικά χρόνια μετά, εκείνο το δύσμοιρο άλογο στο όνειρο του Ρασκόλνικοφ έκανε την αναγνωστική εμπειρία του «Έγκλημα και Τιμωρία» αξέχαστη. Ο ίδιος με τους αδερφούς Καραμάζοφ με είχε συνεπάρει για αρκετό καιρό. Στο Λύκειο ο αναγνωστικός χρόνος ήταν κάπως περιορισμένος, όμως θυμάμαι έντονα «Το Λάθος» του Σαμαράκη και τον «Έρωτα στα χρόνια της χολέρας» του Μάρκες. Συστηματικός «αναγνώστης» έγινα στο πανεπιστήμιο, με αρχή δυο βιβλία που πέρα από την αγάπη για την λογοτεχνία μου μετέδωσαν και μια καλύτερη αίσθηση του κόσμου: Η «Εντολή» της Διδώ Σωτηρίου και το «1984» του Όργουελ. Τα παραπάνω, μαζί με κάποια άλλα μετά, μπορώ να πω πως ήταν βιβλία που ξεχώρισα και αγάπησα πολύ.

Ποιο βιβλίο διαβάσατε και ξαναδιαβάσατε; Το «Κουτσό» του Κορτάσαρ, καθώς ακολούθησα και την προτροπή του συγγραφέα του να το διαβάσω με δυο τρόπους (και είχε δίκιο), το «Έγκλημα και Τιμωρία», που κάθε τόσο το επισκέπτομαι και αρκετές ποιητικές συλλογές. Αν μιλήσουμε τώρα για προσωπικές ένοχες απολαύσεις και εμμονές, οποιοδήποτε βιβλίο του Τομ Ρόμπινς και να ξαναπιάσω, είναι σαν να το διαβάζω πρώτη φορά.

Σας ώθησε ποτέ βιβλίο να κάνετε κάτι ανόητο; Οι «τρεις ντεντέκτιβ» με οδήγησαν παιδί να φτιάξω χαρτάκια «Ερευνούμε χαμένα κατοικίδια» και να τα κολλήσω στη γειτονιά με το τηλέφωνο του σπιτιού μου και όλα. Η μάνα μου έφριξε. Πολλά χρόνια μετά, το «Άρωμα του Ονείρου» του Ρόμπινς με ώθησε να αρχίσω να γράφω πιο σοβαρά χωρίς όμως να παίρνω τον εαυτό μου στα σοβαρά, που είναι ένας ωραίος τρόπος να ασχοληθείς σοβαρά με το γράψιμο. Πιο πρόσφατα, το «Περιμένοντας τον Γκοντό» (ως κείμενο και όχι ως παράσταση) με έπεισε να δώσω κατατακτήριες για δεύτερο πτυχίο και να περάσω στο τμήμα Θεατρικών Σπουδών. Μικρές ωραίες ανοησίες.

Σας ενέπνευσε κάποιο βιβλίο να γίνετε κάτι άλλο εκτός από συγγραφέας ; Μα φυσικά! Από το «Τέλος των Τεράτων» της Κίρας Σίνου ξεκαθάριζα σε όλους τους τόνους πως το μέλλον μου είναι να γίνω παλαιοντολόγος. Αυτό αργότερα ξεθώριασε, όμως να που τελικά έγινα γεωλόγος. Θα έλεγα πως στην πραγματικότητα πολλά βιβλία με ενέπνευσαν να γίνω και συγγραφέας, πέρα από οτιδήποτε άλλο κάνω στη ζωή μου.

Ποιο βιβλίο εύχεστε να είχατε γράψει; Έχω «ζηλέψει» πολλά βιβλία. Όχι από κάποια μεγαλομανία ή κάτι τέτοιο, αλλά θα ήθελα να είχα την έμπνευση του «Catch-22» του Χέλερ ή να έχω γράψει ένα βιβλίο που θα είχε εξώφυλλο έναν τρυποκάρυδο που κρατάει δυναμίτη σε ένα πακέτο Camel. Βέβαια, πιθανώς να τα κατέστρεφα αν τα έπιανα εγώ. Τελευταίο βιβλίο που «ζήλεψα» ήταν ο «Δρόμος» του Κόρμακ ΜακΚάρθι– μετά από την ανάγνωσή του έκατσα επιτόπου να γράψω, και προέκυψε η «Ασημένια Θάλασσα»