The Smell of Us, του Larry Clark
Το 27ο φθινοπωρινό ραντεβού με το φεστιβάλ που ίδρυσε και διευθύνει ο Νίνος Φένεκ Μικελίδης είναι γεγονός. Ίσως να μην έχει τη γκλαμουριά («Ανέβηκα στη γκλαμουριά να κόψω ένα γκλαμούρι», που λέει κι ο – επίκαιρος αυτές τις μέρες – Τζιμάκος) που απολαμβάνουν οι Νύχτες Πρεμιέρας, όμως το μακροβιότερο αθηναϊκό φεστιβάλ κινηματογράφου κάνει φέτος ιδιαίτερα αισθητή την παρουσία του με κάποιες λαμπρές επιλογές. Στις κορυφαίες θα κατέτασσα το αφιέρωμα στον Πιερ Εταίξ, λαμπρό, ιδιότυπο και ιδιοσυγκρασιακό γάλλο κωμικό και κλόουν, συνεργάτη του Ζακ Τατί αλλά και εντελώς ξεχωριστή προσωπικότητα, του οποίου οι ταινίες, λόγω ενός ζητήματος με τη διανομή είχαν μείνει μακριά από τα μάτια των θεατών επί πολλά χρόνια. Εξίσου ενδιαφέρον το αφιέρωμα στον ευφυή Παλαιστίνιο Ελία Σουλειμάν, που θα έρθει στην Αθήνα για ένα masterclass, αλλά και το αντίστοιχο στους αντικομφορμιστές του ελληνικού σινεμά, που μας δίνει την ευκαιρία να ξαναδούμε, να επανεκτιμήσουμε, αλλά και να ανακαλύψουμε για όσους δεν τα είχαμε δει μερικά διαμάντια που αν μη τι άλλο δεν υστερούν από τις ελληνικές ταινίες που γνωρίζουν δόξες σήμερα.
Προσωπική μου αδυναμία: 8 έλληνες σκηνοθέτες προτείνουν – και παρουσιάζουν – την αγαπημένη τους ευρωπαϊκή ταινία. Όχι μόνο ξαναβλέπουμε κλασικά αριστουργήματα, αλλά και μαθαίνουμε από τους έλληνες δημιουργούς, που παρουσιάζοντάς τες, φωτίζουν όχι μόνο λεπτομέρειες για τις ταινίες, αλλά – αναπόφευκτα – και γι αυτούς τους ίδιους. Και φυσικά, το διεθνές διαγωνιστικό τμήμα, που φιλοξενεί, μεταξύ άλλων, τα καινούρια φιλμ του Τζων Μπούρμαν (Queen and Country) και του Λάρι Κλαρκ (The Smell of Us) Και πολλά ακόμη…
Η σχέση μου με το Πανόραμα στο παρελθόν υπήρξε αμφίθυμη. Από τη μία πέρασαν από αυτό μέγιστοι καλεσμένοι και συγκλονιστικά φιλμ, από την άλλη κατά καιρούς ταλαιπωρημένες κόπιες ή κάποια αφιερώματα που έμοιαζαν φτιαγμένα λίγο στην τύχη με ψύχραιναν. Όμως τη φετεινή 27η χρονιά το φεστιβάλ δείχνει να ανακτά νέα δυναμική, φρεσκάδα και ενεργητικότητα. Εγώ τουλάχιστον θα του δώσω την ευκαιρία που το αξίζει…
