Όταν η 17χρονη Μπίλι Άιλις έκανε το σαρωτικό της ντεμπούτο στη mainstream σκηνή το 2019 με το πρώτο της άλμπουμ “When We All Fall Asleep, Where Do We Go?”, οι αντιδράσεις από τα δύο ηλικιακά στρατόπεδα (μικροί-μεγάλοι) ήταν προβλέψιμες: οι συνομήλικοί της ανταποκρίθηκαν με τόσο ενθουσιασμό που έστειλαν το δίσκο απευθείας στην κορυφή του Billboard 200 (πρώτη φορά που καλλιτέχνης γεννημένος μετά το 2000 το καταφέρνει) και οι μεγαλύτεροι, που δεν μιλούν άπταιστα τη διάλεκτο της Gen Z, φυσικά παραξενεύτηκαν και θορυβήθηκαν. Ποιο ήταν αυτό το κορίτσι με τη σκοτεινή αισθητική, την αόριστα επιθετική αύρα και τα φαρδιά ρούχα που ψιθύριζε για Xanax, τέρατα κάτω από το κρεβάτι και άλλα μακάβρια με τόσο casual τρόπο; Ή που, στο νέο ντοκιμαντέρ Billie Eilish: The World’s A Little Blurry, που κάνει σήμερα πρεμιέρα στο Apple TV+, δηλώνει στην κάμερα ότι αυτοτραυματιζόταν στα 14 της και πετάει ατάκες όπως “ό,τι αγαπώ έχω αναγκαστεί να το ανακαλύψω” και “γιατί δεν λείπω στους [φίλους της]; Εμένα θα μου έλειπα.”; Ανάμεσα σε εκείνη και την τηλεοπτική σειρά Euphoria, που παρουσιάζει τους εφήβους ως καταθλιπτικούς, εξαρτημένους από κάθε είδους ουσία, σεξουαλικά ενεργούς 24 ώρες το 24ωρο και παγιδευμένους στα social media, η ποπ κουλτούρα των ημερών δηλώνει ρητά –ή μάλλον ουρλιάζει– ότι the kids definitely aren’t alright.
Η Άιλις, όμως, ποτέ δεν αποτελούσε αίνιγμα για όσους έμπαιναν στον κόπο να κοιτάξουν λίγο πιο προσεκτικά πίσω από τη χειμαρρώδη μαυρίλα – και σίγουρα όχι για τους εκατομμύρια θαυμαστές της που τραγουδούν κάθε της βιωματικό στίχο με δάκρυα στα μάτια στα εκτενή αποσπάσματα από τις συναυλίες της που αποτελούν αρκετά μεγάλο κομμάτι του ντοκιμαντέρ. Για 2 ώρες και 20 λεπτά (τύφλα να ΄χει ο Σκορσέζε που επιφυλάσσει τέτοια μεταχείριση μόνο στους βετεράνους rockers του), ο σκηνοθέτης Ρ. Τζ. Κάτλερ (The September Issue) ανοίγει ένα παράθυρο στον οικογενειακό, μουσικό και ψυχικό κόσμο της νεαρής ποπ σταρ, που έγινε πολυεκατομμυριούχος γράφοντας κομμάτια οικουμενικής νεανικής ταύτισης μέσα από την κρεβατοκάμαρά της (“έχουμε εκατομμύρια στην τράπεζα, αλλά δεν είμαστε εκατομμυριούχοι”, αστειεύεται σε κάποιο σημείο με τον αδερφό της και συνδημιουργό των τραγουδιών της, Φίνεας).
Στο πρώτο μέρος, το ντοκιμαντέρ παρακολουθεί τη δημιουργία του άλμπουμ της μέσα από το δωμάτιο του αδερφού της, όπου η Άιλις αποκαλύπτεται ως τυπική σύγχρονη έφηβη, με μια μελαγχολική και αγχωτική πλευρά που εκδηλώνεται μέσα από τις φαινομενικά ανησυχητικές εικόνες των τραγουδιών της. Έχει μεταπτώσεις στη διάθεσή της, καμιά φορά είναι αγενής ή απότομη (αποδίδοντας τη συμπεριφορά της στο σύνδρομο Τουρέτ από το οποίο λέει ότι πάσχει), αλλά περιμένει να ενηλικιωθεί για να της αγοράσουν το αγαπημένο της αυτοκίνητο και της αρέσει να κάνει χυδαία σκιτσάκια στο σημειωματάριό της. Η αλληλεπίδρασή της με τον Φίνεας (με φοβερή ενέργεια Μεγάλου Αδερφού) και η κατά κοινή ομολογία στενή σχέση με την οικογένειά της μοιάζουν να έχουν παίξει καθοριστικό ρόλο τόσο για την επιτυχία όσο και για τη μέχρι τώρα γενικότερη πορεία της. Οι γονείς της είναι δίπλα σε κάθε της βήμα, έχοντας μάλλον κατανοήσει πως για να αποφύγει η κόρη τους τις παγίδες του πρώιμου stardom, είναι απαραίτητη η άγρυπνη παρουσία τους. (Όπως εξηγεί η μητέρα της, δεν μπορείς να πληρώσεις κάποιον για να νοιάζεται τόσο πολύ για το παιδί σου.)
Η κορύφωση του ντοκιμαντέρ έρχεται περίπου στη μέση (κρίμα που με τόσο γενναιόδωρο μπάτζετ δεν κατάφεραν να προσλάβουν μοντέρ!), με την Μπίλι να ετοιμάζεται για την headlining εμφάνισή της στο Coachella (αν σας έχουν λείψει οι συναυλίες, αυτή η προσμονή και από τις δύο πλευρές λίγα δευτερόλεπτα πριν σβήσουν τα φώτα θα σας πονέσει λίγο). Αυτό είναι και το πιο ενδιαφέρον κομμάτι του ντοκιμαντέρ, στο οποίο όλες οι πτυχές της ζωής και της προσωπικότητάς της συγκρούονται με θεαματικό και ενίοτε διασκεδαστικό τρόπο: η Μπίλι πρέπει να διαχειριστεί τον αδιάφορο φίλο της με κούρεμα 700 δολαρίων και καρδιά από πέτρα, τη βαθιά στενοχώρια της για τα τεχνικά προβλήματα του live και τη γνωριμία με την Κέιτι Πέρι και τον Ορλάντο Μπλουμ, τον οποίο δεν αναγνώρισε και όταν ενημερώθηκε ότι πρόκειται για τον Γουίλ Τέρνερ από τους Πειρατές της Καραϊβικής (και όχι, αγαπητοί αναγνώστες, για τον Λέγκολας από τον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών παρόλο που οι ταινίες απέχουν μόλις δύο χρόνια) ζήτησε να τον ξανασυναντήσει. (Σαν φυσιολογική οικογένεια, όλοι τους επιδίδονται σε ανελέητο κουτσομπολιό για το ζεύγος Πέρι-Μπλουμ μόλις εκείνο αποχωρεί, μαζί με γκουγκλάρισμα των περίφημων φωτογραφιών στη θάλασσα.) Ωστόσο, έχει ένα μικρό συμβολικό νόημα η παρουσία της Πέρι, αφού το δικό της ντοκιμαντέρ Part Of Me κατέγραψε on camera το χωρισμό της με τον τότε σύζυγό της, Ράσελ Μπραντ, και λίγο αργότερα συμβαίνει περίπου το ίδιο και με την Μπίλι. Παράλληλα με το προσωπικό της δράμα, γράφει ιστορία στα περσινά Γκράμι κερδίζοντας 7 μαζί με τον Φίνεας, και ξαναγράφει ιστορία ως η νεότερη ερμηνεύτρια τραγουδιού σε ταινία Τζέιμς Μποντ (“No Time To Die”), αν και το ντοκιμαντέρ δεν εστιάζει ιδιαίτερα σε τίποτα από τα δύο.
Έχοντας πρόσβαση σε υλικό εκατοντάδων ωρών, τραβηγμένο σε μεγάλο βαθμό από την ίδια την Άιλις ή από τους γονείς της, ο Κάτλερ αφήνει το χαρακτήρα της τραγουδίστριας να αναδειχθεί χωρίς παρεμβάσεις και χωρίς τις συνήθεις σκηνοθετικές τάσεις του είδους (δεν υπάρχουν ομιλούσες κεφαλές ούτε κάποια κλιμάκωση). Ή τουλάχιστον αφήνει ό,τι τον αφήνει εκείνη να φανερώσει – μετά από ένα απογοητευτικό για την ίδια γύρισμα βίντεο κλιπ, στο οποίο το προσωπικό της όραμα δεν αποτυπώθηκε σύμφωνα με τις επιθυμίες της, η Άιλις ορκίζεται ότι δεν θα ξαναφήσει το δημιουργικό έλεγχο της καριέρας της σε άλλον πέραν του εαυτού της, οπότε είναι λογική απορία το πόση ελευθερία είχε πραγματικά ο σκηνοθέτης αντιμέτωπος με τη φιλική αλλά καθόλου κοιμισμένη οικογένεια. Το ντοκιμαντέρ αναφέρει μερικά επιλεγμένα βιογραφικά στοιχεία, όπως το γεγονός ότι η Άιλις χρειάστηκε να σταματήσει για πάντα το χορό μετά από τραυματισμό κι ότι δεν πήγε ποτέ σχολείο. Όμως δεν ταυτοποιεί κανένα περιφερειακό μέλος της ομάδας της και αποφεύγει εντελώς να αναφερθεί στο μοναδικό (ελάχιστα) “σκανδαλώδες” στοιχείο της ξαφνικής ανόδου της, που είναι το επάγγελμα των γονιών της (ηθοποιοί), στοιχείο που έχει προκαλέσει σχόλια για την τοποθέτησή της στη γρήγορη λωρίδα από τη δισκογραφική της χάρη στις διασυνδέσεις τους (δίκαιο, αλλά και τελικά άσχετο.)
Δυστυχώς, η Μπίλι Άιλις έχει ένα μεγάλο ελάττωμα κι αυτό είναι ο έρωτάς της για τον Τζάστιν Μπίμπερ από τότε που ήταν μικρό(τερο) κορίτσι. Η νεοαποκτηθείσα δόξα της ,της άνοιξε την πόρτα για μια γνωριμία και συνεργασία με το είδωλό της στο ρεμίξ του “Bad Guy” και ο Biebs κάνει μερικά περάσματα από το ντοκιμαντέρ (είτε στην καλά καταγεγραμμένη πρώτη γνωριμία τους στο Coachella είτε μέσω FaceTime) για να μας υπενθυμίσει ότι όσο ο Bieber Fever τουλάχιστον παραμένει σε χαμηλά επίπεδα, τα παιδιά θα είναι μια χαρά.
Το Billie Eilish: The World’s A Little Blurry βρίσκεται από σήμερα στο Apple TV+
