Εν αρχή ήταν ο φωτογραφικός φακός. Ενώ σπούδασε εικαστικά και γραφικές τέχνες, άρχισε να ζωγραφίζει πολύ αργότερα, ύστερα από ένα ατύχημα που τον καθήλωσε στο κρεβάτι και τον έκανε να διοχετεύσει τη δημιουργική του ενασχόληση σε ένα άλλο μέσο από αυτό της φωτογραφίας. Μετά από μία επιτυχημένη καριέρα πίσω από τον φακό και αφού εγκατέλειψε το Λονδίνο πριν από 23 χρόνια για το νησί της καταγωγής του, την Ιθάκη, βρέθηκε πάλι στην Αθήνα -και συγκεκριμένα στην Κυψέλη- την οποία λατρεύει. Στο παρελθόν έχει παρουσιάσει φωτογραφικές εκθέσεις στο Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Ιλεάνα Τούντα (1997) και στη γκαλερί της εταιρείας Morgan Art Consulting της Τζοάννας Παπαδοπούλου Αβέρωφ, στη Νέα Υόρκη (2001). Η έκθεση ζωγραφικής Watercolors, παρουσιάζεται αυτές τις ημέρες στο νέο χώρο της Morgan Art Consulting, στην Αθήνα.
Με αφορμή το στίχο του ποιητή Wallace Stevens,«Το χρώμα, σαν μια σκέψη που αναπτύσσεται από μια διάθεση», ο καλλιτέχνης συνδέει το μπλε χρώμα με τη σκέψη και το νου. Η Cathryn Drake μιλώντας για την έκθεση, αναφέρει, «Στην Ελλάδα, δεν υπάρχει απόχρωση πιο κυρίαρχη από την μπλε -από την κυκλοθυμική της θάλασσα μέχρι το απέραντο κάδρο του βιολετί ουρανού. Το πράσινο αντιπροσώπευε τη φύση και το χάος, την υλική γη. Ακριβώς όπως γινόμαστε ο τόπος που κατοικούμε, το τοπίο που καταλαμβάνει την ψυχή μας και πλημμυρίζει την όρασή μας, αυτές οι ακούραστες φόρμες υλοποιούν τις στιγμές μέσα στις οποίες συλλήφθηκαν, ως επακόλουθα των φευγαλέων αντιδράσεων του καλλιτέχνη—σε μία άρια όπερας, ένα συναίσθημα, μια ανάμνηση, ένα όραμα. Η παραπλανητική τους απλότητα, είναι μία εκδήλωση της επιθυμίας για αμεσότητα της έκφρασης. Οι μονότονες παλέτες δίνουν προνόμιο στην αγνότητα της χειρονομίας με μία λεπτή κυριαρχία υφών και τεχνικών, για εντυπωσιακά ακατέργαστες, εν τούτοις εφήμερες, συνθέσεις που αποδίδουν μία αίσθηση στιγμιαίας κίνησης στον αέρα. Θα μπορούσαν να είναι ενσαρκώσεις φυσικών στοιχείων ή ακόμα και δελτία καιρού. Τα σχήματα μεταλλάσσονται μπροστά στα μάτια, σαν να απεικονίζουν τις μεταμορφώσεις ανθρώπινων συναισθημάτων, στελεχών της μουσικής ή απλά απαλές, αυθόρμητες εκρήξεις. Σε ένα από τα έργα της έκθεσης, μία ερωτική σχισμή από βαθύ μωβ κατευνάζεται από ένα απαλό χάδι ανάλαφρων πινελιών, προκαλώντας την εξέλιξη του πάθους από σπλαχνικό σε ονειρικό. Σκεφτείτε αυτές τις ιδιότροπες εικόνες σαν μουσικές παρτιτούρες για air guitar. Ακούστε μόνο με τα μάτια».
Ποια ήταν η αφορμή, αλλά και η έμπνευσή για τη δημιουργία της πρώτης έκθεσης ζωγραφικής; Τα έργα της συγκεκριμένης έκθεσης, αποτελούν απλά μία προέκταση της δουλειάς μου έως τώρα. Ενώ πέρασα από τις γραφικές τέχνες στη φωτογραφία, η ζωγραφική ήταν πάντοτε εκεί. Δεν σταμάτησα ποτέ να ζωγραφίζω. Είναι λοιπόν μία διαρκής διαδικασία. Όσον αφορά αυτό που λέμε «έμπνευση», προηγείται η βούληση, η διαδικασία της ανακάλυψης. Τα βιώματα, τα συναισθήματα, όλα όσα είναι μέσα στα έργα μου, είναι κατά κάποιο τρόπο κτήμα μου. Σιγά σιγά μεταφράζονται σε εικόνες. Αυτές τις εικόνες προσπαθώ να ανακαλύψω και στη συνέχεια να δημιουργήσω.
Τι σας ώθησε να περάσετε από τη φωτογραφία στη ζωγραφική; Με ποιο τρόπο συνδέονται; Τίποτα συγκεκριμένο. Ήταν πάντα δύο παράλληλες δραστηριότητες. Η μία προέκταση της άλλης. Η διαδικασία είναι κοινή. Με τη φωτογραφία έχω στο νου μου ακριβώς την εικόνα που θέλω να βγάλω πριν φωτογραφίσω. Ακριβώς το ίδιο συμβαίνει και με τη ζωγραφική. Απλά η ζωγραφική ήταν η σκιά μου για πολλά χρόνια. Ήταν το μέσο με το οποίο ένιωθα ελεύθερος. Η ενασχόληση με τη φωτογραφία μόδας δεν αφήνει απόλυτη ελευθερία. Δεν μπορεί να υπάρχει αυτή η ελευθερία όταν υπάρχει πελάτης.
Πώς είδατε την ανταπόκριση του κοινού στην έκθεσή; Η επικοινωνία μαζί του, επανατροφοδοτεί την πορεία της μετέπειτα δουλειάς σας; Η επικοινωνία με το κοινό αλλά και η δημοσιοποίηση μιας δουλειάς που μέχρι την ημέρα των εγκαινίων έχουν δει πολύ λίγοι, είναι μια πολύ δυνατή εμπειρία. Η ανταπόκριση του κόσμου μπορώ να πω με σιγουριά ότι μου έδωσε μεγαλύτερη δύναμη να κατευθύνω την καινούργια μου δουλειά ακριβώς εκεί που πάντα ήξερα πως πρέπει να πάει και ίσως δεν είχα το κουράγιο ή την απόλυτη αυτοπεποίθηση. Ήταν κάτι σαν επιβεβαίωση ενός ενστίκτου. Μία έκθεση είναι επίσης και μία αφορμή για διάλογο σε σχέση με τη δουλειά που όταν δημιουργείται, είναι πολύ προσωπική και εσωτερική υπόθεση. Όλοι έχουμε γύρω μας μία ομάδα ανθρώπων που κατά κάποιο τρόπο τους απευθύνουμε τη δουλειά μας, ακόμα και αν δεν το γνωρίζουν. Η γνώμη τους μας οδηγεί, μας επηρεάζει. Είναι συνήθως άνθρωποι που δεν μας χαϊδεύουν τα αυτιά. Εκείνοι που μας ενθαρρύνουν αλλά ταυτόχρονα μας προστατεύουν. Και οι φευγαλέες κουβέντες των ξένων όμως, έχουν μια δυναμική αναπάντεχη.
Με ποια κριτήρια επίλεξατε το συγκεκριμένο χώρο; Η δημιουργική διαδικασία της ζωγραφικής είναι μία αρκετά μοναχική υπόθεση. Με τη φωτογραφία ήμουν πάντα περιτριγυρισμένος από πολλούς ανθρώπους. Όταν η φωτογράφηση πήγαινε καλά και είχαμε τις λήψεις που θέλαμε, όλοι χειροκροτούσαν αυθόρμητα. Αυτό δεν συμβαίνει όταν ολοκληρώνω έναν πίνακα. Ένιωθα την ανάγκη να μοιραστώ τη ζωγραφική μου αλλά δεν είχα κάνει καμία οργανωμένη προσπάθεια γι’ αυτό. Η έκθεση και η συνεργασία αυτή, ήταν αποτέλεσμα μίας ωραίας συγκυρίας.
Ποιοι είναι οι στόχοι σας για το μέλλον; Ένας μόνο είναι ο στόχος, να συνεχίσω.
Morgan Art Consulting, Χρήστου Λαδά 5-7, Πλατεία Καρύτση. Διάρκεια έκθεσης έως τις 12 Απριλίου 2014. Ώρες λειτουργίας, Τετάρτη–Σάββατο, 12:00–18:00.
