Ο slowthai δεν υπήρξε ποτέ το παιδί που τηρούσε τους κανόνες. Ως έφηβος, ο Βρετανός ράπερ εργαζόταν στην αλυσίδα ρούχων Next, πριν απολυθεί επειδή έδωσε στους φίλους του την έκπτωση που δικαιούταν ως εργαζόμενος. Στα μαθήματά του, δεν ήταν ποτέ συνεπής. Προτιμούσε να το σκάει από το σχολείο και να πηγαίνει να γράφει μουσική. Τα ναρκωτικά είχαν κεντρική θέση στη ζωή του, μέχρι που ο εθισμός του στα Xanax τον έκανε να «χάσει το μυαλό του», όπως είχε δηλώσει σε συνέντευξή του στο Evening Standard το 2019. Τότε, αποφάσισε να πάρει τη ζωή στα χέρια του και να αφιερωθεί στη μουσική, η οποία, μαζί με τον μακρύ δρόμο της απεξάρτησης, τον έκανε να αναγεννηθεί από τις στάχτες του και να αναδειχθεί στα 27 του σε έναν από τους πιο δημοφιλείς και πρωτοποριακούς καλλιτέχνες της Μ. Βρετανίας.
Το νέο – και τρίτο σε σειρά – άλμπουμ του UGLY, χτίστηκε στα θεμέλια αυτής της απεγνωσμένης προσπάθειας για ζωή. Είναι ένας δίσκος στον οποίο οι σκληρές αλήθειες και οι εξομολογήσεις κυριαρχούν, με την αυτοκαταστροφή και την επιτυχία να απέχουν μόλις μια ανάσα η μία από την άλλη. Μπορεί η δεύτερη κυκλοφορία του, ‘Tyron’, που τον ανέδειξε στη ραπ σκηνή, να διασπάστηκε σε διαφορετικές κατευθύνσεις, όμως το UGLY είναι πολύ πιο άμεσο, καταγγελτικό και πιστό στις κεντρικές θεματικές του. Υιοθετώντας την ατμόσφαιρα της συνεργασίας του με τους Gorillaz (και τους Slaves) στο track “Momentary Bliss”, σε αυτό τον δίσκο ο καλλιτέχνης αποφεύγει σε μεγάλο βαθμό τα ηλεκτρονικά beats για χάρη μιας punk-rap επίθεσης. Το rap του είναι εξοργισμένο και απίστευτα ελκυστικό.
https://www.youtube.com/watch?v=12FnQMUA7HY
Το opening track “Yum” είναι μια δυναμική έκρηξη καταπιεσμένων ενορμήσεων, οι οποίες έρχονται στην επιφάνεια μέσω μιας κρίσης πανικού. Καθώς το κομμάτι κορυφώνεται, οι στίχοι του παραμένουν ειλικρινείς και σκιαγραφούν το σκοτάδι που κατακλύζει την ψυχή του slowthai. Το single “Selfish”, το βίντεο του οποίου παρουσιάζει τον ράπερ εγκλωβισμένο σε ένα γυάλινο δωμάτιο, κινείται σε punk ρυθμούς φτάνοντας στα όρια της παράνοιας, με τα φωνητικά του να αφήνουν την αίσθηση του πνιγμού. Ένα ακόμη τραγούδι του δίσκου που ξεχωρίζει, είναι το “Sooner”, ενώ το καυστικό “Feel Good” μεταμορφώνει τον τίτλο και τον χαρούμενο ρυθμό του σε μια δυσοίωνη και μακάβρια εξομολόγηση: “Tears of a clown every time I cry / Wasn’t happy livin’ life like someone died / It really brings you down, shit ain’t nothing nice / Sittin’ in the dark, tryna find a light”.
https://www.youtube.com/watch?v=E2WmJ3EjrS8
Μέσα στο διαβρωτικό όμως μαύρο, υπάρχει μια σπάνια έγχυση φωτός, η οποία εκδηλώνεται στο track “Happy”. Με καλεσμένους που κυμαίνονται από την ράπερ Shygirl μέχρι τους εξαιρετικούς Fontaines D.C., το UGLY είναι απλό, προσιτό και βαθιά ενδοσκοπικό. Το κομμάτι “Falling” έρχεται να ρίξει τους ρυθμούς, και λίγο πριν το φινάλε, το track “Tourniquet” προσφέρει μια ολοκληρωμένη ενδοσκόπηση, η οποία κορυφώνεται στην συναρπαστική ερμηνεία του καλλιτέχνη στο ομότιτλο κομμάτι “UGLY”.
Desire, I Want to Turn Into You – Caroline Polachek
Δεν είναι όμως μόνο ο slowthai που κατακτά τις καρδιές μας αυτές τις μέρες. Η ζωή θέλει και λίγη pop – ειδικά στις δύσκολες στιγμές της – την οποία προσφέρει στην άρτια μορφή της η τέταρτη δισκογραφική δουλειά της Caroline Polachek, Desire I Want to Turn Into You.
Με αρκετά μουσικά sites να έχουν χαρακτηρίσει τον δίσκο ως “masterpiece” και να του έχουν χαρίσει τη μέγιστη βαθμολογία, δηλαδή το 100%, η τραγουδοποιός της alt-pop έχει κάθε λόγο να αισθάνεται περήφανη για τα επιτεύγματά της. Παρά τις συγκρίσεις στις οποίες έχει υποβληθεί το τελευταίο διάστημα, με αρκετούς ακροατές να την παρομοιάζουν με την «Κέιτ Μπους αυτής της γενιάς», η ίδια τους υπενθύμισε τον περασμένο μήνα ότι είναι απλώς «η Caroline Polachek αυτής της γενιάς».
https://www.youtube.com/watch?v=hxgcz_6GKX0
Κάθε κομμάτι από τα 12 του άλμπουμ, εκπέμπει αισθησιασμό, καθώς μας καλωσορίζει στον εσωτερικό της κόσμο και στις απόκρυφες σκέψεις της. Ο δίσκος ξεχωρίζει για τα κρυστάλλινα φωνητικά, την πρωτοποριακή παραγωγή και τους έντονα σουρεαλιστικούς στίχους, οι οποίοι φωνάζουν πως η Caroline είναι ένας άνθρωπος γεμάτος επιθυμίες και πάθη. Στην παραγωγή του δίσκου βρίσκεται ο συνεργάτης της, Pang Danny L Harle, ο οποίος πλέον έχει απομακρυνθεί από την υπερβολική ποπ λάμψη που χαρακτήριζε τα τραγούδια του Pang “Hit Me Where It Hurts” και “Ocean of Tears”, για να κατευθυνθεί σε ένα πιο ζεστό, πιο φυσιολατρικό και περισσότερο οργανικό μουσικό αποτέλεσμα.
Cracker Island – Gorillaz
Ένας ακόμη δίσκος που ξεχωρίσαμε από τις πρόσφατες κυκλοφορίες, είναι το ‘Cracker Island’ των Βρετανών Gorillaz. Το θρυλικό γκρουπ εξακολουθεί να είναι δραστήριο και παραγωγικό μετά από περισσότερες από δύο δεκαετίες στη μουσική βιομηχανία, και το όγδοο άλμπουμ τους, τούς βρίσκει να δυναμώνουν και να κατευθύνονται σε νέα ηχητικά μονοπάτια. Καθώς βαδίζουν σε αυτά, εξερευνούν τους κινδύνους που αναδύονται, όταν ο διαδικτυακός κόσμος επισκιάζει τον φυσικό. Ο τρόπος με τον οποίο οι Gorillaz περιπλανούνται σε αυτές τις ιδέες μέσα από τα 10 νέα κομμάτια τους, συνθέτει μια μεταφυσική, sci-fi εμπειρία, την οποία αγαπήσαμε από την αρχή της πορείας τους.
https://www.youtube.com/watch?v=S03T47hapAc
Το animated supergroup δεν είναι όμως μόνο του σε αυτό το ταξίδι. Στο Cracker Island συμμετέχουν εκλεκτοί guests, όπως ο Bad Bunny, ο Beck, οι Pharcyde’s Bootie Brown, η Stevie Nicks, ο Adeleye Omotayo των The Humanz Choir, οι Tame Impala και οι Thundercat. Οι Gorillaz αποδεικνύουν μέσα από την τελευταία τους κυκλοφορία, πως εξακολουθούν να είναι σε θέση να παράγουν ένα φρέσκο, πλούσιο άλμπουμ που καλύπτει ποικίλα είδη και διαθέσεις με τις διαφορετικές υφές του και τα ηχητικά του φάσματα, καταφέρνοντας να καλλιεργήσουν ένα δικό τους μουσικό σύμπαν και να μας κάνουν κομμάτι του.
Food for Worms – Shame
Last but not least. Το post-punk σχήμα των Shame, που μας ενθουσίασε από την πρώτη στιγμή που έκανε την εμφάνισή του στη βρετανική σκηνή με το ντεμπούτο ‘Songs of Praise’, μας συστήνει το νέο άλμπουμ του – και τρίτο σε σειρά – Food for Worms. Πλέον, οι κιθάρες γίνονται λιγότερο επιθετικές και οι μελωδίες κερδίζουν έδαφος ανάμεσα στα 10 κομμάτια του δίσκου, χωρίς ωστόσο να λείπουν τα έντονα φωνητικά ξεσπάσματα και οι κορυφώσεις. Όπως έχουν δηλώσει και οι ίδιοι οι Shame, τα κομμάτια προορίζονται για την live εμπειρία, την οποία ανυπομονούν να μοιραστούν με το κοινό τους στην τρέχουσα περιοδεία τους στη Μ. Βρετανία και την Ιρλανδία.
https://www.youtube.com/watch?v=ULLsuL0y-Fk
Το συγκρότημα χαρακτήρισε το Food For Worms ως μια γιορτή για τη ζωή και αντικατοπτρίζει με λεπτομέρεια την περίεργη, πολυεπίπεδη, ρευστή, μερικές φορές συναρπαστική ανθρώπινη εμπειρία. Σε μια βιομηχανία όπου οι άφθονοι καλλιτέχνες διψούν για streams ή για ένα trend στο TikTok, η πιο πρόσφατη προσφορά των Λονδρέζων Shame, είναι ένα αναζωογονητικό καταφύγιο για όσους διψούν για τη μουσική που ξεσηκώνει ζωντανά στα venues, και τους επιτρέπει να γίνουν μάρτυρες της εξέλιξης του ήχου μιας από τις πιο ενδιαφέρουσες μπάντες της εποχής μας.
