Στα γρήγορα: Δωδέκατος δίσκος για το τρίο σε παραγωγή του B.J. Burton στην Sub Pop.
Την ακούσαμε: Ένα ηχοτοπίο που δομείται εξίσου από το φυσικό και το τεχνητό. Η γήινη μελαγχολία των φυσικών οργάνων και των φωνών καταλαμβάνεται θραυσματικά από το ηλεκτρονικό στοιχείο, που είναι εδώ πιο έντονο από ποτέ, κι ενδεχομένως με λίγο περισσότερο auto tune από ό,τι χρειαζόταν στα φωνητικά. Όμως κι αυτό μοιάζει να τοποθετεί τη φωνή, κι άρα τον ανθρώπινο παράγοντα, ως ένα ακόμη στυλιζαρισμένο στοιχείο στο σύνολο ενός δίσκου που προτάσσει την χειρουργικά ακριβή αισθητική του. Είναι ο ήχος του ambient εφιάλτη του σύγχρονου ανθρώπου: ευαισθησίες, πόνος και απόγνωση που δεν έχουν άλλον τρόπο να εκφραστούν παρά μέσα από τεχνητά μέσα.
Τρέξε μακριά: Δηλαδή, πώς είσαι πάντα χαρούμενος;
Τ’ είπες τώρα; «Σας φαίνονταν ζοφεροί; Τώρα είναι διπλασιασμένα, σε τριπλή απόσταξη και τετραπλή συμπύκνωση.» –The Guardian
Να τ’ αφήσω; 88/100 –Metacritic
https://www.youtube.com/watch?v=9rNMKnHZAZc
