Πριν από λίγες μέρες η Μαρίνα Τσιγονάκη, aka Ladydust, έπαιξε σε ένα από τα κορυφαία φεστιβάλ ηλεκτρονικής μουσικής της Ευρώπης, το Timeshift στο Βουκουρέστι, στο ίδιο stage με τους Orbital, και μαζί με ονόματα όπως οι Leftfield, οι Death In Vegas, οι Faithless, ο David Guetta.
Η Popaganda άδραξε την αφορμή να ρωτήσει τη Μαρίνα για την πρόσφατη εμπειρία της, και τις περιπέτειες της στον Planet Ladydust, όπως ονομάζεται η ραδιοφωνική της εκπομπή.
Παραμένει αυτονόητη η πρώτη ερώτηση: Τι δουλειά έχεις εσύ σε αυτή τη χώρα; Προφανώς και καμιά, από πολλές κιόλας απόψεις, αν και νιώθω πλέον, μετά από τα τόσα χρόνια των περιοδειών μου, βαθιά συνδεδεμένη με τις τόσες δεκάδες μπάντες και καλλιτέχνες, αλλά φυσικά και με τους ραδιοφωνικούς παραγωγούς, dj’s κλπ, της ελληνικής εναλλακτικής (με την ευρύτερη έννοια) σκηνής με τους οποίους είχα και εξακολουθώ να έχω την χαρά να γνωρίζομαι και να συνεργάζομαι σε κάθε γωνιά της.
Μόλις έχεις επιστρέψει από ένα μεγάλο φεστιβάλ όπου έπαιξες με σπουδαία ονόματα. Μετάφερέ μας την εμπειρία σου – λίγοι έχουν βιώσει κάτι τέτοιο από μέσα για να μας το αφηγηθούν. To Τimeshift, στο οποίο είχα την τιμή να εμφανιστώ ανάμεσα σε ονόματα όπως οι David Guetta, Markus Shultz, Bloc Party, Leftfield, Mogwai, Faithless, White Lies, Death in Vegas και μάλιστα να μοιραστώ στις 21 Ιουλίου τα ίδια decks με τους Οrbital στο Kristal Stage του, ήταν όντως ανεπανάληπτη εμπειρία. Το δε φεστιβάλ, σε υψηλά διεθνή πρότυπα. Τι να πρωτοπώ. Ας αναφέρω απλά πως από τις πιο υπέροχες στιγμές της ζωής μου ήταν όταν, συναντώντας στο gate του αεροδρομίου τον Paul από τους Orbital, του συστήθηκα, και όταν του είπα πως παίζουμε μαζί, απάντησε: “Ladydust’! Oh yes, I know!” Μετά από εκείνη τη στιγμή, απλά πετούσα κυριολεκτικά από άποψη ψυχολογίας όλες τις υπόλοιπες μέρες, κι όλα πήγαν κατ’ ευχήν.
Συνηθίζεται για κάποιους σε αυτή τη μαγική χώρα η αναγνώριση να έρχεται από το εξωτερικό. Αντιθέτως, τα πρόσωπα που εδώ απολαμβάνουν δημοσιότητας και προσοχής είναι μιας άλλης κατηγορίας… Πώς το έχεις βιώσει εσύ αυτό; Τα γούστα ενός ανθρώπου είναι σε μεγάλο βαθμό η γονιδιακή πληροφορία και οι καταβολές του. Τα χρόνια της Τουρκοκρατίας ήταν προφανώς τελεσίδικα καταστροφικά στο συντριπτικά μεγάλο ποσοστό του εδώ πληθυσμού, εξ´ ου και το αντίστοιχο ύφος των και καλά «δημοσίων προσώπων» με τα οποία δύναται τελικώς να σχετιστεί και να θαυμάσει ο μέσος όρος.
«Αν είχα δημιουργήσει μια περσόνα θα μπορούσα να διατρέχω όντως τον κίνδυνο του να υπάρξει σύγχυση των ορίων. Όταν όμως αυτή η περσόνα προέρχεται ενδεχομένως κι αυτή, όπως και οι μουσικές, από μια παράλληλη διάσταση της ίδιας της ζωής σου, δεν υπάρχει τέτοιος κίνδυνος». (φωτ. Ανδρέας Σιμόπουλος)
Στα σετ σου, αλλά και στις εκπομπές σου στο ραδιόφωνο, έχουν ακουστεί κομμάτια άγνωστα, από είδη που λίγοι γνωρίζουν. ΟΚ, όλα υπάρχουν στο διαδίκτυο,αλλά το θέμα είναι οι επιλογές. Πώς διαλέγεις λοιπόν; Καταρχάς δεν υπάρχουν όλα στο διαδίκτυο. Κατά δεύτερον, όταν στο μεγαλύτερο κομμάτι της ζωής σου έχεις μπει σε μια διαδικασία όπου οι στίχοι και η μουσική είναι ένα πράγμα με τα βιώματά σου, τότε κάπως έτσι γίνεται και η επιλογή: βιωματικά. Δύσκολο να το εξηγήσω παραπάνω. Να θυμίσω απλά πως η Ladydust είναι πρωτίστως ένα βιβλίο, το οποίο μάλιστα είναι στηριγμένο σε αληθινές ιστορίες.
Μιλώντας λοιπόν για τη Ladydust. Ομολογώ πως λατρεύω το όνομα: από τη μια έχει τη λάμψη της καταγωγής του από τον Bowie, κι από την άλλη μία συνείδηση της φθοράς σχεδόν σαιξπηρική. Πώς το επέλεξες; Δεν το επέλεξα. Έχει να κάνει με τη σαιξπηρική συνείδηση της φθοράς που σωστά διέβλεψες, και θεωρώ πως με επέλεξε αυτό. Αυτό συνέβη το 2003, μετά από την τελευταία περιοδεία του ίδιου του Bowie, όπου είχα την ατυχία να παρίσταται ως opening act ο πρώην μου, και την τύχη να χωρίσω μαζί του κατά τη διάρκειά της. Μαζί μου ήταν η κολλητή μου φίλη Ελίνα και ο Νιγηριανός τότε φίλος της ονόματι Ziggy, με τον οποίο είχε κι εκείνη την τύχη να χωρίσει συγχρόνως με μένα, κατά τη διάρκεια της ίδιας περιοδείας, στον ίδιο μάλιστα σταθμό, αυτόν του Λονδίνου.
Και πώς κατέληξες σε αυτό; H Ladydust στην αρχή που γύρισα στην Ελλάδα ήταν Ladystardust σ’ ένα προφίλ myspace που δημιουργήθηκε σ’ ένα internet καφέ για τυχαίους λόγους, κατόπιν προτροπής ενός φίλου που ήθελε να με βάλει στους top friends του -εγώ τότε δεν είχα καν υπολογιστή και δεν διαχειριζόμουν φυσικά ούτε το τι συνέβαινε σ’ αυτό το προφίλ. Απλά στο ‘about me’ section είχα γράψει, θυμάμαι, πολλές μπάντες που ήταν μάλλον άγνωστες για τότε, και είχα βάλει 5-6 φωτογραφίες μου. Είχα δηλώσει δε το email του αδελφού μου – εγώ δεν είχα καν ηλεκτρονική διεύθυνση. Το μονό που είχα εκείνη την περίοδο ήταν η νωπή ανάμνηση από το ‘reality tour’ και φυσικά ό,τι είχα ζήσει εκεί , στην προσωπική μου μάλιστα ζωή. Έβαλα λοιπόν url το ‘Ladystardust23’ ως tribute σε αυτά που είχαμε ζήσει εγώ και η Ελίνα, κι έμενε απλά η λέξη dust για να συμπληρωθεί ο τίτλος. Όποτε έβαλα ως user name το ‘Ladydust’.
Μετά από κάποιους μήνες ο αδελφός μου μού είπε πως είχαν μαζευτεί κάτι χιλιάδες μηνύματα στο inbox και ως comments. Ο λόγος ήταν κυρίως ότι οι μπάντες που είχα γράψει, ήταν ως επί το πλείστον άγνωστες, και προφανώς όταν χτυπούσαν απ’ όλο τον κόσμο το όνομά τους στο Google, έβγαινε πρώτο το προφίλ της Ladydust.
«Όλα τα πράγματα νομίζω πως ό,τι καλό σου δίνουν, το ίδιο και σου αφαιρούν.» (φωτ. Ανδρέας Σιμόπουλος )
Πού σε οδήγησε αυτό; Η ιντερνετική δημοτικότητα που δημιουργήθηκε ήταν κάτι που εγώ μετά διαχειρίστηκα. και τα υπόλοιπα ανήκουν στην ιστορία. Όμως είμαι ευγνώμων, γιατί αυτό μου έδωσε την αυτοδυναμία του να διαπραγματεύομαι καλυτέρα το όνομά μου ως brand name πλέον, και να είμαι ανεξάρτητη κάνοντας περιοδείες, και όχι ούσα resident σε ένα μαγαζί. Τώρα αν αυτή η δημοτικότητα, ήταν αποτέλεσμα της ιστορίας που μόλις σας περιέγραψα, ή του ίδιου του κεραυνού του Ziggy, αυτό θα το αποφασίσετε μόνοι σας όταν θα διαβάσετε το βιβλίο.
Το να έχει κανείς μια περσόνα, άβαταρ, όπως και να το πούμε, εμπεριέχει ένα κίνδυνο: αυτόν της σύγχυσης των ορίων. Πόσο διακριτές είναι για σένα η Μαρίνα και η Ladydust; Αν «είχα δημιουργήσει μια περσόνα» θα μπορούσα να διατρέχω όντως τον κίνδυνο του να υπάρξει σύγχυση των ορίων. Όταν όμως αυτή η περσόνα προέρχεται ενδεχομένως κι αυτή, όπως και οι μουσικές, από μια παράλληλη διάσταση της ίδιας της ζωής σου, δεν υπάρχει τέτοιος κίνδυνος. Απλά οι γνώσεις μας στην κβαντική φυσική, και μάλιστα σε εκλαϊκευμένο στάδιο, είναι περιορισμένες για να μιλήσουμε καλυτέρα και πιο εμπεριστατωμένα γι’ αυτά τα πράγματα, με αποτέλεσμα να μας γίνονται τέτοιες ερωτήσεις σε συνεντεύξεις.
Εκτός από εξαιρετική dj με διεθνή αναγνώριση, συμβαίνει να είσαι επίσης μια αληθινά όμορφη γυναίκα. Αυτό στη χώρα που ζούμε σου έχει ανοίξει ή κλείσει δρόμους; Σου έχει δημιουργήσει ή λύσει προβλήματα; Νιώθεις πως βοήθησε στην αναγνώρισή σου ή την παρεμπόδισε; Όλα τα πράγματα νομίζω πως ό,τι καλό σου δίνουν, το ίδιο και σου αφαιρούν. Όμως αν έχεις ισορροπία μέσα σου, τότε τουλάχιστον κρατάς κατά τη διάρκεια της πορείας σου μαζί σου αυτούς που πρέπει, κι όχι όσους είναι προκατειλημμένοι θετικά ή αρνητικά για τέτοιου είδους λόγους. Απλά σε εντελώς φαλλοκρατικές και οπισθοδρομικές κοινωνίες σαν την ελληνική, αυτή η πορεία καταλήγει να είναι δεκαπλάσια σε χρονική διάρκεια απ’ ότι σε άλλες κοινωνίες, πιο εξελιγμένες, μέχρι να φτάσεις να κρατήσεις ακόμη κι αυτούς που πρέπει. Πάντως, σ’ ευχαριστώ πολύ για το κομπλιμέντο.
