Demolition / Ξανά από την Αρχή (2,5/5)
Δραματική κομεντί σε σκηνοθεσία του Jean-Marc Vallee και σενάριο του Bryan Snipe, με τους Jake Gyllenhaal, Naomi Watts και Chris Cooper, παραγωγή του 2015 σε διανομή της Feelgood Entertainment.
Ανίκανος να διαχειριστεί τη θλίψη του (ή την έλλειψή της) για τον θάνατο της γυναίκας του, μανιακός γιάπης ξεκινά σχέση δι’ αλληλογραφίας με το τμήμα παραπόνων εταιρείας αυτόματων πωλητών, κι αργότερα σχέση χωρίς αλληλογραφία με την υπάλληλο που τον έχει αναλάβει, πριν ανακαλύψει την ψυχοθεραπευτική αξία των κατεδαφίσεων.
Ο καθένας διαχειρίζεται τη θλίψη του με τον δικό του τρόπο ως γνωστόν, τι γίνεται όμως με κάποιον που έχει μάθει τόσο να κρύβει τα συναισθήματά του, ώστε να έχει πείσει τον εαυτό του ότι δεν τα έχει καν; Αυτό αναρωτιέται κι ο Jean-Marc Vallee στην τελευταία του ταινία, που θα τη λέγαμε και νέα του, αν δεν της είχε πάρει ένα χρόνο ολόκληρο (!) ώσπου να φτάσει στις δικές μας αίθουσες: έχοντας κάνει πρεμιέρα στο φεστιβάλ του Τορόντο πέρυσι, το Demolition φτάνει στην Ελλάδα με αρκετή καθυστέρηση ώστε οι αφίσες του να ‘χουνε ήδη κιτρινίσει, αυτό όμως πέρα από πιθανές εισπράξεις, δε στερεί τίποτε άλλο από την ίδια την ταινία. Μάλλον η πιο αλλόκοτη μιας σύντομης καριέρας (που έχει προλάβει ωστόσο να φτάσει δύο φορές σε διάφορες οσκαρικές πεντάδες με τα Dallas Buyer’s Club και Wild), ετούτη η δουλειά του Καναδού σκηνοθέτη, που παρακολουθεί έναν τρελαμένο γιάπη να διαλύει τη ζωή του κυριολεκτικά, ανακαλύπτοντας την ψυχοθεραπευτική αξία των κατεδαφίσεων, μοιάζει σαν κάτι που θα μπορούσε να ‘χει βγει απ’ τη γραφομηχανή του Charlie Kauffman, έτσι που εξαρτάται ολοκληρωτικά απ’ το κουλό και το αλλόκοσμο των χαρακτήρων του.
Πιο πιθανό είναι βέβαια να βγήκε από τον κάδο ανακύκλωσής του, με τη μισοψημένη, εκβιαστική, και κατά τόπους μουδιασμένη συναισθηματικούρα της δραματουργίας του, να ισοπεδώνει (σε σημείο ανεπανόρθωτο αρκετές φορές) αυτήν την λεπτή, ευαίσθητη ποιότητα που βρίσκει να αναδείξει ο Vallee, απ’ την ιστορία ενός συναισθηματικά ανήλικου 40άρη, που ανίκανος να συμφιλιωθεί με το παρόν του, προσπαθεί να σβήσει το παρελθόν καταστρέφοντας το μέλλον που του έφερε. Ακόμη και με τις ανεπάρκειες του σεναρίου που υπογράφει ο Bryan Snipe πάντως, ο Vallee επιδεικνύει για άλλη μια φορά την κορυφαία του ικανότητα στο κοουτσάρισμα των ερμηνευτών του: Εκτός του ότι γκρουμάρισε τον Matthew McConaughey για να κορυφώσει την αναγέννηση της καριέρας του με το Όσκαρ του Dallas Buyer’s Club, πρόκειται άλλωστε και για τον ίδιο σκηνοθέτη που κατάφερε να κάνει την Reese Witherspoon ολότελα αξιαγάπητη στο Wild. Εδώ λοιπόν, παίρνοντας στα χέρια του την εύπλαστη φιγούρα του ηθοποιού που έγινε φαινόμενο φορώντας μουσούδα μανιοκαταθλιπτικού στο Donnie Darko πριν μιάμιση δεκαετία, ο Vallee ξαναρίχνει τον Jake Gyllenhaal σε mode μουτρωμένης ψυχικής ανισορροπίας, και του αποσπά ένα ρεσιτάλ ερμηνευτικής ευσυνειδησίας, που κόντρα σε όλα τα αιθεροβατήματα του σεναρίου, προσφέρει στην ταινία μια άγκυρα συναισθηματικής ειλικρίνειας τόσο στιβαρή, ώστε σχεδόν παραβλέπεις όλα τα υπερλυρικά νιαουρίσματα της δραματουργίας. Σχεδόν όμως.
Free State of Jones / Ο Επαναστάτης (2/5)
Ιστορικό δράμα σε σκηνοθεσία του Gary Ross και σενάριο του ιδίου (από ιστορία του Leonard Hartman), με τους Matthew McConaughey, Mahersala Ali, Keri Russell κ.ά., παραγωγή του 2016 και σε διανομή της Spentzos Film
Λιποτάκτης του Αμερικανικού Εμφυλίου στήνει έναν δικό του, μίνι εμφύλιο σε κομητεία του Μισισιπή, όταν ταμπουρώνεται σε ξέφωτο βάλτου όπου καλοδέχεται όλους τους καταφρονεμένους του συντηρητικού Νότου, και τους οργανώνει σε μια ιδιότυπη συμμορία αλά Ρομπέν των Δασών, που καταφέρνει να ανατρέψει τα στρατεύματα της περιοχής.
Βασισμένο στην αληθινή ιστορία του Newton Knight, ενός Πάντσο Βίλα του Μισισιπή, ετούτο το ιστορικό δράμα για τον Αμερικανικό Εμφύλιο προσφέρει μια θελκτικότατη ματιά στην επίμονη φύση της μόνιμα μειοψηφούσας φιλελεύθερης ταυτότητας των Αμερικανών, και στην πορεία της καταστροφής όλων των ελπίδων για ανθρωπιστική αναδιάρθρωση μιας στρεβλωμένης στο μεδούλι κοινωνίας. Η ιστορία του για έναν ιδιότυπο Ρομπέν των Δασών, που συνθέτει στα απόνερα ενός βάλτου της κομητείας Jones μια αγνωστική απέναντι σε φύλα, φυλές και χρώματα κοινωνία, προσπαθεί να υπογραμμίσει πως, για να εφαρμοστεί στην πράξη το ανεκτικό ανθρωποκεντρικό κοινωνικό μοντέλο που προσπαθούν εδώ και κάτι αιώνες να αναπτύξουν οι προοδευτικές δυνάμεις της Αμερικής, το μόνο που χρειάζεται είναι η απόφαση κι η αυτοδιάθεση ενός ώριμου κι ενήλικου κοινωνικού συνόλου. Δυστυχώς για την ταινία, όλες της οι αρετές αιχμηρής πολιτικής άποψης κι (απ)αισιόδοξης κοινωνικής ανάλυσης, συνθλίβονται πολύ σύντομα κάτω απ’ το φλύαρο, στριφνό και βαρυφορτωμένο της σενάριο. Την ισοπέδωση δεν την γλιτώνει ούτε κι ο Matthew McConaughey, παρ’ ότι κουβαλώντας την ταινία στις πλάτες του με πυγμή κι επίγνωση, δίνει στην πλοκή ορμή και δύναμη να προχωρήσει πολύ πιο ομαλά απ’ όσο θα την άφηνε από μόνη της η κατακερματισμένη αφήγηση. Δεν είναι εύκολο να στριμώξεις σε 2μιση ώρες σινεμά κάτι αιώνες ιστορίας της Αμερικής ως έθνους και ως κοινωνίας, και μπορεί κανείς να υποθέσει πως, στις μέρες μας, γι’ αυτό υπάρχει κι η τιβί, με τις φιλόδοξες σειρές της, αλλά φευ…
10 Years / Το Reunion (2/5)
Ρομαντική κομεντί σε σκηνοθεσία και σενάριο του Jamie Linden, με τους Channing Tatum, Chris Pratt, Oscar Isaac, Rosario Dawson κ.ά., σε παραγωγή του 2011 και διανομή της Filmboy
Δέκα χρόνια μετά την αποφοίτησή τους, παρέα παλιών συμμαθητών πηγαίνει στο reunion του λυκείου της, για να νεκροζωντανέψει ξεχασμένες αναμνήσεις, ανεκπλήρωτους πόθους κι αδικοχαμένους έρωτες, ραντίζοντάς τα με σφηνάκια και μπιρόνια.
Δύσκολο να καταλάβει κανείς γιατί αυτή η ταινία βγαίνει στις ελληνικές αίθουσες μισή δεκαετία μετά την παραγωγή της, αν κάποιος πάντως ξεχαστεί και περάσει στην αίθουσα, μια χαρά θα τα περάσει για αυτό που θα αγοράσει: ασυνήθιστα νηφάλιο και απροσδόκητα τσουχτερό στη νοσταλγία του, το ρομαντικό δράμα του σεναριογράφου της πρόσφατης αφελούς μετριότητας που ήταν το Money Monster (της Jodie Foster με τον George Clooney), έχει για ατού αυτήν την εθιστική ποιότητα του χαλαρού, τηλεοπτικού θεάματος ενός σαββατιάτικου απογεύματος, αλλά τίποτα περισσότερο που θα δικαιολογεί το ταξίδι ως το κοντινότερο μούλτιπλεξ.
Ich und Kaminski / Εγώ και ο Καμίνσκι (1/5)
Κομεντί καταστάσεων σε σκηνοθεσία του Wolfgang Becker και σενάριο του ιδίου και του Thomas Wendrich (απ’ το βιβλίο του Daniel Kehlmann), με τους Daniel Bruhl, Jesper Christensen και Amira Casar, παραγωγή του 2015 σε διανομή της Seven Films
Αυτάρεσκος δημοσιογράφος με ψευδαισθήσεις μεγαλείου, αποφασίζει να γράψει βιογραφία του Manuel Kaminski –γνωστός και ως ο Τυφλός Ζωγράφος-, πεπεισμένος πως ο μεγάλος καλλιτέχνης θα τα τινάξει σύντομα και θα τον κάνει πλούσιο. Σαχλοκωμωδία καταστάσεων με τάσεις προς τον σεφερλισμό, αδικεί και το ταλέντο του αντιπαθέστατου στο ρόλο Daniel Bruhl, και την παρακαταθήκη του σκηνοθέτη του Αντίο Λένιν.
Επίσης στις αίθουσες:
Bridget Jones’ Baby / Το Μωρό της Μπρίτζετ Τζόουνς
Ρομαντική κομεντί σε σκηνοθεσία Sharon Maguire και σενάριο των Helen Fielding, Dan Mazer και Emma Thompson, με τους Renee Zelwegger, Colin Firth και Patrick Dempsey, παραγωγή του 2016 σε διανομή της UIP
Η Bridget Jones μπαίνει στα 40 της, εναλλάσσει τον Αμερικάνο με τον Βρετανό, και στο τέλος αναρωτιέται τίνος να ‘ναι το παιδί.
Queen of Earth / Βασίλισσα της Γης
Ψυχολογικό θρίλερ σε σκηνοθεσία και σενάριο Alex Ross Perry, με τους Elizabeth Moss, Katherine Waterston και Patrick Fugit, παραγωγή του 2015 σε διανομή της Neo Films
Δυο νεαρές γυναίκες που μεγάλωσαν μαζί, αποφασίζουν να περάσουν μια βδομάδα μόνες σε απομονωμένο σπίτι δίπλα στη λίμνη όπως την προηγούμενη χρονιά, όμως ένας θάνατος μαζί με έναν χωρισμό, που είναι σα μικρός θάνατος κι αυτός, έχουν επηρεάσει όχι μόνο την συναισθηματική, αλλά πιθανότατα και την ψυχολογική ισορροπία της μιας απ’ τις δυο αποξενωμένες πλέον φιλενάδες.
Nine Lives / Εννιά Ζωές
Οικογενειακή κομεντί σε σκηνοθεσία Barry Sonnenfeld και σενάριο των Gwyn Lurie, Matt R. Allen, Caleb Wilson, Dan Antoniazzi και Ben Shiffrin, με τους Kevin Spacey, Jennifer Garner, Christopher Walken κ.ά., παραγωγή του 2016 σε διανομή της Odeon
Ο Christopher Walken είναι προφανώς ο πιο επικίνδυνος μαγαζάτορας που μπορεί να πετύχει κανείς εκεί έξω, και μετά από εκείνο το μαγικό τηλεκοντρόλ που είχε πουλήσει στον Adam Sandler στο Click, τώρα τσιμπάει τον Kevin Spacey, που από εκεί που ήθελε να αγοράσει μια γάτα στην κόρη του, καταλήγει να γίνεται ο ίδιος η γάτα της κόρης του. Ακολουθεί μεγάλος χαβαλές για όλη την οικογένεια.
