Στην Γερμανία υπάρχουν τρεις τύποι ανθρώπου που συνοψίζουν σχεδόν όλο το λαό της. Οι τύποι αυτοί είναι χαρακτηριστικοί και σκέφτηκα πως δεν τους έχουμε για παράδειγμα στην Ελλάδα. Θα τους ονομάσω Bio, Μέρμηγκας και Hartz- IV. Εντάξει; Υπάρχει λόγος, περιμένετε.
Η Χελένε Φίσερ από την άλλη είναι η νούμερο ένα καλλιτέχνης στη χώρα αυτών των τριών αντρών. Ο νέος της δίσκος Farbenspiel που βγήκε στις αρχές του μήνα, ήρθε αμέσως στην νούμερο 1 θέση και την έκανε την τραγουδίστρια της χιλιετίας. Καμιά δεν πούλησε τόσους πολλούς δίσκους σε μία μόνο εβδομάδα.
Τι είναι αυτό όμως που ενώνει τον Bio, το Μέρμηγκα, τον Hartz- IV και την Χελένε Φίσερ; Για να δούμε πρώτα τι είναι αυτοί οι τρεις τύποι αντρών, να τους βάλουμε όλους να μένουν σε μια πολυκατοικία σε κάποια πόλη της Γερμανίας και να δούμε τι έκαναν την Κυριακή 27 Οκτωβρίου στις 03.00 τα ξημερώματα. Όταν το ρολόι έδειξε δυό φορές την ίδια ώρα.
Ο Bio έχει μπερδεμένα, γλυκούλικα μαλλιά και άφεση αμαρτιών. Γιατί στη χώρα του πολλοί νιώθουν φορτωμένοι απο το παρελθόν των παππούδων τους. Εκείνος όμως βρήκε τον τρόπο να επανορθώσει. Φτωχός ή πλούσιος, ανεξαρτήτως επιπέδου μόρφωσης, έχει ως προτεραιότητα την προστασία της φύσης. Δεν ταξιδεύει με αεροπλάνο για να μην μολύνει τον αέρα. Πάει διακοπές με τροχόσπιτο σε ειδικά μέρη για διακοπές με τροχόσπιτα και χρησιμοποιεί αυστηρά ποδήλατο για τις μετακινήσεις του. Τα ρούχα του και το σπίτι του έχουν αυτή τη μυρωδιά που την ονομάζουν οι Γερμανοί “bio” και συνεννοούνται.
Δηλαδή λιγο πορτοκάλι, λίγο κλεισούρα, λίγο ζαρζαβατικό και παντοφλίλα. Ο Bio πληρώνει κάθε μήνα ένα ποσό σε κάποια φιλοζωική εταιρία, δε ψωνίζει ποτέ από σούπερ μάρκετ που δεν έχει βιολογικά προιόντα και ισχυρίζεται οτι όλα τα τρόφιμα εκεί έξω έχουν προσθήκες αλατιού. Αν σε δει να περάσεις με κόκκινο στο δρόμο θα σου κάνει παρατήρηση σα δάσκαλος αλλά εκτός από αυτές τις περιπτώσεις που φουντώνει και κοκκινίζει, είναι πολύ πράος άνθρωπος.
Η Χελένε Φίσερ είναι η νούμερο ένα καλλιτέχνης στη Γερμανία. Ο νέος της δίσκος Farbenspiel που βγήκε στις αρχές του μήνα, ήρθε αμέσως στην νούμερο 1 θέση και την έκανε την τραγουδίστρια της χιλιετίας. Καμιά δεν πούλησε τόσους πολλούς δίσκους σε μία μόνο εβδομάδα.
Ο Hartz- IV μπορεί να είναι ο καλύτερος ή ο χειρότερος γείτονας. Και είναι πάντα γείτονας. Γιατί είναι παντού. Hartz- IV ονομάζουν οι Γερμανοί αυτούς που παίρνουν αυτό το αξιοζήλευτο για πολλές κοινωνίες επίδομα ανεργίας, ἐς ἀεί. Είναι τα μόνιμα έμβρυα της κοινωνίας, οι δαχτυλοδεικτούμενοι, οι οποίοι ίσως να μην το θέλησαν στην αρχή, αλλά κατέληξαν να είναι τεμπέληδες. Σαν κουτσοί με μόνιμες πατερίτσες.
Περπατάνε όμως. Και ενώ κανονικά θα έπρεπε να πηδούν ανέμελα από δέντρο σε δέντρο, να ανάβουν φωτιές και να χορεύουν γύρω γύρω χαρωπά με τους φίλους τους τραγουδώντας τραγουδάκια, να κόβουν και να τρώνε ζουμερές φράουλες από το χώμα, να πατούν σταφύλια για να κάνουν κρασί και να μην κάνουν ποτέ το παράλογο κατασκεύασμα μας – τη δουλειά – εκείνοι φαίνονται να μην είναι πάντα τόσο ευχαριστημενοι.
Πολλές φορές είναι μουρτζούφληδες. Για παράδειγμα, επειδή είναι πάντα στο σπίτι, σα να έχουν αναπτύξει μια ανώμαλη υποχρέωση να σου κάνουν παρατήρηση για οτιδήποτε. Επειδή κρεμάς ενα κάδρο στον τοίχο ή επειδή πέταξες τα γυάλινα μπουκάλια στον κάδο των αχρήστων την Κυριακή και έκανες φασαρία. Από την άλλη όμως, σου ταΐζουν τη γάτα ευχαρίστως όταν λείπεις, σου φτιάχνουν τη λάμπα αν χαλάσει και γενικώς είναι πάντα εκεί. Χρήσιμη πληροφορία οτι είναι ακόμη σε συζήτηση η εφαρμογή νόμου, κατα τον οποίο οι γυναίκες που λαμβάνουν το επίδομα ανεργίας θα δικαιούνται για ένα χρόνο δωρεάν αντισυλληπτικά. Καταλαβαίνεις;;;;
Ο Μέρμηγκας από την άλλη, είναι αυτός που αν σε βγάλει έξω για ραντεβού, δε σε κερνάει ποτέ. Μότο του “η αργή αλλά σταθερή άνοδος προς τα πάνω”. Η κλίση της ανηφόρας αυτής ωστόσο είναι μικρή. Έχει μόνιμο σύντροφο γιατί έτσι γλιτώνει από τα σκαμπανεβάσματα της καρδιάς και μπορεί να απολαμβάνει τη συχνή και αποτελεσματική συνουσία χωρίς προφυλακτικό. Με τους φίλους του ακόμη και όταν πάνε για καφέ μιλάνε για προσφορές και η λέξη που έχει προφέρει πιο συχνά στη ζωή του είναι “kostet” που σημαίνει κοστίζει (έλα ρε σοβαρά;)
Διακοπές πάει καμιά φορά στα ελληνικά νησιά, όπου τρώει κάθε μέρα σχεδόν ελληνική σαλάτα και παγωτό για επιδόρπιο μέσα στο ξενοδοχείο όμως. Γιατί περιλαμβάνεται στη τιμή. Στην παραλία του ξενοδοχείου αφήνει την πετσέτα του πάνω στην ξαπλώστρα για να την βρεί την επόμενη μέρα και στην βαλίτσα του κουβαλάει απο τη Γερμανία άδεια μπουκάλια νερού για να τα γεμίζει όταν φτάσει. Στην Ελλάδα θα μπορούσε ο Μέρμηγκας να μεταφραστεί σα το “Νοικοκύρη” αλλά δεν είναι ακριβώς το ίδιο. Ο Νοικοκύρης δεν είναι το πρότυπο μοντέλο του σωστού Έλληνα ανθρώπου. Στη Γερμανια είναι. Οι συνέπειες αυτής της αλήθειας είναι αισθητές σήμερα όσο ποτέ άλλοτε.
Λοιπόν το βράδυ του Σαββάτου που μας πέρασε, οι τρεις αυτοί χαρακτήρες μοιράστηκαν μια μαγική στιγμή τηλεπάθειας. Είχαν βγει να διασκεδάσουν. Όλη η Γερμανία βασικά ήταν έξω εκείνο το βράδυ. Γιατι είχε κάτι το πρωτόγνωρο εκείνη η νύχτα. Ήταν μέσα Οκτωβρίου και έκανε μια γλυκιά ζέστη και ένα δροσερό αεράκι που τους είχε τρελάνει όλους.
Ο πρώτος είχε πάει σε ένα πάρτυ σε ένα γκαράζ ενός γείτονα που έπιναν κοκτέιλ από χυμό βατόμουρου, τζίντζερ και μαύρης ζάχαρης. Ο δεύτερος είχε συναντήσει μια παλιά του φίλη από το σχολείο στο πάρκο της γειτονιάς και έπιναν μπύρες κοιτώντας τα άστρα και ξεκουμπώνωντας τα παλιά πουκάμισα τους παιδιάστικα. Ο τρίτος είχε βγει με τους συναδέλφους του από το γραφείο και είχαν πάει σε ένα τοπικό εστιατόριο να φάνε λουκάνικα και Bretzel, να μεθύσουν και να γελάσουν ανάγωγα με τη δικαιολογία οτι είναι μεθυσμένοι.
Γύρισαν σπίτι με το αεράκι να τους σπρώχνει γλυκά στην πλάτη προς την πόρτα. Ήταν τρεις η ώρα αλλα εκείνη τη νύχτα το ρολόι θα έδειχνε τρεις η ώρα δυό φορές. Ξάπλωσαν στο κρεβάτι και σκέφτηκαν ταυτόχρονα “αααα τι ωραία έχω άλλη μια ώρα να κάνω κάτι…”. Και ξαφνικά τους έπιασε μια ανάγκη να φαντασιωθούν ελεύθερα. Σαν νότιοι. Κανείς δεν τους κοίταζε, κανείς δεν θα ήξερε τι σκέφτονταν. Θα ήταν για μια ώρα ελεύθεροι.
Έκλεισαν τα μάτια λοιπόν και φαντάστηκαν το ίδιο πράγμα. Την Χελένε Φίσερ. Το γερμανικό όνειρο. Την γυναίκα που μόνο οι Γερμανοί θα ήθελαν. Με το αθλητικό της υγιές σώμα, χωρίς τα λάθος ρούχα της, χωρίς το μέικ απ. Γυμνή να τους αγκαλιάζει και να τους ψιθυρίζει: «είσαι το φαινόμενο μου Γερμανέ. Μη φοβάσαι. Είμαι εγώ εδώ. Τραβήξαμε πολλά και εγώ, και εσύ και οι παππούδες μας και οι γείτονες μας και τα παιδιά μας. Αλλά εγώ είμαι εδώ. Πιάσε την κοιλιά μου που σε κοίμιζε 9 μήνες. Πιάσε το στήθος μου που σε τάιζε. Πιάσε τα χείλη μου που σε φιλούσαν και κάνε το ίδιο τώρα. Εγώ δεν είμαι σαν τις άλλες. Σου δίνω μια ώρα για να πετάξεις. Μετά τη μια ώρα αυτή, θα γυρίσεις πίσω και θα κάνεις αυτό που ξέρεις καλύτερα».
Και έτσι έκαναν. Πέταξαν για μια ώρα, την ώρα εκείνη που χάθηκε στο διάστημα και χάιδεψαν τα μαλλιά της ενοχικά, έγλειψαν τα δάχτυλα της πουριστικά και μετά ξύπνησαν το πρωί και έκαναν αυτό που τους ξεχωρίζει. Αυτό που τους πρόσταξε η αρχηγός να κάνουν κάθε μέρα. Αυτό που τους κάνει απο τη μιά να τους κοροιδεύουν με χιλιοειπωμένα κλισέ οι άλλοι λαοί, αλλά στην ουσία να τους ζηλεύουν κρυφά με μανία. Να είναι θαυμαστοί μέσα στην περίεργη σεξουαλικότητά τους. Όταν όλος ο κόσμος καταρρέει, εκείνοι παραμένουν πάντα προσγειωμένοι και σταθεροί, σίγουροι γι΄αυτό που θέλουν, κάτω από τη προστασία μιας μητέρας-αρχηγού-θεάς. Μιας Μέρκελ. Μιας Χελένε Φίσερ. Μιας…. μπύρας Φίσερ.
Kinder-Küche-Kirche? Πάλι; Ακόμη; μπερδεύτηκα και μαμά πού είσαι; φοβάμαι…νύχτωσε τόσο νωρίς από την Κυριακή που πήγε μια ώρα χαμένη στο διάστημα. Όταν εσείς κοιμάστε, άλλοι πατούν σταθερά πάνω σας.
Απολαύστε λοιπόν την γερμανική βερζιόν της Νατάσας Θεοδωρίδου χωρίς το ντέρτι και τα ακριβά ντεκολτέ και παρατηρείστε τους άντρες στο κοινό. Πώς ερεθίζονται με τη Χάιντι του βουνού.
