Τρία χρόνια μετά την παρθενική τους εμφάνιση στην Αθήνα (“εκείνο” το εκκωφαντικό sold-out) οι Graveyard φέρνουν για δεύτερη φορά στα μέρη μας το psych heavy rock τους, οπότε ετοιμαστείτε να στάξετε καντάρια ιδρώτα στο Gagarin 205 το Σάββατο 25 Ιουνίου. Να φτάσετε εγκαίρως για να απολαύσετε και τον Night Knight που πρόσφατα κυκλοφόρησε το πάρα πολύ καλό ντεμπούτο του, God Is A Motherfucker, από την Inner Ear. Μέχρι τότε απολαύστε όσα είπε στην Popaganda ο Truls Mörck.
Το 2016 κλείνετε 10 χρόνια ύπαρξης ως συγκρότημα. Τι από όσα έχετε κάνει όλο αυτό το διάστημα θα έλεγες ότι σας κάνει πιο περήφανους; Το να ταξιδεύουμε και να βλέπουμε τόσα μέρη και να γνωρίζουμε τόσους όμορφους ανθρώπους ανά τον κόσμο είναι ένα από τα καλύτερα. Απ’ όταν ήμουν παιδί ήθελα να περιοδεύσω στη Βόρεια Αμερική. Το να το καταφέρνω και να παίξω στο Fillmore του Σαν Φρανσίσκο είναι κάτι που ελπίζω να μην ξεχάσω ποτέ. Είχαμε μια ολόκληρη μέρα για να γυρίσουμε την πόλη, αλλά εγώ τελικά την πέρασα ολόκληρη μέσα στο Φίλμορ! Έπαιζα ριφ των Grateful Dead επί σκηνής κατά τη διάρκεια του sound check, έτσι απλά για να απορροφώ τα vibes.
Περιοδεύετε αρκετό καιρό τώρα. Παίξατε στο Download, το Freak Valley και σε άλλα φεστιβάλ. Ποια είναι η εντονότερη εικόνα που έχετε από αυτές τις εμφανίσεις; Λοιπόν, θυμάμαι ότι έπρεπε να σταματήσουμε να παίζουμε μετά το τρίτο τραγούδι στο Download. Έριχνε την πιο έντονη βροχή που έχω συναντήσει ποτέ, έβρεχε πλαγίως και τόσο εμείς όσο και τα μηχανήματά μας λουστήκαμε κανονικά σε ελάχιστα δευτερόλεπτα. Ο τραγουδιστής μας σχεδόν πνίγηκε, προσπαθώντας να τραγουδήσει μέσα σε αυτή τη βροχή!
Πριν από λίγους μήνες πέθανε ο Lemmy, με τον οποίο είχατε περιοδεύσει. Τι θυμάσαι από εκείνα τα λάιβ; Εγώ δεν ήμουν σε εκείνη την περιοδεία, αλλά έχω ακούσει αρκετές ιστορίες για τον σεφ τους. Ήταν ένας ευγενικός γίγαντας που φώναζε τους πάντες «μουνάκια» και ετοίμαζε english breakfast 24 ώρες το 24ωρο κάθε μέρα της εβδομάδας.
Επιστρέφετε στην Αθήνα μετά από τρία χρόνια… Σόρι, αλλά δεν ήμουν ούτε σε αυτή τη συναυλία, χαχα! Αυτό που ξέρω είναι ότι ο ντράμερ μας ο Άξελ είχε εντυπωσιαστεί από την Ακρόπολη, ανέβηκε στο λόφο για να σκεφτεί. Πάντως, θέλουμε πολύ να παίξουμε στην Αθήνα. Μοιάζει μια πολύ cool πόλη.
Μπορείς να μου πεις τα 5 άλμπουμ του 2016 που έχεις ξεχωρίσει; Έχουν κυκλοφορήσει αρκετοί καλοί δισκοι φέτος. Μερικοί που μου έρχονται τώρα στο μυαλό είναι οι: Kevin Morby – Singing Saw, Daniel Romano – Mosey, Tonbruket – Forevergreens.
Και κάτι τελευταίο, έτσι από περιέργεια. Μιας και στο κλιπ του “Apple and the Tree” εμφανίζεστε ως αγρότες, θα έβλεπες ποτέ τον εαυτό σου να επιστρέφει στη φύση, σε κάποιο παράλληλο σύμπαν; Δεν είμαι σίγουρος ότι θα ήθελα να γίνω επαγγελματίας, αλλά εύκολα θα έβλεπα τον εαυτό μου ως wannabe αγρότη σε κάποια μακρινή, περιοχή της Σουηδίας. Απλά να τζαμάρω στον σταύλο, ίσως να είχα και λίγα λαχανικά, να σκάβω, να κόβω ξύλα, να βρω την εσωτερική μου γαλήνη. Τέτοια πράγματα. Θα ήμουν ένας πειναλέος αλλά χαρούμενος αγρότης!
