Ο Πέτρος Τουλούδης ζει και εργάζεται Αθήνα και στην Τήνο. Είναι απόφοιτος της AΣΚΤ. Έχει επίσης δουλέψει στο χώρο της Αρχιτεκτονικής, της Όπερας και του Θεάτρου. Πραγματοποίησε φέτος την πρώτη ατομική του έκθεση στην Kunsthalle Athena. Στο παρελθόν έχει πάρει μέρος σε ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.
Ποια ιδέα υπάρχει πίσω από το έργο σου; Το έργο που παρουσίασα φέτος στη τέταρτη μπιενάλε της Αθήνας, με τίτλο “The Artist Avoids the Future”, είναι μία γλυπτική εγκατάσταση, η οποία αποτελείται από έναν τσιμεντένιο βωμό και αιωρούμενες αφαιρετικές μορφές κατασκευασμένες από χαρτί και κόλλα πάνω σε μεταλλικό σκελετό. Η σύνθεση στο σύνολό της λειτουργεί σαν ένα τρισδιάστατο σχέδιο στο χώρο. Στοιχεία και φόρμες δανεισμένες από την καθημερινότητα, με συμβολικό χαρακτήρα, χρησιμοποιήθηκαν για να δημιουργήσουν μία αφήγηση που συλλαμβάνει την ιδέα του Μέλλοντος. Όχι με τη σημασία που είχε αυτή η ιδέα, στην περίπτωση των φουτουριστών, ως μια φαντασιακή ουτοπία, παραδομένη σε μια μεσσιανική τεχνολογική ανάπτυξη, αλλά, τώρα πια, ως ζοφερή αγωνία ή ως μέτρο σύγκρισης και αναστοχασμού του Παρελθόντος και πολύ περισσότερο ως συνειδητοποίηση του Παρόντος. Η εγκατάσταση, έχει το χαρακτήρα μιας “δέησης” προς τους ανθρώπους, για το σταμάτημα του Χρόνου.
Ποια είναι τα μέσα που χρησιμοποιείς στη δουλειά σου; Δεν υπάρχει κάποιος περιορισμός ως προς το πώς πρέπει να δουλέψω. Κάθε φορά η ιδέα για ένα έργο δημιουργεί συγκεκριμένες απαιτήσεις για τη χρήση διαφορετικών μέσων, υλικών, τεχνικών, κλπ. Η βασική διαδικασία είναι ένα είδος σκηνοθεσίας που περιλαμβάνει εκπλήξεις, απογοητεύσεις, απολαύσεις διαφορετικών ταχυτήτων και ξεκινά σχεδόν πάντα μετά από μερικές παταγωδώς αποτυχημένες προσπάθειες και λάθος εκτιμήσεις.
Ποια εποχή της ιστορίας της τέχνης αποτελεί σημείο αναφοράς για σένα; Αναγνωρίζω τη μεγάλη σημασία που έχει κάθε εποχή στην ιστορία της τέχνης. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχουν οι συγκρίσεις διαφορετικών ιστορικών, κοινωνικοπολιτικών κλπ γεγονότων με τα καλλιτεχνικά γεγονότα που έχουν συμβεί σε ίδιες χρονικές περιόδους. Είναι κάτι που μου αρέσει να κάνω.
Παραστατική τέχνη, αφαίρεση, εννοιολογική τέχνη, οικειοποίηση, αρχείο, κτλ. Με ποιο εικαστικό ρεύμα ταυτίζεσαι, με ποιο όχι; Με αρκετά από αυτά μπορώ να ταυτιστώ ή να διαπιστώσω ότι υπάρχουν στοιχεία που χρησιμοποιώ στη δουλειά μου, για το λόγο ότι οι διαβαθμίσεις ανάμεσα σε διαφορετικά ρεύματα και οι πιθανές σχέσεις που μπορούν να αναπτυχθούν ποικίλουν κατά πολύ. Στο μινιμαλισμό, στην arte povera και στην εννοιολογική τέχνη, βρίσκω αρκετά στοιχεία τα οποία διαπραγματεύομαι κι εγώ στα έργα μου.
Ποιος είναι ο σκοπός της τέχνης; Σκέφτομαι την τέχνη ως ένα παράλληλο σύμπαν που υπάρχει δίπλα στην πραγματικότητα. Είναι ένα πεδίο που δεν ανήκει σε κανέναν και συγχρόνως ανήκει σε όλους. Βασικό χαρακτηριστικό της είναι ότι βρίσκεται σε μια συνεχόμενη κατάσταση αλλαγής. Θέτει συνεχώς νέα ερωτήματα και δημιουργεί νέες συνθήκες για απαντήσεις. Αυτή είναι πιστεύω μία από τις βασικές λειτουργίες της. Να δημιουργεί δηλαδή μία ροή, δίπλα σε μία συνήθως στατική πραγματικότητα και να προκαλεί έτσι την κίνησή της. Για τον σκοπό της τέχνης συμμερίζομαι επίσης την άποψη του Αμερικανού ποιητή, Robinson Jeffers ο οποίος μιλάει συγκεκριμένα για την ποίηση αλλά αυτό που λέει, πιστεύω ισχύει για όλες τις τέχνες. «Η ποίηση δεν είναι εκπολιτιστής, αλλά μάλλον το αντίθετο, μιας και η μεγάλη ποίηση απηχεί στα πιο πρωτόγονα ένστικτά μας. Ούτε κατ’ ανάγκη ηθοπλαστική. Δε βελτιώνει κατ ανάγκη το χαρακτήρα μας. Ούτε καν διδάσκει καλούς τρόπους. Είναι ένα όμορφο έργο της φύσης, όπως ένας αετός ή ένα χάραμα. Δεν έχεις καμιά υποχρέωση απέναντι του. Αν σ’ αρέσει άκουγέ το, αν όχι παράτα το.»
Ο Πέτρος Τουλούδης συμμετέχει στην 4η Μπιενάλε της Αθήνας, AGORA.
