Όταν θες να κάνεις μια μικρή συνέντευξη σε μια μπάντα το πιο δύσκολο απ’ όλα είναι το να βρεθεί μια κοινή ώρα (εκτός πρόβας) που να μπορούν όλοι. Όταν μιλάμε για δύο μπάντες η δυσκολία αυτή πολλαπλασιάζεται. Στην περίπτωση των 1000mods και των Sadhus, παραδόξως όλα έγιναν σχετικά εύκολα. Συντονιστήκαμε σχεδον όλοι, εκτός απο τον Θωμά των Sadhus και τους Γιάννη και Γιώργο που ήταν στην Κόρινθο λόγω δουλειάς.
Σε μια παλιά πολυκατοικία των 60s που θα μπορούσε, αντί για τον Πειραιά να βρίσκεται είτε σε ένα αχανές και μυστηριώδες μπλοκ του ανατολικού Βερολίνου είτε στο Red Road Flats στο της Γλασκώβης, έχει δημιουργηθεί ένας ονειρικός, με ροκ όρους, μικρόκοσμος. Στο στούντιο που έχουν επιμεληθεί τα παιδιά των Sadhus δραστηριοποιείται μια ολόκληρη κάστα ανθρώπων που παίζουν μουσική με ασήκωτα riffs και τύμπανα που ακούγονται σαν να πατάει ρυθμικά το πόδι του δεινόσαυρος. Ανά τακτά χρονικά διαστήματα οργανώνονται στόμα με στόμα τα κλειστά Smoking Sessions – φίλοι και γνωστοί μαζεύονται, φέρνουν μπύρες και τα ρέστα και βλέπουν secret gigs underground συγκροτημάτων που εξελίσσονται σε μεγάλα πάρτι.
«Σε κάποιο session λόγω ζέστης είχαμε ξεμείνει απο μπύρες και βγήκε ένα καπέλο που μάζεψε 150 ευρώ στο τσακ μπαμ», μου λένε. «Είναι εκείνα τα καπέλα εξόδου ναυτικών που έχετε κρεμασμένα πάνω στους ενισχυτές;» τους ρωτάω. «Όταν ήρθαμε», μου λέει ο Νίκος των Sadhus, «τα πράγματα απο την προηγούμενη χρήση του κτιρίου ήταν όλα εδώ και το καθαρίσαμε, το βάψαμε και το κάναμε ένα ζωντανό στούντιο αλλά και χώρο για να μπορείς να αράξεις». Στο διαμέρισμα-στούντιο έγραψαν και τον δίσκο τους οι Sadhus. «Να το γράψεις αυτό, μην το ξεχάσεις», επιμένουν και οι ενισχυτές αρχίζουν να βουΐζουν, όλα γίνονται βόρβορος από την παραμόρφωση, το αθηναϊκό (βαρύ κι ασήκωτο, ηχητικά) underground ζει και βασιλεύει.
