«Επιτέλους ηθοποιοί, επιτέλους ωραίες εικόνες, επιτέλους ιστορία, επιτέλους σενάριο, επιτέλους χαρακτήρες.»
Αυτά και άλλα πολλά επιτέλους ήταν αυτά που ακούστηκαν μετά το πρώτο επεισόδιο της σειράς «Άγριες Μέλισσες» που προβλήθηκε στον ΑNT1 την Κυριακή 29 Σεπτεμβρίου.
Εκεί που θα περίμενε κανείς αυτή να είναι η πρώτη εντύπωση, ήρθαν και τ’ αποτελέσματα. Κάθε βράδυ πρώτο στις μετρήσεις, απέναντι σε μεγαθήρια του “prime time”.
Παράξενο; Ναι, αν αναλογιστεί κανείς το γεγονός ότι δεν έχει «τηλεοπτικές φάτσες». Την πρωταγωνίστρια Μαρία Κίτσου την ξέρουν μόνο οι θεατράνθρωποι. Ο Γιώργος Γάλλος είναι κάθε χρόνο ένα από τα σημαίνοντα πρόσωπα των αθηναϊκών σκηνών. Ο επικεφαλής, επίσης, της σειράς, Λευτέρης Χαρίτος, είναι γνωστός από τα ντοκιμαντέρ του (Dolphin Man) και όχι από κάποια άλλη σειρά.
Στον τελευταίο απευθύνθηκε η Popaganda ώστε να καταλάβουμε γιατί οι «Άγριες Μέλισσες» έγιναν τόσο γρήγορα τηλεοπτικό γεγονός. Και μας τις έλυσε όλες τις απορίες.
Ο Λευτέρης Χαρίτος. Φωτογραφία: Γεράσιμος Δομένικος: FOSPHOTOS
Περίμενες αυτό τον αρχικό ενθουσιασμό; Δεν έχω ιδέα τι περίμενα. Είχα μια κρυφή ελπίδα ότι αυτό που τράβηξε εμένα, θα τραβούσε και τους άλλους.
Ποιο δηλαδή; Η ιστορία και χαρακτήρες με βάθος σε μια ελληνική τηλεόραση που δεν έχει ενηλικιωθεί. Όταν διάβασα την ιστορία είπαμε με τους συνεργάτες μου ότι πρέπει να κάνουμε μια ενήλικη σειρά όπου θα τη βλέπει ο θεατής και θα νιώθει ότι είναι μέσα σε αυτή, ότι είναι τρισδιάστατη, ότι υπάρχει βάθος. Δεν υπάρχουν καλοί και κακοί, είναι όλοι και καλοί και κακοί. Αυτά που έχουμε συνηθίσει στις αμερικάνικες σειρές.
Όλα είναι γκρι. Ακριβώς.
Πόσα επεισόδια θα είναι; 150 για αρχή. Θα είναι μέχρι του χρόνου το καλοκαίρι.
Πώς στήθηκε η παραγωγή; Η αρχική σύλληψη για καθημερινή σειρά εποχής ανήκει στον διευθυντή προγράμματος του ΑΝΤ1 Τζώρτζη Ποφάντη. Η Μελίνα Τσαμπάνη συνέλαβε και έγραψε τον κόσμο των Άγριων Μελισσών και έπειτα ο παραγωγός Γιάννης Καραγιάννης μαζί με τους σκηνοθέτες Σπύρο Μιχαλόπουλο, Σταμάτη Πατρώνη και εμένα δώσαμε πνοή στον κόσμο αυτό.
Έχεις ξανακάνει τηλεόραση; Παλιά στην ΕΡΤ, την «Άμυνα Ζώνης» και κάποια λίγα αυτοτελή. Μετά έμπλεξα με το ντοκιμαντέρ και τ’ άφησα αυτά. Επίσης πέρασε κρίση η τηλεόραση οπότε έγινε ένα πολύ κλειστό πράγμα και βγήκα λίγο απ’ έξω.
Τώρα για την ιστορία βρισκόμαστε στο 1958 στον Θεσσαλικό Κάμπο. Έτσι λέμε.
Σ’ ένα χωριό που το κατασκευάσατε όλο από την αρχή. Πάρα πολύ ακριβή κατασκευή. Αν μπεις μέσα είναι σαν αυτά τα παλιά στα γουέστερν, με πόλεις που μόλις είχαν χτιστεί. Το υπόλοιπο ντεκόρ είναι εσωτερικού χώρου. Φυσικά έπρεπε να βρούμε και ένα τοπίο χωρίς κεραίες και χωρίς νέα σπίτια για να κάνουμε τα εξωτερικά γυρίσματα.
Το «χωριό» δηλαδή που είναι; Έξω από τα στούντιο. Η κατασκευή δομικά δεν μπορούσε να γίνει στο πουθενά παρά το γεγονός ότι μπορεί να ήταν πιο όμορφη. Άμα σηκώσει 8 μποφόρ, θέλει τρομερή υποδομή για ν’ αντέξει.
Επιστρέφει η μυθοπλασία στην ελληνική τηλεόραση; Νομίζω ότι τη θέλει πάρα πολύ ο κόσμος. Είχε πέσει πάρα πολύ η διαφήμιση. Τώρα ένα κανάλι που κάνει τις «Άγριες Μέλισσες» είναι περισσότερο για πρεστίζ, όχι για να επιβιώσει.
Το πρεστίζ φέρνει και έσοδα. Φυσικά! Επίσης έριξαν πολλά λεφτά σε αυτή τη σειρά και την πίστεψαν πολύ.
Οι τρεις αδερφές. Δανάη Μιχαλάκη, Μαρία Κίτσου και Έλλη Τρίγγου.
Τώρα που έχουμε εκπαιδευτεί όμως τόσο πολύ στις ξένες σειρές, πώς θα μπορέσουν οι «Άγριες Μέλισσες» να μας κάνουν εντύπωση; Εντύπωσή μου είναι πως τη σειρά την είδαν και άνθρωποι που είχαν σταματήσει να βλέπουν ελληνική τηλεόραση. Αυτό είναι καλό γιατί πάντα η εντοπιότητα παίζει ρόλο, κακά τα ψέματα. Πιστεύω πάρα πολύ στην έννοια του θεατή και παρότι προέρχομαι από τον κινηματογράφο δεν επικρότησα ποτέ με ενθουσιασμό όλη αυτή τη φασαρία με το Weird Wave, όχι γιατί δεν μου άρεσε, αλλά γιατί θεωρώ πως ό,τι κάνεις πρέπει να επικοινωνεί με κάποιο κοινό. Η Ελλάδα έχει μείνει πολύ πίσω σε αυτό. Δεν μπορεί να είναι όλη η τηλεόραση χαζοκωμωδίες που δεν θα στέκονταν σε μια χώρα. Το βασικότερο στοίχημα στις «Άγριες Μέλισσες» είναι αυτό. Να κάτσει ο άλλος το βράδυ, να μην αισθάνεται ότι τον κοροϊδεύουν, να δει ανθρώπους που δεν τους ξέρει αλλά παίζουν καλά. Χωρίς να θέλω να γίνω υπερφίαλος, επειδή υπήρχε αρκετή πίεση γιατί δεν παίζει κάποιος γνωστός, αν το καλοσκεφτείς το “Game Of Thrones” δεν είχε κανέναν γνωστό ηθοποιό.
Το βασικότερο στοίχημα στις «Άγριες Μέλισσες» είναι αυτό. Να κάτσει ο άλλος το βράδυ, να μην αισθάνεται ότι τον κοροϊδεύουν, να δει ανθρώπους που δεν τους ξέρει αλλά παίζουν καλά.
Στις τρεις αδελφές πώς κατέληξες; Τη μικρούλα τη βρήκα τελευταία απ’ όλες. Είναι ο πιο δύσκολος ρόλος. Είναι κάτι που δεν υπάρχει στην Ελλάδα. Νέα, όμορφη, καλή ηθοποιός, σέξι, με προορισμό να γίνει κακός χαρακτήρας. Ήταν πολλά μαζί. Τη Δανάη Μιχαλάκη τη βρήκαμε ενώ ήμασταν σχεδόν απελπισμένοι. Την Έλλη Τρίγγου την πήρα αμέσως. Η Μαρία Κίτσου είναι αυτός ο ρόλος που μόνο αυτή μπορούσε να τον κάνει.
Τώρα δηλαδή έχουμε τρεις αδερφές στην πατριαρχική δεκαετία του ‘50 και το βλέπουμε αυτό το 2019 με το κίνημα του #metoo να είναι πάρα πολύ ζωντανό. Το είδες; Δεν υπάρχει στο σενάριο; Εμένα με ενδιαφέρει πάρα πολύ αυτό. Το 1958 δεν θα βλέπαμε ποτέ αυτή την ιστορία κανονικά δοσμένη από τη γυναικεία πλευρά. Αν προσέξεις καλύτερα τους χαρακτήρες, η ράφτρα έχει το δικό της ρόλο, το καφενείο το κρατάει η Παπαθωμά, οι γυναίκες είναι μπροστά χωρίς αυτό να σημαίνει ότι οι άντρες είναι πίσω. Νομίζω ότι και υπάρχουν πολλές ατάκες #metoο μέσα.
Φοβάσαι μήπως σας παρασύρουν τα στερεότυπα που έχουμε στο μυαλό μας για εκείνη την εποχή; Ένα από τα πρώτα πράγμα που είπαμε είναι ότι δεν θα κάνουμε ντοκιμαντέρ για το 1958. Δεν έχει νόημα αν οι σειρές εποχής δεν έχουν μέσα τη σημερινή ματιά. Αν πας στην εποχή των “Peaky Blinders” θεωρείς ότι θα ήταν έτσι οι άνθρωποι; Πώς ανεβάζουν τραγωδίες κάθε χρόνο στην Επίδαυρο; Δηλαδή το #metoo δεν υπήρχε το 1958 και δεν θα το βλέπαμε σε καμία σειρά. Σήμερα, είναι ζήτημα για το ποια είναι η θέση της γυναίκας στην κοινωνία. Το λυπηρό που είδα στα σχόλια είναι αυτό που έγραψαν πολλές γυναίκες ότι να μην νομίζουμε ότι πολλά πράγματα άλλαξαν σήμερα. Δεν τα βλέπουμε όλα αυτά επειδή είμαστε αλλαγμένοι σε σχέση με τότε.
Πηγές για το σενάριο; Στην αρχή σκέφτηκα ότι γυρίζετε τη Μανταλένα στη Λάρισα. (γέλια) Η αρχική ιδέα της Μελίνας Τσαμπάνη ήταν ένα γουέστερν με τρεις γυναίκες.
Ωραία ιδέα αλλά κάπως προχωρημένη για την ελληνική τηλεόραση. Αυτό είπε και αυτή και το έβαλε στο συρτάρι. Αλλά με κάποια συγκυρία έκανε τις αλλαγές που έπρεπε, το παρέδωσε και ξεκίνησε η ιστορία.
Ο Ανδρέας Κωνσταντίνου μας άφησε νωρίς.
Τον όμορφο τον ηθοποιό τι σας έπιασε και τον σκοτώσατε νωρίς; Συνέβη το αντίθετο από ότι θα γινόταν σε οποιαδήποτε άλλη ελληνική σειρά. Όπως καταλαβαίνεις οι αδερφές είναι οι μόνες που ξέρουν για το έγκλημα, δεν το ξέρει κανείς. Αυτό θα πυροδοτήσει διάφορα όσον αφορά τη μεταξύ τους σχέση. Αυτό που έχει ενδιαφέρον στο σενάριο, ένα αρκετά σκοτεινό στοιχείο, είναι ότι η κοινωνία του χωριού θ’ αρχίσει να καταρρέει με αφορμή ένα γεγονός για το οποίο δεν ευθύνονται αυτοί. Θα τους δεις ν’ αποσυντίθενται, να πέφτουν, θα δούμε μια κοινότητα να καταρρέει χωρίς στην πραγματικότητα να ευθύνεται γι’ αυτό.
Πόσες ώρες γυρίσματα την ημέρα. Δέκα ώρες. Δεν είμαι μόνος. Εγώ είμαι ο επικεφαλής.
Θες να μας πεις και τους άλλους συντελεστές. Οι οι άλλοι δύο σκηνοθέτες είναι ο Σπύρος Μιχαλόπουλος και ο Σταμάτης Πατρώνης. Διευθυντής φωτογραφίας είναι ο Βαγγέλης Κατριτζιδάκης και ο Δημήτρης Θεοδωρίδης. Σκηνικά, Αντώνης Χαλκιάς. Κοστούμια Γιούλα Ζωϊοπούλου. Μουσική, Αλέξανδρος Σιδηρόπουλος και έχει μέσα πολλά θέματα από τις Μέλισσες του Γιώργου Καζαντζή.
Είναι σαπουνόπερα; Η βασική δραματουργία των μεγάλων λογοτεχνών πραγματεύεται τα ίδια θέματα με τις σύγχρονες σειρές. Όλα είναι θέμα χειρισμού. Η Μελίνα καταφέρνει να γράψει χαρακτήρες με βάθος και γκρίζες ζώνες και άρα ο όρος σαπουνόπερα είναι επιφανειακός για τις «Άγριες Μέλισσες».
Οι Άγριες Μέλισσες προβάλλονται καθημερινά, Δευτέρα έως Πέμπτη, στις 22.45 στο κανάλι του ANT1.
