Τα βιβλία που έχω πάρει μαζί μου στις καλοκαιρινές μου διακοπές ανά τα χρόνια είναι τα πιο ταλαιπωρημένα της βιβλιοθήκης μου και γι’ αυτό τα αγαπώ κατιτίς παραπάνω. Καμιά φορά τα ανοίγω το χειμώνα μόνο και μόνο για να διακρίνω κάποιους καλά χωμένους κόκκους άμμου στο δέσιμο και να προσπαθήσω να θυμηθώ από ποιο νησί προέρχονται. Είκοσι βιβλία που αξίζει να τα γεμίσεις με την άμμο του φετινού καλοκαιρινού προορισμού:
- Το κορίτσι της πτήσης 5403, της Michel Bussi, εκδόσεις Κέδρος
22 Δεκεμβρίου 1980
Το αεροπλάνο που εκτελεί την πτήση 5403 πέφτει στα γαλλοελβετικά σύνορα και τυλίγεται στις φλόγες. 168 από τους 169 επιβάτες σκοτώνονται ακαριαία. Σώζεται μόνο ένα κοριτσάκι τριών μηνών. Δύο οικογένειες το διεκδικούν, και δεν υπάρχει τρόπος να διαπιστωθεί η ταυτότητά του. Έτσι ξεκινάει μια διαμάχη που θα διαρκέσει σχεδόν δύο δεκαετίες.
Δεκαοχτώ χρόνια αργότερα, ο ιδιωτικός ντετέκτιβ που έχει αναλάβει την υπόθεση η οποία έχει κυριολεκτικά στοιχειώσει τη ζωή του αποφασίζει να αυτοκτονήσει. Πρώτα όμως καταγράφει όλη του την έρευνα, ώστε να την παραδώσει στην άμεσα ενδιαφερόμενη: τη Λιζ-Ροζ ή την Εμιλί, αυτή την κοπέλα που κανένας δεν γνωρίζει ποια είναι και που όλοι αποκαλούν Λιβελούλα.
Καθώς κάθεται στο γραφείο του και ετοιμάζεται να τραβήξει τη σκανδάλη, ανακαλύπτει ένα στοιχείο που ανατρέπει τα πάντα. Δολοφονείται όμως πριν προλάβει να αποκαλύψει την πολυπόθητη αλήθεια.
2. Έγκλημα στην Αντίπαρο, του Νίκου Φαρούπου, εκδόσεις Κέδρος
Οι καλοκαιρινές διακοπές του αστυνόμου Αντρέα Ρούσσου στην όμορφη Αντίπαρο διακόπτονται προτού καλά καλά ξεκινήσουν. Άνθρωποι που βρίσκονται πνιγμένοι, ύποπτοι ιδιοκτήτες κότερων και ελικοπτέρων, κάτοχοι οφσόρ και μαύρου χρήματος, εκτελεστές συμβολαίων, αλλά και προβληματικές κόρες και φιλόδοξες μοντέλες τον εμποδίζουν να απολαύσει τις διακοπές του.
Η ανέμελη ατμόσφαιρα του γραφικού αιγαιοπελαγίτικου νησιού δεν καταφέρνει να κρύψει πίσω από την κοσμοπολίτικη βιτρίνα μια ελληνική κοινωνία σε οικονομική, ηθική, κοινωνική και νευρική κρίση.
3. 14 ζωές στη Σαλονίκη, της Βίκυς Κλεφτόγιαννη
Με την αύρα της Θεσσαλονίκης να υπερχειλίζει ή να υπονοείται, δεκατέσσερις ανθρώπινες – και όχι μόνο – ιστορίες παίρνουν τη θέση τους στις γωνιές της πόλης, αρχές Σεπτέμβρη, με το καλοκαίρι να ανασαίνει ακόμη. Μια αλλιώτικη συναυλία στο Θέατρο Δάσους, ένας φοιτητής που νυστάζει, μια σχέση ενός αιώνα, βιβλία που θα σταματήσουν να δανείζονται, μια παλιά ρεμπέτισσα και τα γιασεμιά της φωνής της, η πολύβουη αγορά στο Καπάνι, ένας αμετανόητος εργένης, καφές στη Λεωφόρο Νίκης με ένα κόκκινο πορτοφόλι, δυο αδελφές ψυχές, το Σέιχ-Σου αναδασωμένο με τη μνήμη του ’97, ένας άστεγος που δειπνεί στον Λευκό Πύργο, επιστροφή απ’ τη Χαλκιδική, ένα παγκάκι με παρέα στην Αριστοτέλους. Κι ένα παιδί με ποδήλατο, που παρατηρεί, προσπερνά, αφουγκράζεται και συνδέει τις ιστορίες.
Δεκατέσσερις ζωές, όσα και τα χρόνια που έζησε στη Θεσσαλονίκη η συγγραφέας, η οποία συμπυκνώνει, εδώ, την αγάπη της για την πόλη, ψυχογραφώντας μερικά από τα διαφορετικά της πρόσωπα.
4. Η εσχάτη των ποινών, του Santiago Roncagliolo, εκδόσεις Καστανιώτης
Λίμα, Περού, 1978. Ολόκληρη η χώρα, γεμάτη ελπίδα και με κομμένη την ανάσα, καρφωμένη μπροστά σε μια οθόνη, παρακολουθεί την εθνική της ομάδα στους αγώνες του Μουντιάλ, στα γήπεδα της Αργεντινής.
Πίσω όμως από το πανηγύρι του ποδοσφαίρου, στους έρημους δρόμους της πόλης, διαδραματίζεται μια σκοτεινή ιστορία που αρχίζει όταν ένας άντρας, με ένα παράξενο σακίδιο στα χέρια, καταδιώκεται και δολοφονείται σε μια φτωχογειτονιά της περουβιάνικης πρωτεύουσας.
Ο εισαγγελέας Φέλιξ Τσακαλτάνα, γνωστός μας από το μυθιστόρημα του Σαντιάγο Ρονκαλιόλο Κόκκινος Απρίλης, εμφανίζεται ξανά, αλλά αυτή τη φορά πολύ πιο νέος, μόλις έχει διοριστεί για πρώτη φορά στο αρχειοφυλακείο του Δικαστικού Μεγάρου της Λίμα.
Άθελά του, και χωρίς να το συνειδητοποιεί, ο Τσακαλτάνα μπλέκεται σιγά σιγά σε μια επικίνδυνη αναζήτηση που θα τον φέρει αντιμέτωπο με μια από τις πιο άγριες και απάνθρωπες σελίδες της σύγχρονης πολιτικής ιστορίας της Λατινικής Αμερικής και των δικτατοριών που σημάδεψαν αυτές τις χώρες τη δεκαετία του 1970.
5. Στο μάτι του ταύρου του Δώρου Αντωνιάδη, εκδόσεις Καστανιώτη
Ο Πέτρος Ελευθεριάδης, αστυνόμος του Τμήματος Ανθρωποκτονιών, μόλις έχει υποβάλει την παραίτησή του στην υπηρεσία και είναι πλέον έτοιμος για ένα νέο ξεκίνημα. Πριν φύγει όμως, αναλαμβάνει να βοηθήσει σε μια τελευταία υπόθεση, με ένα πτώμα που βρίσκεται τοποθετημένο σαν τον Βιτρουβιανό Άνθρωπο του Ντα Βίντσι, το οποίο φέρει ένα περίεργο τατουάζ στο στήθος και κρατά ένα ποίημα με αριθμούς στην αρχή κάθε στροφής. Ο αστυνόμος αντιλαμβάνεται γρήγορα πως δεν πρόκειται για απλή υπόθεση ανθρωποκτονίας. Στην προσπάθειά του να εξιχνιάσει το έγκλημα, οδηγείται σε μια ιστορία που ξεκινά είκοσι χρόνια πριν στη Θεσσαλονίκη, όπου ένας φοιτητής ψυχολογίας βοηθάει μια κοπέλα να ξεφύγει από τον μανιακό διώκτη της. Όσο περνούν οι ώρες, ο Ελευθεριάδης ανακαλύπτει στοιχεία και γεγονότα που θα του αλλάξουν τη ζωή γρηγορότερα απ’ ό,τι σχεδίαζε.Ένα συναρπαστικό αστυνομικό θρίλερ με μαθηματικούς γρίφους, υποβλητική ατμόσφαιρα και καταιγιστικό ρυθμό, όπου το παρόν εναλλάσσεται με το παρελθόν, ενώ ο αναγνώστης βρίσκεται διαρκώς προ αλλεπάλληλων εκπλήξεων.
6. Η υπομονή του ελεύθερου σκοπευτή, του Αrturo Perez Reverte, εκδόσεις Πατάκη
«Η Μοίρα είναι κυνηγός υποµονετικός. Κάποιες συµπτώσεις είναι προδιαγεγραµµένες, σαν ελεύθεροι σκοπευτές που, καθισµένοι ανακούρκουδα µε το µάτι στο σκόπευτρο και το δάχτυλο στη σκανδάλη, περιµένουν την κατάλληλη στιγµή. Κι εκείνη ήταν, αναµφίβολα, η στιγµή. Μια από τις τόσες ψεύτικες ευκαιρίες που σχεδιάζει αυτή η πανούργα, ειρωνική, παθιασµένη µε τις πιρουέτες Μοίρα. Ή κάτι τέτοιο. Ένα είδος ιδιότροπου και άσπλαχνου θεού, περισσότερο χωρατατζή παρά οτιδήποτε άλλο».
Ένας τροµοκράτης της τέχνης. Έτσι αποκαλούν τον Σνάιπερ στον µικρόκοσµο του γκράφιτι, επειδή είναι διάσηµος για την επιµονή του να µην παίζει το παιχνίδι της «εξηµερωµένης» τέχνης του δρόµου. Η ανάθεση ενός έργου για τη δουλειά του φέρνει την ιστορικό τέχνης Αλεχάντρα πίσω από τα ίχνη του. Κανείς δεν έχει δει ποτέ το πρόσωπό του ούτε γνωρίζει πού βρίσκεται. Η αναζήτηση θα οδηγήσει την Αλεχάντρα από τη Μαδρίτη στη Λισσαβόνα και αποκεί στη Βερόνα και στη Νάπολη, στην προσπάθειά της να αποκρυπτογραφήσει τον στόχο που σηµαδεύει το θανατηφόρο στόχαστρο του µοναχικού κυνηγού.
7.Ερωτικά εγκλήματα, συλλογικό, εκδόσεις Πατάκη
Οκτώ συγγραφείς αφηγούνται εγκλήµατα πάθους, εξιχνιάζουν ιστορίες ερωτικής απόγνωσης. Ο Γιάννης Ατζακάς, η Ελένη Γιαννακάκη, ο Κώστας Καβανόζης, ο Χρίστος Κυθρεώτης, η Μαρία Μήτσορα, ο Τεύκρος Μιχαηλίδης, ο Χρήστος Οικονόµου και η ΣώτηΤριανταφύλλου γράφουν από ένα διήγηµα όπου η ερωτογραφία διασταυρώνεται µε τη noir γραφή, κλίνοντας άλλοτε προς τον σκληρό ρεαλισµό ή την παραµυθητική αφήγηση, άλλοτε προς τη σκοτεινή παρωδία ή την αλλόκοτη περιπέτεια κι άλλοτε προς την υπερβατική πρόζα ή την κοινωνική σάτιρα.
8.Έρως ανίκατε μάσαν, του Αύγουστου Κορτώ, εκδόσεις Πατάκη
Τι κάνεις όταν βρίσκεσαι σ’ ένα απομονωμένο ορεινό χωριό για το διήμερο των εκλογών κι ενώ όλοι σε μπουκώνουν λυσσαλέα με τα πιο εκλεκτά φαγιά της οικουμένης ο πορσελάνινος θρόνος αρνείται να ενδώσει στις ικεσίες σου; Κι αν ένα και μόνο εσώρουχο αρκούσε για να σε μεταμορφώσει στο πιο ποθητό πλάσμα του κόσμου; Θα ήταν ευλογία ή κατάρα; Και ποια η θέση όλων εμάς που μετά θάνατον δε θέλουμε ούτε να καούμε ούτε να ταφούμε, αλλά να μεταποιηθούμε σε χρηστικά και καλαίσθητα διακοσμητικά εσωτερικών χώρων;
Τέτοια και άλλα αγωνιώδη ερωτήματα απαντιούνται με τρόπο παραληρηματικό στις σελίδες αυτού του βιβλίου, που μας θυμίζει ότι το γέλιο είναι συχνά η μόνη σωσίβια λέμβος στις φουρτούνες της ζωής.
9. Το φάντασμα του Αλεξάντρ Βολφ, του Gaito Gazdanov, εκδόσεις Αντίποδες
Κατά τη διάρκεια του ρωσικού εμφυλίου, ένας νεαρός στρατιώτης των Λευκών σκοτώνει στην ουκρανική στέπα έναν καβαλάρη. Χρόνια αργότερα, εξόριστος στο Παρίσι, όπου εργάζεται ως δημοσιογράφος, θα διαβάσει τυχαία ένα διήγημα, γραμμένο από κάποιον Αλεξάντρ Βολφ, όπου περιγράφεται το περιστατικό που τον σημάδεψε από τη σκοπιά του θύματος. Η αναζήτηση του φασματικού Βολφ οδηγεί σε ένα μεταφυσικό νουάρ, με όλα τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν το είδος: νυχτερινές διαδρομές, υπόκοσμος, αγώνες μποξ, μοιραίες γυναίκες. Ο Γκαζντάνοφ, που το περίτεχνο ύφος του συγκρίνεται με εκείνο του Ναμπόκοφ αλλά και του Προυστ, προσδίδει σε αυτή την περιπετειώδη πλοκή υπαρξιακό βάθος, διερευνώντας τα προβλήματα της ταυτότητας, της μνήμης και της ιστορίας. Για το βιβλίο, ο Νίκολας Λέζαρντ έγραψε στον Guardian:«[…] πρόκειται για ένα έργο μεγάλης εμβέλειας, παρά τη σχετικά μικρή του έκταση […]. Αλλά ο αντίκτυπός του είναι πολύ ισχυρότερος από τον όγκο του, και έχω την αίσθηση ότι θα σας συνοδεύει για την υπόλοιπη ζωή σας. Έζησα με αυτό το βιβλίο περίπου για μία εβδομάδα –πολύς χρόνος για ένα σύντομο έργο– αλλά θέλησα συνειδητά να το διαβάσω αργά, να το απορροφήσω προσεκτικά.»
10. Προτιμώ τα παλιά τους, του Μπάμπη Αργυρίου, εκδόσεις Mic Books
Ο Σίμος Μπάνσης ποθεί διακαώς να γίνει καλύτερος. Όχι καλύτερος κάτι – καλύτερος, τελεία. Μέσα σ’ ένα ασταθές περιβάλλον, η μόνη σταθερή αναφορά του είναι η μουσική. Και ο κινηματογράφος. Αρκούν αυτά για να τον τραβήξουν και να τον σώσουν από την κινούμενη άμμο μιας ακίνητης ζωής;
Στα σαράντα του, η ίδια η ζωή θα τον αναγκάσει να επαναπροσδιορίσει σχέσεις, προτεραιότητες, ηθικές αρχές – τη θέση του μέσα σ’ ένα ασφυκτικό γίγνεσθαι, μέσα σε συγκυρίες που δεν επέλεξε, που δεν μπόρεσε να επηρεάσει.
Ο αδερφός του, ωσεί παρών μέσα από μια μαγνητοσκοπημένη συνέντευξη, η Στέλλα, οι φίλοι του, ακόμα και οι μοναχικές επ’ αμοιβή συνομιλήτριές του στο τηλέφωνο, βοηθούν τον Σίμο να επανεκτιμήσει τις βασικές του πεποιθήσεις. Αλλά στην τελική του απόφαση καθοριστικό ρόλο θα παίξει -όπως πάντα- η τύχη.
Εκεί που σκέφτεται να βάλει μπροστά ένα ντοκιμαντέρ με τίτλο “Ο Ανεκτίμητος Ακροατής” -για να βγει επιτέλους στην επιφάνεια και ν’ ανασάνει-, βρίσκεται αίφνης στο Φοίνιξ της Αριζόνας να ψάχνει έναν μουσικό που θαυμάζει από μικρός. Περιπλανιέται στη μέση του πουθενά της Αμερικής, στη ζώνη του δικού του λυκόφωτος, όπου συναντά μία ινδιάνα μασέζ με άγριο ταπεραμέντο, έναν θρύλο των 80s και τη γυναίκα των ονείρων του. Στην επιστροφή (αφού πρώτα τρελάνει μια wannabe executive εν πτήσει) προσγειώνεται στην πραγματικότητα. Ή μήπως όχι;
Πρόκειται για τη συνέχεια της ιστορίας η οποία ξεκίνησε με το “Έχω όλους τους δίσκους τους”.
Στην επόμενη σελίδα 10 ακόμη προτάσεις
