Δημήτρης Καραντζάς, σκηνοθέτης
Το τι φεστιβάλ θέλουμε είναι μια πολύ μεγάλη κουβέντα με τρομερούς άξονες και παρακλάδια. Αρχικά, εύχομαι το θέλουμε να μην αφορά μόνο εμάς, τους δημιουργούς, αλλά και την Πολιτεία και κυρίως το κοινό, σαν μια πολύ πιο συλλογική επιθυμία που αφορά πολλούς. Και όντως φάνηκε αυτά τα χρόνια ότι το Φεστιβάλ αφορούσε πολλούς, διότι κατάφερε να προσελκύσει απολύτως διαφορετικές ηλικιακές γκάμες και να έχει μεγάλη απήχηση. “Θέλουμε” -ελπίζω πολλοί- ένα Φεστιβάλ που θα αφουγκράζεται τις σύγχρονες τάσεις, θα παίρνει σημαντικές πρωτοβουλίες ανάδειξης νέων καλλιτεχνών- πραγματικά νέων- και δε θα γυρνάει την πλάτη σε αξίες κλασικές και σταθερές που συνεχίζουν να εξελίσσονται. “Θέλουμε” ένα Φεστιβάλ που δεν θα κάνει καλλιτεχνικές επιλογές από υποχρέωση και επετηρίδες. Θέλουμε ένα Φεστιβάλ που θα αφομοιώνει και θα επιλέγει αξιόλογες προτάσεις και από τη διεθνή σκηνή. “Θέλουμε”ένα Φεστιβάλ που να συνδυάζει θέατρο, μουσική, χορό, εικαστικά, περφόρμανς και σύνθετα θεάματα. “Θέλουμε” ένα Φεστιβάλ που να ενισχύει την εξωστρέφεια των παραγωγών και την παρουσίαση τους εκτός Ελλάδος. “Θέλουμε” η επιτυχημένη συνταγή τόσων χρόνων επί Λούκου να μπορέσει να εξελιχθεί και να επανατροφοδοτηθεί και να μην αναμασάται. Και φαίνεται πως πολλά από τα παραπάνω ήδη έχουν ξεκινήσει παρά τον ελάχιστο χρόνο που είχε στη διάθεσή του ο νέος καλλιτεχνικός διευθυντής Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος. Από εκεί και ύστερα ως καλλιτέχνες θέλουμε τον αυτονόητο σεβασμό και τη στήριξη από το αντίστοιχο Υπουργείο που οφείλει να υποστηρίξει το θεσμό, να αντιληφθεί τη σημασία του και ασφαλώς δεν θέλουμε και δεν αντέχουμε άλλες απλήρωτες παραγωγές. Και θέλω να μπορέσουμε πραγματικά να συνεχίσουμε να συσπειρωνόμαστε στην κρίση και στα ανέκδοτα (όπως στην περίπτωση της λευκής κάρτας του Γιαν Φαμπρ) και να μπορούμε να συζητάμε ανοιχτά και με επιχειρήματα χωρίς αυτό να σημαίνει σε οποιαδήποτε περίπτωση να καταλήξουμε ομάδα καλλιτεχνικής αστυνόμευσης -για οποιοδήποτε αθώο ή μη κίνητρο. Είναι αυτονόητο ότι ο κάθε καλλιτεχνικός διευθυντής έχει δικαίωμα να κάνει τις επιλογές του για τις οποίες και κρίνεται. Μακάρι η συζήτηση για το τι Φεστιβάλ θέλουμε να μπορέσει να συνεχιστεί, ξανά εύχομαι το θέλουμε να είναι ευρύ και εύχομαι να επιθυμούμε όλοι την εξέλιξη του Φεστιβάλ – ασχέτως της συμμετοχής μας ή μη στον προγραμματισμό του.
