Το καλοκαίρι είναι κατ’ εξοχήν η εποχή που κόσμος και κοσμάκης παίρνει την απόφαση να φτιάξει ένα blog. Κάτι η βαρεμάρα, κάτι το γενικότερο χαλάρωμα (δουλειά, σχολές, σχολεία), κάτι οι αλλαγές παραστάσεων (διακοπές γαρ), γεννάται μέσα μας η επιθυμία να μοιραστούμε τις σκέψεις μας και να εξωτερικεύσουμε όλα όσα νιώθουμε. Παλιότερα αυτό γινόταν κατά βάση μέσα από ημερολόγια («Αγαπητό μου ημερολόγιο» κι έτσι) μόνο που επειδή δεν ζούμε πλέον στην εποχή της Πολυάννας, η Τεχνολογία μπορεί να μας βοηθήσει –και εδώ.
Γιατί να φτιάξω blog;
Οι λόγοι μπορεί να είναι πολλοί. Από το να μοιραστεί κάποιος τις φωτογραφίες του και να γράψει τις σκέψεις του επί παντός επιστητού, μέχρι να περάσει επαγγελματικές απόψεις και γραμμές ή και να προσεγγίσει κόσμο που ειδάλλως θα του ήταν αδύνατον. Ε, ναι, και εφ’ όσον το δουλέψει καλά –αλλά πολύ καλά- και καταφέρει να γίνει «viral», να συγκεντρώσει κοινό και eventually να ‘κονομήσει και κάνα φράγκο ή έστω διάφορα –και πάντα ευπρόσδεκτα- δωράκια και εξτραδάκια. Ο βασικός λόγος που θα φτιάξει κάποιος ένα blog είναι η κάψα του για κάτι δικό του, η όρεξη που θα έχει να το συντηρεί και να το τροφοδοτεί με φρέσκο και ενδιαφέρον περιεχόμενο. Δεν είναι απαραίτητο να είναι δικό του: όσο άνετα μπορούμε να γράφουμε τα δικά μας σε ένα blog, άλλο τόσο εύκολα μπορούμε να αναπαράγουμε οτιδήποτε «κουλ» εντοπίζουμε στο διαδίκτυο –φτάνει να αναφέρουμε πάντα την πηγή για να ‘μαστε πάνω απ’ όλα εντάξει.
Και πρέπει να γράφω;
Όταν καθιερώθηκε ως ιντερνετικό τρεντ, το blogging είχε συσχετιστεί με το κείμενο. Είπαμε, ουσιαστικά μιλάμε για τον άμεσο απόγονο πλατφορμών επικοινωνίας μέσω μηνυμάτων (BBS, Genie και email lists για τους γνώστες) και έμμεσο του ημερολογίου, οπότε ναι, η όλη φάση του blogging συσχετιζόταν άρρηκτα με το κείμενο. Στην πορεία βέβαια και περνώντας σιγά-σιγά στην εποχή του Web 2.0, το περιεχόμενο που μπορούσε να φιλοξενήσει ένα blog άρχισε να διευρύνεται: αρχικά ήταν οι εικόνες, μετά ήρθαν το βίντεο και ο ήχος, τα embedded στοιχεία και γενικότερα μία ευρεία γκάμα στοιχείων που χάριζαν στο blog μία χαριτωμένη ποικιλομορφία –που σε κάποιες περιπτώσεις άγγιζε τα όρια του κιτς. Το ζήτημα είναι πως πλέον ο blogger έχει τη δυνατότητα να εκφραστεί μέσα από μια ποικιλία ειδών περιεχομένου. Ένα blog μπορεί να βασίζεται αποκλειστικά στη φωτογραφία (κάτι σαν ψηφιακό, online άλμπουμ) ή το βίντεο (τα περίφημα video blogs ή vlogs) και ως εκ τούτου να φιλοξενηθεί και στις αντίστοιχες κατάλληλες πλατφόρμες (Flickr, Tumblr, YouTube κλπ). Ένα ταξιδιωτικό blog μπορεί κάλλιστα να στηθεί σε πλατφόρμες όπως το Foursquare, το Gogobot ή το TripIt μέσα από το προφίλ ενός χρήστη. Το blog πλέον δεν είναι ανάγκη να φιλοξενεί κατεβατά κειμένων. Θέμα έκφρασης είναι: όπως βολεύεται καλύτερα ο καθείς.
Παράδειγμα vlogging. Δεν χρειάζεται τίποτα τρελό, πέραν μίας κάμερας (που μπορεί να είναι και η webcam του laptop) και, προαιρετικά, γνώσεων επεξεργασίας βίντεο ή όρεξη για την απόκτησή τους.
Ωραία, πώς θα το στήσω;
Κάποιος που θέλει να φτιάξει ένα «κλασσικό» blog, δεν έχει παρά να επισκεφθεί μία από τις πλέον διαδεδομένες πλατφόρμες (WordPress, Blogger, Tumblr), να δημιουργήσει εκεί έναν λογαριασμό, να επιλέξει διεύθυνση (URL) για το blog του και η βασική δουλειά έχει γίνει. Από ‘κει και πέρα, τα πάντα εξαρτώνται από την όρεξη που έχει να εντρυφήσει στο όλο θέμα. Υπάρχουν άπειρα themes που μεταμορφώνουν την εμφάνιση μιας σελίδας και τα περισσότερα απ’ αυτά διατίθενται δωρεάν. Απαιτούν δουλίτσα που συνήθως γίνεται μέσω ενός εύχρηστου περιβάλλοντος με checklists και sliders, ωστόσο οι πιο «προχώ» ή έστω τολμηροί, μπορούν να επέμβουν και στον κώδικα για πιο custom-made αποτελέσματα. Όπως και να ‘χει, θα πρέπει να ρυθμίσουμε τα πάντα όλα, από γραμματοσειρές και χρώματα, μέχρι τον τρόπο που θα εμφανίζονται τα κείμενά μας, τα διάφορα στοιχεία περιεχομένου και καθετί υπάρχει στη σελίδα μας. Μπορεί να ακούγεται βουνό όλο αυτό, ωστόσο πρόκειται για κάτι ιδιαίτερα δημιουργικό οπότε δεν χρειάζεται να αγχωνόμαστε. Στην περίπτωση που κάποιος επιλέξει τη λύση ενός social δικτύου, απλά στήνει το προφίλ του εκεί και καθάρισε. Αξίζει να σημειωθεί βέβαια ότι έτσι γίνεται δέσμιος του συγκεκριμένου δικτύου με ό,τι συνεπάγεται αυτό.
Ένα φωτογραφικό blog δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα ψηφιακό, online άλμπουμ φωτογραφιών. Εύκολο στη διαχείριση και με απίστευτη ελευθερία, αν η φωτογραφία είναι το «thing» μας φυσικά.
Κάθε πότε να το ανανεώνω; Υπάρχει ιδανική λύση;
Blog είναι, ό,τι και όποτε θέλουμε γράφουμε. Τόσο απλά. Ιδανικά ναι, δεν λέει να «spamάρουμε» με πολλαπλά posts τη μέρα, ούτε και έχει νόημα να το ανανεώνουμε μια φορά το τρίμηνο ή όποτε το θυμηθούμε. Τουλάχιστον με δεδομένο ότι δεν θα μας χάλαγε να μας διαβάζει και κάνας χριστιανός. Το blogging χρειάζεται συνέπεια, είτε μιλάμε για μία δημοσίευση καθημερινά, είτε για μία τον μήνα. Δεν θα μας πει κανείς κάτι αν αποφασίσουμε για κάποιο λόγο να κάνουμε ένα διάλειμμα ή αν κάποιες μέρες υπάρχει… οίστρος, ωστόσο καλό είναι να τηρείται ένα πρόγραμμα. Έτσι θα εξασφαλίσουμε ότι δεν θα υπάρχουν μεγάλα κενά διαστήματα ή περίοδοι υπερτροφοδότησης του blog μας –με το τελευταίο, τυχόν καλά ή ενδιαφέροντα posts κινδυνεύουν να πάνε «άπατα» αφού θα έχουν επισκιαστεί από τα επόμενα. Από εκεί κι ύστερα τα πάντα εξαρτώνται και από τη φύση του blog, από το είδος μέχρι την πλατφόρμα. Ένα φωτογραφικό blog, ας πούμε, έχει νόημα να ανανεώνεται ακόμα και πολλαπλές φορές τη μέρα: είδαμε κάτι που μας άρεσε, το βγάλαμε φωτογραφία, το ανεβάσαμε. Η κοινωνική αλληλεπίδραση σε κάθε δημοσίευση (social interactivity ή αλλιώς τα «like» στο Facebook, τα «+1» του Google Plus και τα «tweets» του Twitter) είναι ένας καλός οδηγός σχετικά με τη δημοτικότητα και το πόσο άρεσε κάθε δημοσίευση. Γι’ αυτό, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε και το Google Analytics που θα μας δώσει δωρεάν πλήρη και αναλυτικά στατιστικά σχετικά με το blog και το κοινό μας.
Δεν θα με χάλαγε να μαζέψω και κοινό, ξέρεις
Εδώ θα πρέπει να βεβαιωθούμε ότι έχουμε κατανοήσει πλήρως όλα τα παραπάνω. Δεδομένου αυτού, ας σκεφτούμε το εξής: αυτά που ανεβάζουμε και μοιραζόμαστε στο blog μας, είναι όντως ενδιαφέροντα; Δεν γεννήθηκαν όλοι bloggers. Ένας έχει ταλέντο στη μαγειρική, κάποιος όχι. Άλλος έχει ταλέντο στο ποδόσφαιρο και άλλος στη μουσική. Το ότι κάποιος θέλει να γίνει αστροναύτης δεν σημαίνει ότι μπορεί ή ότι θα γίνει απαραίτητα. Έτσι λοιπόν και με το blogging: δεν αρκούν οι τακτικές δημοσιεύσεις ή ένα καλά σχεδιασμένο blog. Έχουν ενδιαφέρον αυτά που γράφουμε; Έχουν κάτι το μοναδικό που θα τα κάνει να ξεχωρίσουν από καθετί άλλο υπάρχει στο διαδίκτυο; Υπάρχει ένας λόγος για τον οποίο ένας αναγνώστης θα προτείνει το blog μας σε έναν τρίτο; Αυτές είναι ερωτήσεις τις οποίες οφείλουμε να απαντήσουμε με ειλικρίνεια, εφ’ όσον τουλάχιστον αποσκοπούμε στη συγκέντρωση κοινού –ειδάλλως το blog μας είναι, ό,τι θέλουμε κάνουμε και αδιαφορούμε για όλα τ’ άλλα. Για την προώθηση του blog δεν έχουμε παρά να εκμεταλλευτούμε τα social media: ανέβασμα (προσοχή στο spamming) links στο Facebook, «tweets» για τις δημοσιεύσεις μας, ακόμα και παραπομπές σε διάφορα forum μπορούν να βοηθήσουν. Το μεγάλο στοίχημα ακούει στο όνομα viral: κατά πόσο δηλαδή το blog θα διαδοθεί «από στόμα σε στόμα» ψηφιακά. Εδώ κολλούν οι ενδιαφέρουσες και αξιόλογες δημοσιεύσεις που έλεγα πριν.
Ποιος είπε ότι ένα blog πρέπει να έχει φωτογραφίες, βίντεο και λοιπά μπιχλιμπίδια; Ακόμα και τα πιο κλασσικά designs έχουν λόγο ύπαρξης, αναλόγως το κοινό και βέβαια τον ίδιο τον blogger.
Κι αν γίνω μεγάλος και τρανός;
Αν οι αναγνώστες του blog αυξάνονται διαρκώς και ξεφύγουν από τον κύκλο των συγγενών και φίλων, τότε πάει να πει πως κάτι γίνεται σωστά. Τυχόν επόμενα βήματα θα μπορούσαν να είναι η αγορά ενός κανονικού ULR (τύπου www.popaganda.gr και όχι www.wordpress.com/to_blog_mou) παρέα με ένα πακέτο hosting (με 50-100€ τον χρόνο παίρνουμε ένα πολύ βασικό πακετάκι και έχουμε το κεφάλι μας ήσυχο) ώστε να είμαστε πλέον κύριοι του blog μας, περνώντας παράλληλα προς τα έξω ένα πιο επαγγελματικό προφίλ. Ανάλογα τους επισκέπτες, θα είχε νόημα να εξετάζαμε τη λύση των Google AdWords, των διαφημιστικών banners δηλαδή που «σερβίρει» η Google. Τα έσοδα είναι ανάλογα των επισκεπτών, οπότε ένα πενταψήφιο νούμερο μοναδικών αναγνωστών τον μήνα, θα μπορούσε να μεταφραστεί σε ένα συμπαθητικό χαρτζιλίκι. Όπως και να ‘χει αξίζει να το ψάξει κανείς, με σεβασμό πάντα απέναντι στον αναγνώστη του που προφανώς και δεν θα πετάξει απ’ τη χαρά του όταν δει το αγαπημένο του blog να βομβαρδίζεται ένθεν κακείθεν από διαφημίσεις. Μια καλή περίπτωση είναι και οι αναφορές σε άλλους bloggers μέσω του σχολιασμού/επίκλησης/απάντησης των δικών τους δημοσιεύσεων. Γενικότερα η κοινωνικότητα ποτέ δεν έβλαψε κανέναν οπότε φροντίζουμε να φιλοξενούμε παραπομπές σε άλλα sites ή blogs προσβλέποντας σε κάτι ανάλογο από πλευράς τους. Αν δε, νομίζουμε πως έχουμε κάτι που αξίζει… Πούλιτζερ ή Όσκαρ, γιατί για παράδειγμα να μην επικοινωνήσουμε με ένα μεγάλο site (όπως η Popaganda καλή ώρα), ενημερώνοντάς τους για το πόνημά μας και προτρέποντάς τους να το (ανα)δημοσιεύσουν;
Όπως και να ‘χει, το blogging είναι κάτι απλό αλλά και σύνθετο παράλληλα, όμορφο και δημιουργικό. Καλή αρχή.
