Κάθε πράγμα στον καιρό του και η Πρωταπριλιά τον Αύγουστο

Το καλοκαίρι μπορεί να μην έχει συνήθως μπάλα, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι σταματάνε τα πάντα. Γιατί τότε είναι που πιάνουν δουλειά οι μάνατζερ και ξεκινά η παραφιλολογία της επόμενης σεζόν για κάθε ομάδα: τι παίκτες θα πάρει, τι παίκτες θα δώσει, αν θα είναι έτοιμη για τη νέα σεζόν και ούτω καθ’ εξής. Μέσα σε αυτόν τον ορυμαγδό ονομάτων που έρχονται και φεύγουν από μέρα σε μέρα, έχουμε βιώσει κάποια αξέχαστα – απόλυτα σουρεάλ – σκηνικά στον εγχώριο ποδοσφαιρικό πλανήτη, με τις εφημερίδες να τρέχουν το δικό τους φεστιβάλ, άλλες φορές φέρνοντας παίκτες πριν την ώρας τους κι άλλες φορές χαρίζοντας απλόχερα το προσωνύμιο “παικταράδες” πριν καν πατήσουν το χορτάρι.

Ας θυμηθούμε μερικά περιστατικά, που μας φέρνουν στο νου το γνωμικό «διηγώντας τα να κλαις» (από τα γέλια).

Οι «στο δρόμο είναι»

Στην κατηγορία αυτή ανήκουν φυσικά οι ποδοσφαιριστές που έρχονται κάθε καλοκαίρι στις μεγάλες ομάδες του ελληνικού πρωταθλήματος. Αν νομίζετε πολλές φορές ότι είναι οι ίδιοι και οι ίδιοι είναι επειδή ακριβώς είναι οι ίδιοι και οι ίδιοι. Μια χούφτα «άδοξων μπάσταρδων» που περιφέρεται από Ολυμπιακό σε Παναθηναϊκό σε ΑΕΚ ή ΠΑΟΚ και τούμπαλιν. Ποιοι είναι αυτοί που μας κάνουν να τους περιμένουμε μάταια στο αεροδρόμιο;

Ζε Ρομπέρτο

Η αιώνια αγάπη του Ολυμπιακού, περίπου από το 2005 και μετά. Ζε Ρομπέρτο ακούγαμε, αλλά δεν τον βλέπαμε και τελικά δεν τον είδαμε και ποτέ. Τι του έχει μιλήσει ο Ριβάλντο για το Θρύλο διαβάζαμε, τι ότι οι εφημερίδες του εξωτερικού θεωρούν κλεισμένη τη μεταγραφή, τι ότι θα συνθέσει ένα φονικό δίδυμο με το Ρίμπο και θα αντικαταστήσει τον φευγάτο Τουρέ. Τελικά, ο μάνατζερ του παίκτη δήλωσε ότι «δεν έχουμε επαφή με τον Ολυμπιακό, παρά μόνο με το Ριβάλντο», τώρα έχουμε 2014, κι ακόμη έχει στοιχειώσει εκείνη η θέση του αμυντικού χαφ στον Ολυμπιακό…Μας έμεινε βέβαια το επικό πρωτοσέλιδο του Πρωταθλητή από εκείνο το καλοκαίρι.

Νταβόρ Σούκερ

Ο κροάτης υπερσκόρερ, φημολογείτο ότι θα έρθει στον Παναθηναϊκό, όσο σκόραρε στα ευρωπαϊκά σαλόνια εναντίον του Ολυμπιακού. Από το ’94 και το γκολ-μαχαιριά που έβαλε στην παρατάση στο Καραϊσκάκη με τη φανέλα της Σεβίλλης μέχρι το ’98 και το τρομερό Μουντιάλ που έκανε, όταν και βγήκε και πρώτος σκόρερ παρεμπιπτόντως. Η παροικία πήγαινε να δημιουργηθεί με την έλευση του Ασάνοβιτς, ο Παναθηναϊκός συνέχισε να κινείται σε κροατικούς ρυθμούς φέρνοντας Βλάοβιτς, Γιάρνι, Μάριτς, Άντριτς μέχρι και Ρουκάβινα, αλλά Μπόμπαν και Σούκερ παρά τη συνάντηση στο Κάραβελ με το Γιώργο Βαρδινογιάννη και τις φωτογραφίες στις εφημερίδες δεν έκαναν ποτέ τη φονική (μαζί με τον Άσα) κροατική τριπλέτα στο Τριφύλλι.

Κιμ Κάλστρομ (ή Σέλστρομ αν είστε της σχολής Αλέξη Σπυρόπουλου)

Ίσως το πιο πολυφορεμένο όνομα σε μεταγραφική περίοδο. Έρχεται ανελλιπώς στην Ελλάδα μέσω των εφημερίδων, οι οποίες του κατακρεουργούν και τ’όνομα. Ακόμη δεν γνωρίζουμε αν ο Σουηδός χαφ λέγεται Κάλστρομ ή Σέλστρομ ή όπως αλλιώς διαβάζεται ένα όνομα με umlaut. Ανήκει στην κατηγορία Ντιρκ Κάιτ/Κάουτ/Κόιτ, όπου επίσης δεν ξέρουμε πως προφέρεται στην πραγματικότητα κι απλώς αυτοσχεδιάζουμε. Ο Κάλστρομ πάντως έχει παίξει και για Ολυμπιακό και για Παναθηναϊκό σε διαφορετικές περιόδους, αλλά μόνο στα εξώφυλλα των εφημερίδων, αφού παρόλο που ήρθε πολύ κοντά (ειδικά με τον Ολυμπιακό) τελικά δεν πάτησε ποτέ του Ελλάδα.

Γουίλιαμ Γκαλάς

Ο Γκαλάς ήταν μεταγραφικός στόχος του Παναθηναϊκού, όταν έψαχνε το περίφημο Hummer για την άμυνα που θα του έλυνε τα προβλήματα. Και η αλήθεια είναι πως μπορούσε να παίξει αυτό το ρόλο. Το ίδιο σκέφτονταν και στον Ολυμπιακό, όταν ήθελαν ένα αμυντικό για να έχουν το κεφάλι τους ήσυχο, αν και τελικά κατέληξαν στο βράχο Μέλμπεργκ. Ο Παναθηναϊκός ωστόσο δεν ήταν το ίδιο τυχερός, γιατί από Γκαλάς πήγε σε Μπουμσονγκ, που μάλλον δεν ήταν της ίδιας κλάσης με τους άλλους δυο. Ο Γκαλάς για την ιστορία πήγε στην Τότεναμ.

Λουίς Φίγκο

Η μεγάλη μεταγραφή που παρολίγο να γίνει. Ο Λουίς Φίγκο, έχοντας φύγει από τη Ρεάλ Μαδρίτης, ήταν τόσο κοντά στον Ολυμπιακό-όπως ειπώθηκε και γράφτηκε- μέχρι  και μπλουζάκια με τ’όνομά του είχαν τυπωθεί. Μηδένα προ του τέλους μακάριζε όμως, γιατί ο Φίγκο κατέληξε στην Ίντερ το 2005 και παρ’όλο που το 2007 τ’όνομά του ξαναέπαιξε για τους Πειραιώτες, τότε οι γάβροι  ήταν πια πολύ πιο υποψιασμένοι για να την πατήσουν.

Μίλαν Γιοβάνοβιτς

Ένα από τα μεγάλα σίριαλ των τελευταίων ετών, ο Μίλαν Γιοβάνοβιτς έβγαλε μάτια με τη Σταντάρ Λιέγης όταν αντιμετώπισε την ίδια χρονιά Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό σε Τσαμπιονς Λιγκ και Γιουρόπα αντίστοιχα. Τελικά, πήγε στη Λίβερπουλ, παρόλο που έλεγε πόσο αγαπάει τον κόσμο του Ολυμπιακού και πόσο θα γούσταρε να παίξει μπροστά στο κοινό του. Money talks, bullshit walks.

Ειδική μνεία: Ο Αρσέν Βενγκέρ, που είχε ξεναγηθεί από τον Σωκράτη Κόκκαλη στις εγκαταστάσεις, ο οποίος του είχε περιγράψει το σχέδιό του για τον Ολυμπιακό, αλλά τελικά ο Αλσατός προτίμησε την Άρσεναλ και τα υπόλοιπα είναι ιστορία. Επίσης, η περίπτωση Ντιόγκο, η μεταγραφή του οποίου από την Πορτουγκέζα στον Ολυμπιακό μας είχε εκνευρίσει στο μέγιστο βαθμό, λόγω του σίριαλ «σήμερα έρχεται-αύριο φεύγει» στο ίσως μεγαλύτερο σίριαλ που τελικά είχε ευτυχή (;) κατάληξη.

Στην επόμενη σελίδα: οι παίκτες που είδαμε στο ελληνικό πρωτάθλημα αλλά μάλλον θα θέλαμε να ξεχάσουμε