Έχει χυθεί αρκετό μελάνι τελευταία για την ρευστότητα της σεξουαλικότητας. Η σεξουαλική επαφή με άτομα του ίδιου φύλου έχει γίνει περισσότερο αποδεκτή – το ίδιο και η ιδέα ότι μπορούμε να μετέχουμε σε αυτή χωρίς απαραίτητα να αυτοπροσδιοριζόμαστε ως gay ή bi.
Δεν γεννήθηκαν όμως όλοι οι πειραματισμοί ίσοι. Το στίγμα γύρω από την ομοφυλοφιλική δραστηριότητα μεταξύ ανδρών παραμένει. Μία έρευνα του περιοδικού Glamour αναφέρει ότι τα 2/3 των γυναικών δεν θα έβγαιναν με έναν άνδρα που έχει κάνει σεξ με άνδρες στο παρελθόν, σε αντιδιαστολή με τον τρόπο που αντιμετωπίζουν οι άνδρες τις ομοφυλοφιλικές τάσεις της συντρόφου τους, τις οποίες είτε αγνοούν ή ακόμα κι ενθαρρύνουν.
Η αμφιφυλοφιλία ήδη είναι αντικείμενο αμφισβήτησης.
Για τις γυναίκες υποβιβάζεται συχνά σε απλώς μία «φάση», ενώ για τους άνδρες συνιστά -υποτίθεται- άρνηση της ομοφυλοφιλίας τους. Γενικά πάντως μοιάζει να κυριαρχεί η ιδέα ότι οι γυναίκες αυτοπροσδιορίζονται ευκολότερα ως bisexual σε σχέση με τους άνδρες, κυρίως λόγω της αντίληψης ότι η γυναικεία σεξουαλικότητα είναι εγγενώς πιο ρευστή. Γι’ αυτό και οι άνδρες που βρίσκονται σε αυτόν συγκεχυμένο ενδιάμεσο χώρο συχνά προτιμούν πιο ασαφείς όρους, όπως “heteroflexible” ή “straightish”, οι οποίοι δε φέρουν το ίδιο στίγμα.
Ο Τρέι Λιόν, ο οποίος αυτοπροσδιορίζεται ως “bi/pan” και τρέχει ένα Tumblr αφιερωμένο στο «straightish πορνό», εξηγεί: «Υπάρχουν πολλοί τύποι που ανησυχούν για την σεξουαλικότητά τους, που πιστεύουν ότι κάτι δεν πάει καλά με αυτούς, εξαιτίας αυτής της ιδέας ενός αυστηρού σεξουαλικού παραδείγματος που έχουμε κατασκευάσει ως κοινωνία. Για να γίνει η σεξουαλικότητα εύπεπτη για τις μάζες, φτιάχνονται αυστηρά μικρά κουτάκια στα οποία πρέπει να κλειστείς».
«Για να γίνει η σεξουαλικότητα εύπεπτη για τις μάζες, φτιάχνονται αυστηρά μικρά κουτάκια στα οποία πρέπει να κλειστείς»
Δεν είναι μόνο οι σεξουαλικές επαφές μεταξύ ανδρών που στιγματίζονται, αλλά και γενικά η έκφραση της οικειότητας, τουλάχιστον με συμβατικούς τρόπους. Σε μία κουλτούρα φορτωμένη με τόση ομοφοβία, και χτισμένη πάνω σε δύσκαμπτους έμφυλους ρόλους, η εμπειρία της σωματικής οικειότητας και στοργής μεταξύ ανδρών κωδικοποιείται ως ομοφυλοφιλία, κι άρα «εκτός ορίων» για τους straight άνδρες.
Κάπου εδώ έρχονται οι λέσχες ομαδικού αυνανισμού. Το New York Jacks, η πρώτη γνωστή λέσχη ξεκίνησε να λειτουργεί στα μέσα της δεκαετίας του ’80 και σύντομα ακολούθησαν και άλλες. Η σύνθεση των μελών τους αποτελείτο στην πλειοψηφία της από γκέι άνδρες και η συμμετοχή σε αυτές κορυφώθηκε με την παράλληλη κορύφωση της κρίσης του HIV/AIDS, καθώς θεωρήθηκαν η πλέον ασφαλής εναλλακτική στα λουτρά και τα sex clubs.
Πλέον, η ύπαρξη ιστοσελίδων και φόρουμ έχει οδηγήσει τις λέσχες αυνανισμού σε παρακμή, όμως για κάποιους η IRL επαφή δεν υποκαθίσταται εύκολα. Στις ΗΠΑ, υπάρχουν ακόμα τέτοιες λέσχες, οι οποίες έχουν αρχίσει να προσελκύουν ένα νέο κοινό: νεαρούς άνδρες που αυτοπροσδιορίζονται ως ετεροφυλόφιλοι.
Το 1/5 των ανδρών έχει συμμετάσχει σε ομαδικό αυνανισμό κατά τη διάρκεια της εφηβείας τους
«Γνωρίζουμε ότι είναι κοινό στα έφηβα αγόρια να αυνανίζονται μαζί ή να δίνουν οδηγίες ο ένας στον άλλο για το πώς να το κάνουν». Αυτά λέει η Δρ. Τζέιν Γουάρντ. Στο βιβλίο της, Not Gay: Sex Between Straight White Men, εμφανίζεται για πρώτη φορά ο όρος “bro jobs”, ο οποίος αναφέρεται στο σεξ μεταξύ straight ανδρών. (Ένας άλλος δημοφιλής όρος είναι το “buddy-baiting” και προέρχεται από το Tumblr.) Η Γουάρντ παραθέτει μία έρευνα της σεξολόγου Σερ Χάιτ από το 1981, σύμφωνα με την οποία σχεδόν το ένα πέμπτο των ανδρών έχει συμμετάσχει σε ομαδικό αυνανισμό κατά τη διάρκεια της εφηβείας τους.
Πάντως, η συζήτηση για αυτό το φαινόμενο περιορίζεται περισσότερο σε συνωμοτικά μοιρασμένα ανέκδοτα παρά σε επίσημα στατιστικά στοιχεία. Το σίγουρο είναι ότι δεν είναι τόσο σπάνιο όσο ίσως πιστεύουμε. (Ακόμα και οι Beatles το έκαναν!)
Πώς κι έτσι, ίσως αναρωτηθείτε.
«Οι straight άνδρες που έρχονται στο κλαμπ μου θέλουν να το διαδώσουν σε άλλους straight άνδρες, γιατί το απολαμβάνουν τόσο πολύ και δεν νιώθουν ότι απειλούνται από αυτό», λέει ο Πωλ Ρόζενμπεργκ, ιδρυτής του Rain City Jacks, ενός κλαμπ στο Σιάτλ, όπου άνδρες μπορούν να «αυνανιστούν ελεύθερα και με ασφάλεια σε μία sex positive κοινότητα, χωρίς διακρίσεις και με αμοιβαίο σεβασμό». Ακόμα και αν δεν νιώθουν ρομαντική έλξη για άλλους άνδρες, εκεί τους δίνεται η ελευθερία να πειραματιστούν σε ένα ασφαλές πλαίσιο, ειδικά αν είναι παντρεμένοι ή βρίσκονται σε σχέση. «Κάτι που ακούω συχνά είναι ότι πρόκειται για την απόλυτη μορφή ανδρικού δεσίματος», προσθέτει ο Πωλ.
Αρκετοί από εσάς θα χασκογελάτε ήδη. Δηλαδή ένα τσούρμο ανδρών που αυνανίζονται στο σαλόνι κάποιου τύπου αποτελεί μορφή συναισθηματικού δεσμού; Όντως τώρα;
Στην πραγματικότητα, αυτό που λέει ο Ρόζενμπεργκ συνάδει σε γενικές γραμμές με την διαδεδομένη — εντός κι εκτός ακαδημίας — άποψη ότι η οικειότητα μεταξύ των ανδρών κατασκευάζεται κυρίως στο πλαίσιο κοινών δραστηριοτήτων. Ειδικά όταν μία καθολική αλλά κατά βάση μοναχική και συχνά εμποτισμένη με αισθήματα ντροπής δραστηριότητα μεταμορφώνεται σε συλλογική εμπειρία, το αποτέλεσμα μπορεί να είναι ανέλπιστα απελευθερωτικό.
«Αυτό που συμβαίνει είναι τόσο θετικό, θεραπευτικό και μεταμορφωτικό για αυτούς τους τύπους», σύμφωνα με τον Τζέιλεν Ριξ, σεξουαλικό ψυχοθεραπευτή και τακτικό θαμώνα κλαμπ αυνανισμού. Ο ίδιος φιλοξενεί στο σαλόνι του στην νότια Καλιφόρνια μικρές μαζώξεις ανδρών. Αναφέρει την περίπτωση ενός νεαρού άνδρα που είχε κακοποιηθεί ως παιδί. Αυτή η εμπειρία του δημιούργησε μία έντονη φοβία απέναντι στους μεγαλύτερους άνδρες, την οποία κατάφερε να ξεπεράσει μέσα από την συμμετοχή του σε μία κοινότητα που καλλιεργεί τον σεβασμό της σεξουαλικής έκφρασης και την αποδοχή διαφορετικών σωματοτύπων και ηλικιών.
Ίσως πάλι τα πράγματα να είναι περισσότερο κοινότυπα. Για παράδειγμα, σύμφωνα με την Γουάρντ, άνδρες με τάσεις επιδειξιομανίας τείνουν να επιζητούν την επιβεβαίωση της αρρενωπότητάς τους, την οποία δεν λαμβάνουν από την σύντροφό τους, από άλλους άνδρες. Μπορούν επίσης να «ντύσουν» την σωματική (και συναισθηματική) εγγύτητα που προκύπτει με μία πιο αποδεκτή έκφραση της ανδρικής φιλίας — τον ανταγωνισμό.
Ο Στιβ (σ.σ.: ψευδώνυμο του τωρινού διοργανωτή του New York Jacks) προτείνει μία πολύ πιο απλή εξήγηση: «Οι περισσότεροι άνδρες, ανεξαρτήτως σεξουαλικού προσανατολισμού, πραγματικά γουστάρουν το πέος τους. Και γουστάρουν να αυνανίζονται».
(Με στοιχεία από σχετικά άρθρα των GQ και Buzzfeed News)
![[Ταξίδι στο αστικό τοπίο], του Ευάγγελου Ρουσάκη](https://popaganda.gr/wp-content/uploads/2019/10/Noites-Apoikies-Euaggelos-Rousakis-300x200.jpg)
