Σύμφωνα με τον αρχαίο μύθο, η Αίγινα πήρε το όνομά της από την ομώνυμη ερωμένη του Δία. Ο Δίας την έκρυψε εκεί για γλιτώσει από την οργή της Ήρας. Αυτό, σαν πρώτo στοιχείο, της δίνει -αν μη τι άλλο- μια ενδιαφέρουσα πινελιά.
Σύμφωνα με το μύθο του σήμερα, όλοι -μα όλοι- γνωρίζουν τουλάχιστον ένα άτομο το οποίο έχει κάποιου είδους σχέση με την Αίγινα. Καταγωγή, σπίτι, δουλειά, συνδυασμό κάποιων ή και των τριών; Μοιραία λοιπόν, όλοι την επισκέπτονται.
Έτσι φτιάχνονται ιστορίες.
Στο πέρασμα των αιώνων, στην Αίγινα αναπτύχθηκαν αρχαίοι πολιτισμοί, ευδοκίμησαν (και ευδοκιμούν) μοναδικά αγαθά, παράγονται καινοτόμα προϊόντα. Διατέλεσε για παραπάνω από ένα χρόνο πρωτεύουσα του ελληνικού κράτους. Ενέπνευσε ένα σημαντικά μεγάλο μέρος του εγχώριου καλλιτεχνικού στερεώματος και του χώρου της διανόησης, αποτελώντας μέχρι και σήμερα μάλιστα τη μόνιμη στέγη αρκετών εξ αυτών.
Το πιο σημαντικό όμως είναι πως η Αίγινα δημιουργεί και συντηρεί φιλίες.
Κάθε χρόνο γυρίζουν όσοι έχουν ήδη έρθει. Μπλέκονται με όσους έρχονται για πρώτη φορά (και θα ξανάρθουν του χρόνου) κ.ο.κ. Οι παρέες μεγαλώνουν. Οι φιλίες ενισχύονται. Ο κόσμος γνωρίζεται. Φλερτάρει. Δένεται. Δημιουργεί πολλές απίθανες ιστορίες.
Τι μπορεί όμως να κάνει κάποιος στην Αίγινα, ώστε να δημιουργήσει τις δικές του ιστορίες;
1. Να φιλήσει το κορίτσι/αγόρι/σύντροφό του ενώ χαζεύουν αγκαλιά το καταπληκτικό ηλιοβασίλεμα σε κάποιο εκκλησάκι. Ναι, η Αίγινα έχει καταπληκτικό ηλιοβασίλεμα και έχει δεκάδες πανέμορφα μικρά εκκλησάκια (με απίθανες κρυψώνες για κρυφτό). Σε αυτό που πέφτει το πρώτο φιλί συνήθως μετά από κάποια χρόνια γίνεται και ο γάμος.
Νικολάου- Μόραλης- Καπράλος στην Αίγινα
2. Να ανακαλύψει τα μοναδικά χρώματα που ντύνουν απ᾽άκρη σ’ άκρη όλο το νησί, είτε όταν το λούζει το φως (καλοκαίρι) είτε όταν το σκεπάζουν τα σύννεφα (χειμώνα). Να καταλάβει γιατί αυτά τα χρώματα (στη πλειοψηφία τους γαιώδη) ενέπνευσαν μερικούς από τους μεγαλύτερους σύγχρονους Έλληνες χρωστήρες. Μόραλης, Τσαρούχης, Νικολάου, Μπαρκώφ, Κόντογλου, Βουρλούμης, Πωπ αλλά και νεώτεροι όπως ο Σταύρος Ιωάννου, όλοι ανέπτυξαν μια σχέση πάθους με το νησί. Για κάποιους μάλιστα, η έλξη ήταν τόσο δυνατή, που τους “αιχμαλώτισε” στην Αίγινα για το υπόλοιπο της ζωής τους.
Το σπίτι του Καζαντζάκη στην Αϊγινα.
3. Να μυηθεί στην κουλτούρα του νησιού. Καλλιτέχνες, λογοτέχνες, ποιητές, διανοούμενοι, γλύπτες ξεκίνησαν για μια απλή επίσκεψη και βρέθηκαν «δέσμιοι» της αιγινήτικης αύρας. Καζαντζάκης, Σεφέρης, Σικελιανός, Αγγελάκη-Ρουκ, Καπράλος, Βαρότσος, Στράτου κ.α. Σίγουρα κάτι ξέρουν.
4. Να πιει ελληνικό καφέ (ή τσίπουρο καλύτερα) στα παλιά καφενεία της Δημαρχίας, δίπλα στην ψαραγορά. Καφενείο Γαλάρη εξ αριστερών όπως κοιτά, καφενείο Μοίρα εκ δεξιών. Γέροντες φιλόσοφοι σπουδαγμένοι στο πανεπιστήμιο της ζωής -που σβήνουν το τσιγάρο με το δάχτυλο- συζητούν με καλλιτέχνες και διανοούμενους επί παντός επιστητού. Η κουλτούρα του καλού καφενείου σε όλο της το μεγαλείο. Μαέστροι αυτής της φανταστικής συμφωνίας, η Τασία κι ο Μιχάλης (καφενεία Γαλάρη και Μοίρα αντίστοιχα).
5. Να κολλήσει στα χέρια του (και στα μαλλιά του αν είναι πιο μικρός ή/και πιο αθώος) ρετσίνι, προσπαθώντας να κόψει ένα φρέσκο φιστίκι. Νωπό είναι πιο νόστιμο κι από ψημένο. Το ρετσίνι τρίψτε το με χώμα. Θα φύγει. Αν πάλι είναι στα μαλλιά, μοναδική λύση το κόψιμο της τούφας. Το φιστίκι Αιγίνης μάλιστα, έχει αποκτήσει και το δικό του ετήσιο φεστιβάλ, που φέτος γιορτάζει την 8η συνεχή παρουσία του.
6. Να εκτεθεί σε μια ευρεία γκάμα αρχιτεκτονικής ιδιαίτερης αισθητικής. Το Κυβερνείο, οι Φυλακές (πρώην ορφανοτροφείο), ο Πύργος του Μαρκέλλου, το σπίτι του Ροδάκη στο Μεσαγρό, το Εϋνάρδειο και άλλα, κτίρια αληθινά στολίδια. Χαρακτηριστική και η μοναδική για τα ελληνικά δεδομένα παραλιακή μετόπη, που απαρτίζεται 34 διατηρητέα νεοκλασικά σε παράταξη. Πύργοι, αρχοντικά, καποδιστιρακά, κλασικά, νεοκλασικά, μοντέρνα, λαϊκά (η πιο συνήθης μέθοδος του νησιού), καπεταναίϊκα και πολλά νεότερα εντυπωσιακά αρχιτεκτονήματα. Τα περισσότερα υπογεγραμμένα από αρχιτέκτονες θρύλους όπως οι Κωνσταντινίδης, Κρόκος, Πικιώνης κ.α.
7. Να επισκεφθεί και τα 4 μνημεία της αρχαιότητας που δεσπόζουν στο νησί. Την Κολώνα (είναι η ακρόπολη της αρχαίας Αίγινας), τον ναό του Απόλλωνος, τον ναό του Ελλάνιου Δία (συνδυάζεται με υπέροχη πεζοπορία στην κορυφή του 500 και κάτι μέτρων Όρους) και τον ναό της Αθηνάς Αφαίας. Ο τελευταίος είναι ο καλύτερα διατηρημένος αρχαίος ναός που σώζεται σήμερα.
8. Να εξερευνήσει την Παλιαχώρα. Κάστρο που χτίστηκε κατά το 1450μ.Χ. ως καταφύγιο από τους πειρατές. Σήμερα, διασώζονται 33 πανέμορφα μονόχωρα εκκλησάκια (από τα συνολικά 50), χτισμένα από τον 12ο έως και το 18ο αιώνα.
9. Να χωθεί μέσα σε κουφάλες ελιών 500 ετών και βάλε – κάποιες μάλιστα φτάνουν και τα 30 τετραγωνικά! Μια βόλτα στον συγκλονιστικό Ελαιώνα αρκεί. Τοπίο πραγματικά μοναδικό.
10. Να σαστίσει μπροστά στην εμπειρία των ψαρότρατων-μανάβικων! Πανέμορφες παραδοσιακές τράτες με μόστρα τελάρα φορτωμένα με κάθε λογής φρούτα και ζαρζαβατικά, συνθέτουν ένα από τα πλέον χαρακτηριστικά αξιοθέατα του νησιού. Φήμες λένε πως οι αφεντικίνες τους είχαν κάψει ανεπανόρθωτα καρδιές στη γενιά των παππούδων μας.
11. Να επισκεφθεί τη Σουβάλα και την Αγία Μαρίνα. Vintage μέρη απόβασης ορδών βορειοευρωπαίων τουριστών στα 80s και τα 90s. Μεταφράζουν αριστοτεχνικά το κιτς μεσουράνημα του τότε σε cult νοσταλγία του τώρα.
12. Να φτάσει ως την Πέρδικα, το παραδοσιακό ψαροχώρι με το τεράστιο λιθόστρωτο μπαλκόνι πάνω στη θάλασσα. Εκεί θα τον περιμένουν όμορφα μικρά σπιτάκια με αυλές που επικοινωνούν μεταξύ τους, μπαράκια πάνω στο κύμα και πολλές ψαροταβέρνες.
13. Να πάει στο καρναβάλι του Μεσαγρού, να κάνει Πάσχα στο Σφεντούρι, να περπατήσει στα σοκάκια της Παχιαράχης, να φάει κεφτέδες στους Άλωνες και στις Πόρτες, σταβλίσιες μπριζόλες στο Ανιτσέο, κόκκορα στην Κυψέλη.
14. Να πάει για μπάνιο. Στο Μαραθώνα με την λεία αμμουδιά. Στην Αιγινήτισσα με το φανταστικό κιόσκι – χασιένδα. Στο Κλειδί για πάρτι στο beach bar. Στην παραλία του Aegina Maris με το ερειπωμένο αρχιτεκτονικό κομψοτέχνημα τον 70ς να κείτεται από πάνω του. Στο Σώτο στην Αγία Μαρίνα για τις καλύτερες βουτιές. Στη Βαγία για το τρομερό after σουβλάκι στο Νικόδημο. Στο Σαρπά που θα φάει και τον πιο ωραίο ντάκο της ζωής του.
15. Να αλειφθεί ολόκληρος με πασπάρα. Το μαγικό αυτό κίτρινο αργιλόχωμα, που για πάνω από 3.000 χρόνια βοηθά τους κεραμιστές να κάνουν θαύματα (σαν το αιγινήτικο κανάτι). Οι ιδιότητές του περιποιούνται σώμα και δέρμα καλύτερα από οποιοδήποτε σπα.
16. Να ζήσει στο έπακρο την εμπειρία του ανοργάνωτου μπάνιου στη θάλασσα. Πέρα από τις παραλίες, η Αίγινα έχει περιμετρικά αμέτρητα βραχώδη spots για να βουτήξει κανείς. Τα νερά, καιρού επιτρέποντος, είναι εξαιρετικά. Αν μάλιστα είναι τυχερός, θα παρακολουθήσει ζωντανά τις προσπάθειες κάποιας γιαγιάς – καταδρομέα, η οποία αψηφώντας τα βράχια, κυνηγάει με αυταπάρνηση το εγγόνι της, προκειμένου να το ταΐσει.
17. Να πάει θερινό σινεμά. Τρεις ρομαντικοί «σινεμάδες» στην πόλη και άλλοι τόσοι στο υπόλοιπο του νησιού, προβάλουν όλες τις ταινίες της σεζόν που ολοκληρώθηκε αλλά και παλιά αριστουργήματα. Και το καλύτερο; Επιτρέπεται να φέρεις σουβλάκια και να τα φας κατά τη διάρκεια της ταινίας!
18. Να περιπλανηθεί στην παραλία. Το βράδυ απαγορεύεται η διέλευση οχημάτων οπότε γίνεται ένας πραγματικός παράδεισος για μικρούς (κυρίως) και μεγάλους. Ποδήλατα, πατίνια, άμαξες, καλαμπόκια, παγωτό. Καφές στη Ρέμβη και στη Νήσο, γλυκό στο Αιάκειο, κρέπα στον Παναγάκη, λουκουμάδες στο Ποσειδώνιο, ψώνια στο Φιστίκι και στο Ασάο.
19. Να φάει ορφανή (μακαρονάδα) στο Βατζούλια. Πιάτο ζωής. Να φάει στο Σκοτάδη, στον Τσία, στο Γελαδάκη, στο Φλοίσβο, στο Δρομάκι, στην Αυλή, στο Αλέντι στο Κάππος Έτσι, στο ΝΟΑ, στην Καβουρόπετρα, στην Αιγινήτισσα, στο Βάκχο και στον Αργύρη (Μεσαγρός) στο Δέκα (Πέρδικα). Κουζίνες με μεράκι που μας ταΐζουν πολύ καλά χρόνια τώρα.
20. Να βγει για ποτά. Στο Βαρτάν, στη Ρέμβη, στο Barrera, στο κουκλίστικο Caps Lock, στη Νήσο, στο Inn on the Beach (που είναι κυριολεκτικά μέσα στη θάλασσα). Στο Ελληνικόν Vintage, μαγαζί με ιστορία σχεδόν 30 ετών, με ελληνικά μέχρι νωρίς το μεσημέρι (ναι, το μεσημέρι).
21. Να έρθει στα Περδικιώτικα. Διατηρητέο κτίριο. Ταβάνι ζωγραφιστό στο χέρι. Μια πανέμορφη αυλή που σερβίρει και φαγητό. Ξύλινα δάπεδα και βιβλιοθήκες του 1800, ο DJ στο κλουβί του ταμία της πρώτης τράπεζας της Ελλάδας. Από το 1977. Ροκ εν ρολ. Η επιτομή του μπαρ. Που τόσο λείπει πια.
