Βραβευμένη με Αργυρή Άρκτο στο περασμένο Φεστιβάλ Βερολίνου, η σάτιρα του πολυνίκη Βόσνιου Danis Tanovic για την εθελοτυφλία και την υποκρισία των εραστών μιας παρηκμασμένης Ευρώπης, θα κάνει τον εγκέφαλό σου να γελάσει με την καρδιά του.
Παρ’ ότι θα περίμενες να σε κάνει να πάρεις τις smart συσκευές σου παραμάσχαλα και να πας στην πλησιέστερη χωματερή, η βιογραφική ματιά στην περιπέτεια του μεγαλύτερου whistleblower στην ιστορία του whistleblowing είναι απροσδόκητα νηφάλια.
Ντυμένος ταχυδακτυλουργός έτοιμος για σόου στο Vegas, αν κάτι καταφέρνει να αποδείξει ο Benedict Cumberbatch, είναι πως ο Tony Stark είναι ο μόνος που μπορεί να μοστράρει goatee χωρίς να μοιάζει με πορνοστάρ του ’80.
Τα πιο καλοστημένα σχέδια των ποντικών και των ανθρώπων πάνε εξ ορισμού κατά διαόλου, αλλά είναι πιο ωραία όταν γίνεται με ροκ-εν-ρολ ενέργεια αντίστοιχη ενός Fatih Akin, και τους Soulwax σε ένα soundtrack που ανατινάζει τα καρέ.
Κανείς δεν ασχολείται πια με τα σενάρια που ταΐζονται οι μηχανές παραγωγής του Χόλιγουντ, κι οι κοινοτοπίες που πασάρονται για διάλογοι παραγεμίζοντας τα κενά ανάμεσα στα τρεχαλητά του Inferno, είναι άλλη μια απόδειξη του προφανούς.
Η κατάμαυρη, αναπολογητική και θαρραλέα κωμωδία του Ολλανδού provocateur, με την Isabelle Huppert στην καλύτερη φόρμα της, δεν εξιλεώνει απλώς τον Verhoeven για παλιότερα στραβοπατήματά του, αλλά του δίνει βάδισμα θριαμβευτή.
Με κανιβαλιστική σατιρική μανία μέσα της τόσο σαρκοφάγα, που έχει εξαφανιστεί πια όχι μόνο από το Χόλιγουντ, αλλά κι απ’ όλες τις ανεξάρτητες παροικίες του, η ταινία των Seth Rogen και Evan Goldberg θα αλλάξει τον τρόπο που βλέπετε το σούπερ μάρκετ.
Ενδεχομένως αχρείαστο, αλλά σίγουρα ευπρόσδεκτο remake, ετούτο το φρεσκάρισμα του κλασικού καουμπόικου πιάνει τους εμβληματικούς πιστολέρο, και από σαμουράι της Δύσης τους μετατρέπει σε απόλυτους badasses της πυξίδας ολόκληρης.
Ο ηθοποιός που έγινε φαινόμενο φορώντας μουσούδα μανιοκαταθλιπτικού κάτω απ’ τη στολή λαγού στο Donnie Darko, επιστρέφει σε mode μουτρωμένης ψυχικής ανισορροπίας, για τη νέα ταινία του οσκαρικού Jean-Marc Vallee.
Η ανυπέρβλητη εμπειρία του 86χρονου σκηνοθέτη, μετατρέπει σε απολαυστικότατο κινηματογραφικό μεζεδάκι μια ιστορία που σε άλλα χέρια θα βούλιαζε στο βούρκο της τελενοβέλας.
O θρυλικός υπερκατάσκοπος που εισήγαγε τον γειωμένο ρεαλισμό στη σύγχρονη περιπέτεια δράσης, χάνει τα λόγια του στην τέταρτη, πιο γερασμένη υπαρξιακή του αναζήτηση.
Εκτός από την ταινία «Από Μακριά» του βενεζουελάνου Lorenzo Vigas δεν υπάρχουν και πολλά πράγματα αυτήν την εβδομάδα, εκτός κι αν σας αρέσουν κάποιες γαλλικές κωμωδίες.
Ο Αόρατος Εχθρός με τη σπουδαία πρωταγωνίστρια και τον εκλιπόντα Άλαν Ρίκμαν στο πλευρό της είναι η καλύτερη ταινία της εβδομάδας. Το αργυρό μετάλιο πηγαίνει στο «Κάτω Από Τον ήλιο» με την υπέροχη Τίλντα Σουίντον.
Ως πρωταγωνιστής στο «Ένα Ολόγραμμα για τον Βασιλιά» κάπως σώζει την παρτίδα. Ίσως, βέβαια, να βοηθάει και η σύγκριση με τις υπόλοιπες, στην καλύτερη περίπτωση μέτριες ταινίες τύπου «Ο Θρύλος του Ταρζάν» και «Κάθαρση: Έτος Εκλογών».
Τρανή απόδειξη ο «Ήχος της Σιωπής», η νέα του ταινία που είναι και η καλύτερη της εβδομάδας. Από κοντά και το «Captain America: Εμφύλιος Πόλεμος», το καλύτερο υπερηρωικό μπλοκμπάστερ της χρονιάς μέχρι τώρα.