Ένα κείμενο του Τόμας Μπέρνχαρντ ανεβαίνει κάθε σαββατοκύριακο βράδι στο Booze Cooperativa.
Ο ταλαντούχος ηθοποιός που υποδύεται τον Φειδιππίδη στις «Νεφέλες» του Δημήτρη Καραντζά μιλάει για τα παιδικά του χρόνια στην Αλβανία, την ταχυκαρδία πριν την πρεμιέρα και τον μεγαλύτερο του φόβο.
Ο ηθοποιός και σκηνοθέτης και η Αθηνά Μαξίμου, που μαζί τον Μανώλη Δούνια έχουν αναλάβει την καλλιτεχνική διευθυνση του Θεάτρου Βεάκη, μιλάνε για τα σχέδια τους στην Όλγα Σελλά. Ωραίο πρόγραμμα, σπουδαίες συνεργασίες, όμορφα όνειρα.
Πάντα παρών ως πρωταγωνιστής κλασικών σειρών, ως παρουσιαστής δημοφιλών εκπομπών και για να κάνει ορισμένους να αναρωτιούνται «τι έγινε ρε παιδιά;» καθώς τον βλέπουν επί σκηνής να μάχεται με αυτό που αγαπάει πιο πολύ, όπως είπε στον Θεοδόση Μίχο.
Η προπώληση ξεκινάει στις 12 το μεσημέρι της Μεγάλης Τρίτης. Επιλέγει η Όλγα Σελλά.
Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου και οι πρωταγωνιστές του μοιράζονται τις σκέψεις τους μπροστά στον φακό της Popaganda.
Ανακοινώθηκε το πρόγραμμα του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου 2019. Η Όλγα Σελλά ήταν εκεί και μας μεταφέρει ρεπορτάζ, παρασκήνιο και πρώτες εντυπώσεις
Για να καταλάβετε τι ακριβώς εννοεί η καταξιωμένη ηθοποιός όταν λέει ότι αυτό είναι το βασικό της χαρακτηριστικό, δεν έχετε παρά να διαβάσετε όσα είπε στον Θεοδόση Μίχο ένα πρωί που βγήκε βόλτα στην Καλλιδρομίου με δυο καλές της φίλες.
Η έβδομη απονομή των κουήρ θεατρικών βραβείων ήταν αφιερωμένη στη μνήμη του Ζακ Κωστόπουλου και ένα ηχηρό κάλεσμα σε δράση.
Μια από τις αναγνωρίσιμες ηθοποιούς της γενιάς της παραδέχεται ότι είναι μοναχικό άτομο, ότι θα ήθελε να κάνει και πιο πειραματικά πράγματα στο θέατρο και πως έχει μάθει να είναι εργασιομανής.
Τι κι αν είναι βασανιστικό να θέτει διαρκώς νέα ερωτήματα στον εαυτό του; Ένας από τους πιο αξιέπαινους σκηνοθέτες των τελευταίων ετών μιλάει στον Θεοδόση Μίχο για όλα αυτά που προσπαθεί να λύσει μέσα από τις πολυσυζητημένες παραστάσεις που ανεβάζει.
Ούτε για το πώς μεγάλωσε, ούτε για το πώς ζει στην Αθήνα, ούτε για το πώς είναι να τα παρατάς όλα για να γράψεις, ούτε για το πώς είναι με το ένα χέρι να μεγαλώνεις ένα παιδί ενώ με το άλλο αυτομαστιγώνεσαι γιατί δεν βρίσκεις την επόμενη σωστή λέξη.
