Πεντακόσιες φιάλες Θαλασσίτης του 2011, ένα θαυμάσιο Ασύρτικο από την ΓΑΙΑ Οινοποιητική, ήρθαν στο φως πριν λίγους μήνες. Το επίσημο ντεμπούτο του έγινε στον φιλόξενο Πολυχώρο Pirée, σε ένα σκηνικό που κατάφερε να συνδυάσει τους ήχους και το χρώμα της θέλασσας, την πέτρα και το ξύλο, αλλά και την industrial αισθητική με μια κλασσική ξυλόσομπα και κεριά σε ψηλά μανουάλια. Όλον αυτό τον καιρό ο Θαλασσίτης βρίσκονταν σε γλυκό ύπνο σε ένα υποβρύχιο κελάρι στο βυθό της Σαντορίνης κι ονειρευόταν αυτήν ακριβώς τη στιγμή της αποκάλυψης.
Τα μπουκάλια φέρουν όλα τα χνάρια της πεντάχρονης παλαίωσης στο βυθό της Σαντορίνης
Δεν ήταν η πρώτη φορά που έγινε αυτή η απόπειρα. Το 2009 ο Ντίνος Στεργίδης πρότεινε στον Γιάννη Παρασκευόπουλο, οινολόγο και συνιδιοκτήτη της ΓΑΙΑΣ να τολμήσουν αυτό που μόνο δέκα οινοποιεία σε ολόκληρο τον κόσμο έχουν υλοποιήσει: να στήσουν ένα κελάρι αλλιώτικο από τα άλλα, μέσα στο νερό, με στόχο την παλαίωση του κρασιού στο βυθό. Η απουσία φωτός και οξυγόνου, η σταθερότητα της θερμοκρασίας, αλλά και τα ρεύματα της θάλασσας, που προκαλούν την κίνηση των μπουκαλιών, υπήρξαν οι παράγοντες οι οποίοι τους έκαναν να ενδώσουν στην τολμηρή σκέψη.
Το εγχείρημα δεν στέφθηκε αρχικά με επιτυχία: από τα πεντακόσια μπουκάλια μόνο τρία ανασύρθηκαν άθικτα το 2014. Παρόλα αυτά δεν κυριάρχησε η απογοήτευση, καθώς αυτές οι τρεις φιάλες κουβαλούσαν μαζί με το περιεχόμενο, την πολύτιμη γνώση για το τι θα έπρεπε να γίνει ώστε να αποφευχθεί το λάθος.
Την επόμενη χρονιά το κελάρι τοποθετήθηκε πιο βαθιά, ώστε να μην σπάσουν τα μπουκάλια. Αυτή τη φορά, σώθηκαν περισσότερα, όμως κάποιοι φελλοί αλλοιώθηκαν. Δεύτερο μάθημα, λοιπόν, για τους οραματιστές της ΓΑΙΑΣ, που δεν πτοήθηκαν, αλλά αποφάσισαν να δοκιμάσουν ξανά. Το 2011, τελικά, αποδείχτηκε μια καλή χρονιά. Τούτη τη φορά το πείραμα πέτυχε και διακόσιες έντεκα αριθμημένες φιάλες βρήκαν το δρόμο τους για επιλεγμένες κάβες και εστιατόρια. Το Ασύρτικο εντός τους απέδειξε τον πεισματάρικο χαρακτήρα του. Για την ακρίβεια τον τράνεψε. Η παλαίωση πέτυχε, δίνοντάς του στρογγυλάδα και σιγουριά, διατηρώντας το λαμπερό χρώμα του και νικώντας πανηγυρικά την οξείδωση. Δροσερό, με νύξεις ζύμης, εσπεριδοειδών και φρεσκοκομμένης φέτας πράσινου μήλου, δεν έχει την έντονη ορυκτότητα που έχουν αυτού του είδους τα κρασιά όταν παλαιώνουν με τον πατροπαράδοτο τρόπο, στα κελάρια. Ναι, είναι ένα Ασύρτικο. Ευλογημένο όμως από το θεό Ποσειδώνα, που για πέντε χρόνια το κρατούσε στην αγκαλιά του, σαν μονάκριβο παιδί. Για αυτό και στο ποτήρι είναι σαν να πίνεις κύματα.
