Το Amazing Chocolate είναι ένα ζαχαροπλαστείο στη Λεωφόρο Ηλιουπόλεως στον Υμηττό, που με την πρώτη ματιά ένιωσα σαν το σπίτι μου: η επιγραφή “Σοκολατρείες” μου έδωσε απευθείας να καταλάβω ότι ήταν δικοί μου άνθρωποι εκεί.
Με το που μπήκα, με υποδέχτηκε σαν παλιά γνωστή ο Μενέλαος Σταθόπουλος, πατέρας του ιδιοκτήτη, που του αρέσει τόσο η ενασχόληση με το ζαχαροπλαστείο, που περνάει εκεί τον ελεύθερο χρόνο του, κι έτσι ήταν εκείνος που μου μίλησε για τις σοκολατικές αναζητήσεις τους.
Πριν προλάβουμε να ξεκινήσουμε την κουβέντα, είχα στα χέρια μου ένα παγωτίνι σοκολάτας, για να με βάλει στο κλίμα. Όσο μου αποσπούσε την προσοχή το πλούσιο παγωτό σοκολάτας, η σκληρή επικάλυψη με βέλγικη bitter και το τραγανό χωνάκι, ο Μενέλαος μου αφηγούνταν πώς το κατάστημα άνοιξε πριν 10 χρόνια, μαζί με το εργαστήριο ζαχαροπλαστικής του λίγο πιο δίπλα, στην Ηλιούπολη. Είχε μόλις δύο χρόνια ζωής όταν το ανακάλυψε ένα γαστρονομικό περιοδικό του Ηλία Μαμαλάκη, του έκανε ένα αφιέρωμα χαρακτηρίζοντάς το “το καλύτερο παγωτό της Αθήνας”, και έκανε την πελατεία τους να αυξηθεί δραστικά. Πλέον, από τα 45 τετραγωνικά μέτρα της Λεωφόρου Ηλιουπόλεως, πωλούν κάθε καλοκαίρι γύρω στους 7 τόνους παγωτού χονδρικά σε άλλα ζαχαροπλαστεία, και 5 τόνους λιανική στο δικό τους κατάστημα. Το παγωτό τους, για να είναι τόσο καλό, δεν έχει κάποιο φοβερό μυστικό. “Απλώς χρησιμοποιούμε φρέσκο γάλα. Όχι σκόνες, που είναι βέβαια σε πολύ μικρότερη τιμή. Και βέβαια, ακόμα και στο παγωτό, έχει μεγάλη σημασία να είναι φρέσκο. Τώρα, Δευτέρα πρωί, το πιο παλιό παγωτό που έχουμε να είναι από το Σάββατο το απόγευμα. Είναι πολύ απλό. Κρατάμε το χωνάκι, το γεμίζουμε με ένα κουτάλι με παγωτό, το επικαλύπτουμε με μία σάλτσα, την οποία φέρνουμε ειδικά από το Βέλγιο. Έχουμε μόνο δέκα γεύσεις. Ο κόσμος όμως τις αγαπάει πολύ. Έχουμε, ας πούμε, μία γεύση, που πλέον έχει καταργηθεί, από τις πιο παραδοσιακές γεύσεις ελληνικού παγωτού, που δεν βρίσκεις πια πουθενά. Εσύ δεν θα την πρόλαβες καν, είσαι πολύ μικρή. Είναι το κασάτο. Αυτό οπωσδήποτε πρέπει να το δοκιμάσεις”.
Χωρίς πολλή συζήτηση, κρατάω ήδη το δεύτερο παγωτίνι μου, αυτή τη φορά με επικάλυψη λευκής σοκολάτας. Η πρώτη μπουκιά είναι μία έκπληξη, γιατί πράγματι η γεύση δεν θυμίζει τίποτα που να έχω ξαναδοκιμάσει. Η κρέμα από γάλα περιέχει ψιλοκομμένα φρούτα από γλυκά του κουταλιού, και αφήνει μία ανεπαίσθητη επίγευση μαστίχας. “Δεν είναι πολύ νόστιμο;”, με ρωτάει ο Μενέλαος. “Να, αυτό το παγωτό, ας πούμε, παιδευόμαστε να πείσουμε τους πελάτες να το πάρουν, ρωτάνε, “Και γιατί να το πάρω;“, και μόλις το πάρουν μία φορά, παίρνουν μόνο αυτό. Είναι vintage, βλέπεις!”. Vintage στο κατάστημα δεν είναι μόνο το παγωτό, αλλά και όλη η διακόσμηση. Δίπλα στις σοκολάτες και τις τάρτες εκτίθενται διάφορα vintage παιχνίδια, κάρτες, διαφημιστικές πινακίδες. Από φωλιές πουλιών σε σχήμα τροχόσπιτου, μέχρι κουρδιστές βέσπες, διαπιστώνω γρήγορα πως δεν εκτίθενται απλώς, αλλά ανήκουν στα προϊόντα προς πώληση του μαγαζιού και δίνουν μια ατμόσφαιρα άλλης εποχής στη συνολική του εικόνα. Όταν αναρωτιέμαι πώς προκύπτουν, ο Μενέλαος δεν έχει συγκεκριμένη απάντηση. “Απλώς μ’ αρέσουν. Μάλλον επειδή είμαι vintage κι εγώ!”. Ενώ το ζαχαροπλαστείο έχει όλων των ειδών τα γλυκά, το φημισμένο του παγωτό το κάνει να αυξάνει τις εισπράξεις του τους θερινούς μήνες, σε αντίθεση με τα περισσότερα ζαχαροπλαστεία στα οποία μειώνονται. Για να μην αδικήσω όμως και τα υπόλοιπα γλυκά, μου προσφέρουν ένα ταρτάκι το οποίο ονομάζουν προφιτερολάκι, το οποίο, μαθαίνω, είναι δική τους σύλληψη. Τραγανή βάση με πλούσιο βούτυρο, απαλή κρέμα και επικάλυψη πικρής σοκολάτας κάνουν ένα συνδυασμό που εξαφανίζεται σε μία μπουκιά και ψάχνεις μανιωδώς την επόμενη. Ο Μενέλαος μου εξηγεί ότι προτιμούν να βγάζουν ό,τι προϊόντα μπορούν μόνοι τους, ώστε να ελέγχουν κάθε στάδιο της παραγωγής, παρά να έχουν μεγαλύτερη ποικιλία φέρνοντας έτοιμα πράγματα. “Όταν κάτι πια δεν μπορούμε να το φτιάξουμε, αν για παράδειγμα ακριβύνει πολύ ένα υλικό, απλά σταματάμε να το παράγουμε”.
Το παγωτό Τζαμάικα μαθαίνω πως είναι δημιουργία δική τους, με κρέμα βανίλια, υγρό μπράουνις και ρούμι, είναι σίγουρα ένας πολύ καλός λόγος για να αντιγράψει ένα άλλο ζαχαροπλαστείο τις συνταγές τους. “Μαζί με τη σοκολάτα που δοκίμασες μέσα στο παγωτίνι, αυτό είναι η γεύση που πουλάμε περισσότερο”, εξηγεί ο Μενέλαος. “Την υφή αυτή, τη σημαντική διαφορά, την κάνει το φρέσκο γάλα, καθώς οι περισσότεροι βάζουν γάλα σε σκόνη. Το ίδιο ισχύει και γενικά στα γλυκά, με το φρέσκο βούτυρο ή τα αληθινά αυγά… Οι διαφορές στις τιμές, ας πούμε μεταξύ του αυγού και της αλμπουμίνης, ενός υποκατάστατου, είναι τεράστιες, η αλμπουμίνη κάνει 30 φορές λιγότερο, όμως δεν φτιάχνεις αληθινά γλυκά… Ή ανάμεσα στο βούτυρο και τη μαργαρίνη. Δεν μπορούμε παρά να κάνουμε τις ακριβές επιλογές, όμως ο κόσμος το εκτιμάει, και το δείχνει με την προτίμησή του στο μαγαζί”.
