Είχε τύχει μια φορά, όταν ήμουν παιδάκι, να βρεθώ στην ιχθυόσκαλα Κερατσινίου, μαζί με τη θεία- μαγείρισσα που διάλεγε εκλεκτή πραμάτεια για το μαγαζί της. «Η είσοδος απαγορεύεται στους μη έχοντες εργασία» σχετική με κουζίνες, ψαράδικα, γκλαμ εστιατόρια, μαγέρικα.
Γαλότσες σούρτα φέρτα, κιβώτια στοιβαγμένα, τριμμένος πάγος και υγρασία, κάτι θηρία του βυθού ξαπλωμένα σε κλάρκ, είχα γουρλώσει τα μάτια με μεγάλη περιέργεια. Η ψαρίλα δε με τρόμαξε, τα… σφαχτά όμως τα φοβόμουν. Μια ασχημόμορφη πεσκανδρίτσα με τεράστιο στόμα χαμογελαστό, ένας εξόφθαλμος ροφός, οστρακόδερμα λογιών λογιών, τα πάντα είχε. Είδα για πρώτη φορά μικρούτσικα γυαλιστερά γαριδάκια και είχα ενθουσιαστεί κάνοντας τη σύνδεση με αυτά τα τυρένια στο σακουλάκι της Tasty αφού κατάλαβα γιατί τα λέμε έτσι. Φασαρία, αντρομάνι με τσιγάρα, φωνές, κακός χαμός αλλά ωραία. Εκεί κοντά ήταν και μια ψαροταβέρνα που προμηθευόταν από την αγορά ολόφρεσκα ψαρικά, τα καλομαγείρευε τότε και πηγαίναμε συχνά, ο Κρητικός νομίζω λεγόταν (δεν είμαι σίγουρη αν υπάρχει ακόμα). Είχε και κάτι εφετζίδικα ενυδρεία με θαλασσινά και ψαράκια -για φιγούρα ή για φαγητό ποτέ δεν κατάλαβα. Παίρναμε καλαμαράκια τηγανητά, βουνό σε μεταλλικές πιατέλες, καραβίδες ψητές, γαρίδες σαγανάκι πολύ σαλτσερές με φέτα, ένα μεγάλο ψητό ψάρι, χόρτα και πατάτες. Φρέσκα όλα, μπόμπα.
Το ουζερί του Μήτσου στο Χαλάνδρι.
Μαντηλάκι λεμονάτο για να αποποιηθείς την ψαρίλα ή αχνιστή πετσέτα και φρέσκο λεμόνι για να τρίψεις δάχτυλα και χούφτες. Χρόνια μετά, στις ψαροταβέρνες της Αθήνας κόπιαζα να ανακαλύψω τη φρεσκάδα στις πρώτες ύλες, αν το χταπόδι ήταν παραγουλιασμένο, το γαριδάκι συμιακό, η συναγρίδα και ο γαύρος φρέσκα, με ενοχλούσε το καμένο ψάρι, το πλαστικό καλαμαράκι. Πρώτα η υπερτιμολόγηση στις αστικές ψαροταβέρνες κι έπειτα το κακό τηγάνι και η καούρα το βράδυ με έκαναν να σταματήσω την αναζήτηση, να πάψω τη σπατάλη του ενθουσιασμού, δεν ήθελα να περιμένω την επόμενη φορά. Το ψάρι στην Ελλάδα δεν μας λείπει -εξάγουμε σωρό, εισάγουμε επίσης. Κι επειδή δεν μας λείπει οφείλει να είναι τουλάχιστον φρέσκο, σταθερά.
Στον Γιάννη στο Χατζηκυριάκειο είναι γρήγοροι, έχει πάντα κόσμο (βασικό για ψαροταβέρνα), μπορεί να ακούσεις και καμία Χριστοπαναγία όταν ζορίζονται με την εξυπηρέτηση, αλλά το μπαρμπούνι θα σου έρθει “κύριος”. Ντεκόρ λιτό, καθαρή ατμόσφαιρα και δυο σάλες, για καπνίζοντες και μη. Ψαρόσουπα θανάτου, αξίζει να την πάρεις ακόμη κι όταν σου πει πως έχει μείνει μόνο ζουμάκι, χωρίς ψαχνό. Τις ώρες αιχμής λίγη υπομονή, όλοι θα εξυπηρετηθείτε. Ιδια ποιότητα, πραμάτεια σπαρταριστή έχει και ο Καπετάνιος. Σε μια ρούγα κοντά στις γραμμές του τρένου, κάθετα στη Θηβών, στη Ρετσίνα. Χρειάζεται πλοηγός για να το βρεις αν δεν είσαι της περιοχής, όμως πήγαινε και για τη σούπα του (χρειάζεται τηλεφωνική προσυνεννόηση) αλλά και για ψητά ψάρια: στείρες, πεσκανδρίτσα, φαγκρί, σωστό ψήσιμο και αλάτι. Μπορεί να βρεις και γάμπαρη, σίγουρα γαρίδες και καραβίδες εγγύηση. Έχει και αυλή για το καλοκαίρι, στο έμπα διαλέγεις τα ψάρια σου μέσα από τη βιτρίνα με τον πάγο. Στο κέντρο, το Τριαντάφυλλο της νοστιμιάς στη στοά της Λέκκα είναι άλλη κατηγορία μεν, μεζεδάκια και μαγειρευτά και άλλα της ώρας, μικρόψαρα, όσπρια σαλάτα, φάβα, όλα τα ψαρικά όμως είναι διαλεγμένα· σαρδέλα φιλεταρισμένη χειρουργικά, γεμιστή με μαϊντανό και ψητή στα κάρβουνα, θραψαλάκι ζουμερό και γαύρος τραγανιστός, μαριδάκι και γαριδάκι. Ανοιχτά μόνο μεσημέρι. Εξαιρετικά ευγενικοί όλοι, το μετράμε ως μεγάλο πλεονέκτημα.
Ο Τριαντάφυλλος, ιδιοκτήτης της ομώνυμης ψαροταβέρνας στη Λέκκα στο Σύνταγμα.
Στα νότια, που έχει πολλές ψαροταβέρνες, συνοικιακές αλλά και άλλες που έχουν γνωρίσει αληθινή δόξα, μου φαίνεται πως ξεχωρίζει ο Πεζούλας. Πάλαι ποτέ γλεντάδικο, ένα σκέτο δωμάτιο με αυλίτσα για το καλοκαίρι, λειτουργεί από το 1951- τότε ήταν after για τους καλλιτέχνες που «κελαηδούσαν» στα μπουζουκτζίδικα στις Τζιτζιφιές. Βραστή γαρίδα ψωμωμένη, μύδια, καλές ποσότητες, κι εδώ ψαρόσουπα (αλλιώτικη) και ψάρια σε διάφορα μεγέθη, ψητά, τηγανητά, όνειρο. Καλό τηγάνι έχει κι ο Μήτσος, το ουζερί του δηλαδή, στην πλατεία Ελευθερωτών, ανοιχτά μεσημέρι- βράδυ. Αντιστέκεται στο ανεβασμένο και χίπστερ Χαλάνδρι και σερβίρει θαυμάσιες κουτσομούρες, γαύρο, γαριδάκια, ό,τι βρουν κάθε μέρα από τον προμηθευτή τους, σαλάτα, χόρτα, όλα φρέσκα. Υπολογίστε πως η επίσκεψη στα παραπάνω θα σας στοιχίσει περίπου 20 ευρώ το άτομο, πάνω κάτω. Σταθερά καλά και φρέσκα.
Γιάννης Χατζηκυριακού 107, Πειραιάς, 210 4180160
Καπετάνιος Τενέδου 4, Πειραιάς, 210 4206539
Το τριαντάφυλλο της νοστιμιάς Λέκκα 22, Σύνταγμα, 210 3227298
Πεζούλας Πεισιστράτου 11, Τζιτζιφιές, 210 9422684
Το ουζερί του Μήτσου Πλ. Ελευθερωτών 7, Χαλάνδρι, 210 6840229
