Έχετε σκεφτεί τι θα γινόταν, αν ίσχυε αυτή η φήμη παύλα έρευνα παύλα είδηση που θέλει τα κακαόδεντρα να τα κακαρώνουν μέσα στα επόμενα χρόνια; Μιλάμε για εφιαλτικό σενάριο. Ότι τι δηλαδή; Όσο φάγαμε, φάγαμε από σοκολάτα; Τότε, ήρθε το τέλος του κόσμου και ετοιμαστείτε για σκηνές που θα ζήλευε και το Χόλιγουντ. Ζόμπι από τα πλήθη των καταθλιπτικών (που πλέον αποτελούν το 80% του πληθυσμού της χώρας μας και λίγο λέω) θα σηκωθούν από τον καναπέ και θα πάρουν τα όρη και τα βουνά, χωρισμένοι καψούρηδες απανταχού της Γης θα σκίζουν τα ιμάτιά τους από λύσσα, εκατομμύρια γυναίκες (όσα είναι οι γυναίκες του πλανήτη) θα φρικάρουν με τις ορμόνες τους στο κόκκινο και εκατοντάδες άντρες (όσοι θα έχουν απομείνει ζωντανοί από την επέλαση των γυναικών με νευρική κρίση) θα αυτοκτονούν σε κάθε γωνία μη αντέχοντας να ζούνε στην κόλαση του Δάντη. Το ανθρώπινο είδος θα φάει τις σάρκες του. Μιλάμε για την σοκολάτα. Μιλάμε για ναρκωτικό. Το απόλυτο. Το πιο εθιστικό. Το πιο απολαυστικό που έγινε ποτέ.
Ελάχιστο κόσμο έχω γνωρίσει που είναι αδιάφορος απέναντι στην σοκολάτα. Και ναι υπάρχουν και μερικές γυναίκες που δεν δίνουν δεκάρα, αλλά πιστεύω απλώς επιβεβαιώνουν τον κανόνα. Δεν ξέρω αν απελευθερώνεται σεροτονίνη, ντοπαμίνη και γενικότερα ευφοριορίνη (δική μου ουσία είναι αυτή), αλλά ξέρω ότι η απόλαυση μιας σοκολάτας δύσκολα χάνει στον ανταγωνισμό των απολαύσεων.
Στις στεναχώριες και στις χαρές, στις καταθλίψεις και στις περιόδους μοναξιάς, στο κρύο ή στο ντάλα καλοκαίρι, στο μόλε της Φρίντα Κάλο ή στα τσούρος, όπου και αν την βρεις δεν μπορείς να της αντισταθείς. Η ταινία Chocolat έλεγε πως υπάρχει ένα σοκολατάκι για τον καθένα μας. Η ταινία Forrest Gump έλεγε ότι η ζωή είναι ένα κουτί με σοκολατάκια και ποτέ δεν ξέρεις ποιό θα πετύχεις. Ο Τσάρλι και το εργοστάσιο σοκολάτας, επιβράβευε τον αυτοέλεγχο απέναντι στην σοκολάτα (εγώ θα λύγιζα στα πρώτα δευτερόλεπτα). Το δικό μου μότο χρόνια τώρα, είναι ότι σε αυτόν τον κόσμο που ζούμε, μόνο στην σοκολάτα μπορείς να βασίζεσαι. Σας το λέει μια chocoholic χωρίς φόβο και με πολύ πάθος.
Άλλη μια συνταγή με σοκολάτα λοιπόν, για αυτούς που αγαπάνε τα τσούρος αλλά δεν έχουν τα φράγκα να πάνε Ισπανία. Παχουλά και αφράτα ή λεπτά και τραγανά, όπως και αν είναι τα πασπαλισμένα με ζάχαρη και κανέλα λουκουμαδάκια, το μόνο σίγουρο είναι ότι βουτώντας στα στην σοκολάτα πριν τα φας, θα έχεις μια εμπειρία από τις λίγες. Φτιάξ’ τα όσο ακόμα υπάρχει σοκολάτα. Όσο ακόμα υπάρχει αύριο.
H Foivi Geller διατηρεί το blog donkeyandthecarrot.blogspot.gr
