Μοτοκούζι: Πώς να μη συμπαθήσεις ένα συνεργατικό καφενείο που πήρε το όνομά του από τους Στέρεο Νόβα;

Τα τελευταία χρόνια, πέρα από τη «λοκαλοποίηση» των εξόδων για φαγητό και ποτό, με όλο και περισσότερα μαγαζιά να ανοίγουν σε συνοικιακούς δρόμους και πλατείες, παρατηρείται και μία άνθιση από συνεργατικούς χώρους που «τρέχουν» από κολεκτίβες. Σε γειτονιές όπως το Κουκάκι, χώροι που ανήκουν και λειτουργούν από κοινού από μία ομάδα ανθρώπων, έχουν καθιερωθεί κι αποτελούν φιλόξενα στέκια για όλες τις ώρες. Μία περιοχή που δεν έχει μπει ακόμη στον συνεργατικό χάρτη είναι το Περιστέρι. Μέχρι πρότινος δηλαδή, μιας και μία Μοτοκούζι «πάρκαρε» εδώ και λίγους μήνες σε μία ήσυχη γωνιά του με «μοναδικό της όπλο» όχι μία Polaroid όπως λένε οι Στέρεο Νόβα στο ομώνυμο κομμάτι από όπου και πήρε το όνομά του το μαγαζί, αλλά το συνδυασμό ποικίλων δραστηριοτήτων με το σερβίρισμα ιδιαίτερων προϊόντων.

Το Μοτοκούζι λοιπόν, αποτελεί μία συνεργατική «φωνή» των δυτικών προαστίων (και βρίσκεται μία ανάσα από το σταθμό «Άγιος Αντώνιος» του Μετρό) από πέντε φίλους και πλέον, εφτά μήνες αφότου άνοιξε για πρώτη φορά τις πόρτες του, απαριθμεί αισίως 10 μέλη-συνεργάτες. Η ανάγκη που τους ώθησε να ξεκινήσουν μία από κοινού επιχείρηση ήταν σίγουρα βιοποριστική, μιας και κάποιοι από αυτούς ήταν μακροχρόνια άνεργοι ή σε άσχημα εργασιακά περιβάλλοντα κι ήθελαν να δημιουργήσουν έναν δικό τους μαγαζί μέσα από το οποίο εκτός από το να βγάζουν τα προς το ζην, θα τους έδινε τη δυνατότητα να υλοποιήσουν και κάποιες δημιουργικές ιδέες.

Μπαίνοντας στο Μοτοκούζι καταλαβαίνεις αμέσως πως πρόκειται για έναν χώρο φτιαγμένο με φροντίδα, μακριά από όποια αίσθηση μία «στεγνής» επιχείρησης. Γαλάζιοι τοίχοι, πολύχρωμες καρέκλες καφενείου, ένα μικρό ράφι-βιβλιοθήκη (στο οποίο μεταξύ άλλων θα αναγνωρίσει κανείς Τα Άνθη του Κακού του Μπωντλαίρ), αλλά και μία κόκκινη γραφομηχανή. 

Στο μαγαζί -που ανοίγει καθημερινά από τις 15:00 και τις Κυριακές από τις 10:00– δραστηριοποιούνται σε εβδομαδιαία βάση διάφορες δημιουργικές ομάδες, όπως γραφής, μιας και δύο από τα συνεργατικά μέλη γράφουν και γνωρίστηκαν μέσα από ένα ποιητικό εργαστήριο. Αλλά γίνονται και δωρεάν μαθήματα αγγλικών, ενώ υπάρχει και μία ομάδα ευαισθητοποίησης γονέων, η οποία μάλιστα έχει και τη μεγαλύτερη συμμετοχή. Φυσικά με τον καιρό οι άνθρωποι του μαγαζιού θέλουν να επεκτείνουν τις δραστηριότητές τους, έχοντας ήδη μερικές πολύ όμορφες ιδέες στα σκαριά: δημιουργία ανταλλακτικής βιβλιοθήκης, ένα θεατρικό που προβλέπεται να ανέβει το καλοκαίρι, ενώ τα πιο μεγαλεπήβολα σχέδιά τους περιλαμβάνουν τη δημιουργία εκδόσεων αλλά και την αγορά εξοπλισμού για προβολές ταινιών. Και περίπου δύο φορές το μήνα γίνονται μουσικές βραδιές (συνήθως Παρασκευές) οι οποίες προβλέπεται να πυκνώσουν.

Αλλά επειδή, νηστικό αρκούδι δεν χορεύει, το Μοτοκούζι έχει φροντίσει με πολύ μεράκι και την κουζίνα του. Οι άνθρωποί του ετοιμάζουν απλά πιάτα (για καφενείο πρόκειται άλλωστε) χρησιμοποιώντας προϊόντα μικροπαραγωγών. Έτσι στο τραπέζι σας θα καταφθάσουν νοστιμιές όπως ταλαγάνι με μαρμελάδα τομάτας, φακοσαλάτα με πλιγούρι, ζουμερή χοιρινή μπριζόλα με πατάτες κι αν είστε λάτρεις των τυροκομικών, τότε η ποικιλία τυριών από τη Νάξο σίγουρα δεν θα σας αφήσει ασυγκίνητους. Φυσικά υπάρχουν και τα πιάτα ημέρας. Για παράδειγμα όταν το επισκεφθήκαμε, δοκιμάσαμε μία ζουμερή και πικάντικη κρεμμυδόπιτα αλλά και χοιρινή τηγανιά με πιπεριές κι αρκετά «μεθυσμένη», φτιαγμένη μάλιστα από τη μαμά του Γιώργου, ενός εκ των συνεργατών του μαγαζιού -κυριολεκτικά σπιτικό φαγητό δηλαδή. Πέρα από μία σειρά από κλασικές ετικέτες στις μπύρες, κρασί αλλά και αποστάγματα, μπορείτε να συνοδεύσετε τα πιάτα και τους μεζέδες σας με μία τοπική IPA μπύρα ονόματι Strange Brew, με έδρα το Περιστέρι που παράγεται στην Σπάρτη. Συν τοις άλλοις, μπορείτε να κρατήσετε και το μπουκάλι με το ψυχεδελικής αισθητικής εικαστικό στην ετικέτα του.

Το Μοτοκούζι προσφέρει πιάτα με προϊόντα μικροπαραγωγών, που φτιάχνουν κάθε μέρα οι άνθρωποι του μαγαζιού.

Ταλαγάνι με μαρμελάδα τομάτας.

Χοιρινή τηγανιά και πιάτο ημέρας, μαγειρεμένο από την μαμά του Γιώργου, ενός από τους συνεργάτες του μαγαζιού.

Γιατί να επιλέξει όμως κανείς για να ανοίξει μαγαζί μία γειτονιά σαν το Περιστέρι κι όχι ένα κεντρικότερο σημείο και θεωρητικά πιο σίγουρο; Οι περισσότεροι από τους ανθρώπους που τρέχουν το Μοτοκούζι μεγάλωσαν ή ζουν στην ευρύτερη περιοχή και συζητώντας με αρκετούς φίλους τους, κατέληξαν ότι δεν υπήρχε κάποιος παρόμοιος χώρος εκεί. Επέλεξαν συνειδητά μία ήσυχη γωνιά κι όχι να το «στριμώξουν» σε κάποιο σημείο με περισσότερους χώρους εστίασης και πολυκοσμία, κάτι που δεν θα ταίριαζε στη φιλοσοφία του χώρου. Γι’ αυτούς που καταλαβαίνουν το μαγαζί, αλλά και τους ανθρώπους της γειτονιάς που το αγκάλιασαν πολύ γρήγορα, είναι πολύ ευχάριστη η ύπαρξή του. Αυτός άλλωστε ήταν και ο σκοπός των ανθρώπων του: Ένα συνεργατικό εγχείρημα που βγαίνει διπλά κερδισμένο, και για αυτούς που είναι μέσα και για τον κόσμο που το βλέπει ως ένα διαφορετικό σημείο της πόλης όπου «κάτι γίνεται».

Και οι Στέρεο Νόβα; Πέραν του ότι χάρισαν το όνομά στην κολεκτίβα, κάποια μέρα που θα βρεθείτε εκεί, μιας και πρόκειται για αγαπημένο κομμάτι των ανθρώπων του μαγαζιού, ίσως να ακούσετε από τα ηχεία: «Αν κλέβαμε το Volvo απ’ την άλλη άκρη του δρόμου, θα έφευγες μαζί μου μέχρι το τέλος του κόσμου;».